എട്ടാം ? തീയാട്ട് [Sajith] 1361

 

അപ്പു ഇന്ദിരാമ്മയോടെങ്ങാനും പറയുമോ എന്ന് കുഞ്ഞൂട്ടൻ പേടിച്ചു. 

 

മനയുടെ പടിപ്പുരയുടെ കട്ടളക്കരികിൽ അവൻ ഇരുന്നു. ‘തെറ്റ് എൻ്റെ ഭാഗത്ത് തന്നെയാണ്. അർഹിക്കാത്തത് മോഹിച്ചു. എല്ലാത്തിനും അവസാനം തെറ്റ് എന്റെ പക്ഷത്ത് തന്നെയായിരിക്കും. ചെറുപ്പം മുതൽ അങ്ങിനെ തന്നെയാണല്ലോ. ഒരു പുതമയല്ലാത്തോണ്ട് കൊഴപ്പില്ല. വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒഴുവാക്കി വിട്ട എനിക്കൊരു അഭയം തന്നത് അപ്പുവും ഇന്ദിരാമ്മയുമാണ് അതൊരിക്കലും മറക്കര്ത്..’. കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ചിന്തകൾ പോയത് അങ്ങിനെയാണ്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ കാരണം ആർക്കും സങ്കടം ഒന്നും ഇണ്ടാവര്തെന്നാണവന്. 

 

അവിടെ നിന്ന് കുറച്ച് തീരുമാനങ്ങൾ എടുത്ത് കൊണ്ടാണ് കുഞ്ഞൂട്ടൻ വീട്ടിലേക്ക് പോയത്. പോവുന്നത് വരെ അപ്പൂന്റെട്ത്തും ഇന്ദിരാമ്മേടട്ത്തും സന്തോഷത്തോടെ പെരുമാറാം. ഇഷ്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞു, അവള് അത് ആക്സപ്റ്റ് ചെയ്തില്ല. പോട്ടേ അതവിടെ കഴിഞ്ഞു. പ്രശ്നങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും എല്ലാം കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവൻ്റെ തന്നെ സ്വകാര്യതയാക്കി വയ്ക്കാം എന്നാണ് കരുതിയത്. 

 

വഴികളൊന്നും അറിയാണ്ട് ഒര് ഊഹം വച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടൻ നടന്നു. ഒടുക്കം വീടിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്താണ് എത്തിയത്. അവിടെ അടുക്കള വാതിലിൽ മുട്ടിൽ കൈ താങ്ങി കൊണ്ട് അപ്പു ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അവൻ്റെ കാലൊച്ച കേട്ട്കൊണ്ട് തലയൈന്ന് പൊക്കി നോക്കി. 

 

മുഖത്ത് നോക്കിയപ്പൊ അവനൊന്ന് ചിരിച്ചു കാണാച്ചു. മുഖം താഴ്ത്ത അവള് അകത്തേക്ക് എഴുന്നേറ്റ് പോയി. അത് കണ്ടോണ്ട് ഇന്ദിരാമ്മ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു.

 

“””നീ എവിടുന്നാ കുഞ്ഞൂട്ടാ പിന്നാമ്പുറത്ത് കൂടി..””, 

 

തലതാഴ്ത്തി പോവുന്ന അപ്പൂനെ ഒന്ന് നോക്കി ഇന്ദിരാമ്മ അവനോട് ചോദിച്ചു. 

 

“”ഞാൻ അവിടെ ഒരു മനയില്ലെ അവിടെന്ന് വരാണ്..””,””അപ്പു എന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി പോന്നു ഇന്ദിരാമ്മേ..””,””പിന്നെ ഒരു വിധത്തിൽ വഴിയൊക്കെ കണ്ട് പിടിച്ച് ഞാനിങ്ങ്ട്ട് പോന്നു..””, 

 

“”രണ്ടും കൂടി പിന്നെയും അടിയായോ..””,””അവളെ കണ്ണൊക്കെ നെറഞ്ഞിരിക്ക്ണ്ടല്ലോ..””, 

 

വന്ന്ട്ട് അപ്പു ഒന്നും പറഞ്ഞ്ട്ടില്ലൊന്ന് ഇന്ദിരാമ്മയുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും അവന് മനസലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. 

 

“”ആഹ്…. അമ്മാ..””,””ചെറിയൊരു വഴക്ക്..””, 

 

അവനൊന്ന് തല ചൊറിഞ്ഞു. അത് കേട്ട് ഒരു ചിരിയോടെ തലകുലുക്കി അമ്മ അകത്തേക്ക് പോയി. 

 

“”ചെല്ല് നീ തന്നെ പോയി പിണക്കം മാറ്റിക്കോളൂ..””,””നിങ്ങളായി നിങ്ങളെ പാടായി…””, 

 

അല്ലങ്കിലും അവർ തമ്മിലുള്ള പ്രശ്നത്തിൽ ഇന്ദിരാമ്മ ഇടപെടാറില്ല.