എട്ടാം ? തീയാട്ട് [Sajith] 1361

 

മറ്റെങ്ങോട്ടോ നോക്കി നിന്നിരുന്ന അവൻ്റെ മുഖം തിരിച്ച് അവൾടെ നേരെയാക്കി നെറ്റിയിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു. 

 

“” ഏയ് ഞാൻ കുറി തൊടാറില്ല…””,””അതൊന്നും എനിക്കിഷ്ടല്ല അപ്പൂ…””,

 

“”ഒരു ദൈവവിചാരവുമില്ല ചെക്കന്..””,””കമ്മ്യൂണിസവും പ്രസംഗിച്ച് നടന്നിട്ട് ഒരു കാര്യവും ഇല്ല..””,””വയ്യാണ്ട് കിടക്കുമ്പൊ ‘എന്റെ ദൈവമേന്നെ വിളിക്കു..””,””അല്ലാതെ ഇങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ് ന്ന് വിളിക്കില്ല.””, 

 

എന്തോ വല്ല്യ തത്വം പറയ്ണപോലെ പറഞ്ഞ് അപ്പു തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. അവൾടെ പിന്നാലെ കുഞ്ഞൂട്ടനും നടന്നു. 

 

“”ആരു പറഞ്ഞു വിളിച്ചിട്ടില്ലാന്ന് സഖാ….”””, 

 

അവൻ ഒരു ലിസ്റ്റ് നിരത്താൻ തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പെ അപ്പു കൈ ഉയർത്തി മതിയെന്ന് പറഞ്ഞു. 

 

“”ദയവ് ചെയ്ത്..””, 

 

അതും പറഞ്ഞ് കൈയ്യ് കൂപ്പി. അത് കണ്ടപ്പൊ കുഞ്ഞൂട്ടന് ചിരിയാണ് വന്നത്. 

 

അപ്പൂന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷമാണുണ്ടാകുന്നത് അവൻ അനുഭവിക്കുന്നു. അത്ര നേരം അവൻ്റെ മനസിനെ അലട്ടിയിരുന്ന പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ എതിലെയോ പോയി. ഇനി ഒരു സമയത്ത് അപ്പു വിട്ട് വേറെ ഒരാളുടെ ആയാലും തനിക്ക് ജീവിക്കാൻ ഈ ഓർമ്മകള് തന്നെ ധാരാളം ആണെന്ന് അവൻ്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. 

 

“”ഇനി എങ്ങട്ടാ..””, 

 

അപ്പൂന് ഒന്ന് രണ്ട് സ്ഥലത്ത് കൂടി പോണം ന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അതെവിടേക്കാണെന്ന് അവൻ ചോദിച്ചു. 

 

“”ഇന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരി ഇണ്ട് അവിടേക്ക് ഒന്ന് പോണം..””,””എന്നിട്ട് തിരിച്ച് വീട്ടിൽ പൂവാം..””, 

 

കയ്യിലിരുന്ന ശർക്കര പായസത്തിൽ നിന്ന് ഒരു നുള്ളെടുത്ത് കഴിച്ചിട്ട് അപ്പു മറുപടി പറഞ്ഞു. മാലിനി ചേച്ചിടെട്ത്ത്ന്ന് അടിച്ച് മ്റ്റിയതാവും പായസം. 

 

ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് നേരെ അപ്പു അവനെയും കൂട്ടി അവൾടെ ഏതൊ കൂട്ടികാരിയെ കാണാൻ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. 

 

ചന്ദ്രാലയം എന്ന് എഴുതി വച്ചിരുന്ന ഒരു ഒരു ഗെയ്റ്റ് തുറന്ന് അപ്പു മുറ്റത്തേക്ക് കയറി. ഓട് മേഞ്ഞ അത്യാവശ്യം വലിയ രണ്ടു നില വീട്. മുറ്റത്ത് ഉമ്മറത്തിനെതിരെ ഒരു പശുത്തൊഴുത്തും വിറക് പുരയും മറ്റും. അങ്ങിങ്ങായി ഒരോ ജോലികളിൽ ഏർപ്പെടുന്ന സ്ത്രീകൾ. 

 

മുറ്റത്തേക്ക് കയറി വന്ന അവരെ ചെയ്തിരുന്ന പണിക്കിടയിലും ജോലിക്കാർ ഒന്ന് തലപൊക്കി നോക്കി. അതിൽ ചിലരൊക്കെ അപ്പൂനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. വീണ്ടും ചെയ്തിരുന്ന പണികൾ തുടർന്നു. അവർ നടന്ന് ഉമ്മറത്തെത്തി. 

 

“”സുമിത്രേച്ചയേ…””,

 

 അപ്പു അകത്തേക്ക് നോക്കി നീട്ടി വിളിച്ചു.