എന്റെ പ്രാരാബ്ദം കൊണ്ടു മറ്റൊരു ജോലിയിലെക്കോ കമ്പനി യിലെക്കോ മാറി പോകുവാൻ കഴിഞ്ഞതുമില്ല..
ഞാൻ മാത്രമല്ല മറ്റു പലരും… അനേകായിരങ്ങൾ ഉണ്ടാവും എന്നെ പോലെ..
[എനിക്കും അറിയുന്ന ഒരുപാട് പേര് ഉണ്ടങ്ങനെ.. ചോരയും നീരും ഒരേ സ്ഥലത്തു, അവർക്ക് മാത്രമായി ഉരുകി തീർത്ത ഒരുപാട് മനുഷ്യർ..
അവരിൽ പലരും ഏതേലും കടകളിലോ.. ആരുടെ എങ്കിലും കീഴിലോ ആയിരിക്കും ജോലി..
കിട്ടുന്നത് ശമ്പളം മാത്രം… മറ്റൊരു ആനുകൂല്യവും അവർക്ക് ഉണ്ടാവില്ല…
അത് നാട്ടിൽ ആണേലും അത് തന്നെ സ്ഥിതി…
( അവർക്കതിനുള്ള അവകാശമോ.. അവർക്കായ് സംസാരിക്കാൻ ആരുമില്ല താനും)
മറ്റെവിടെ ക്കെങ്കിലും ഒരു മാറ്റം നോക്കുവാൻ പോലും സാധിക്കാതെ പ്രാരബ്ധം അവരെ വലിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരിക്കും..
അവരുടെയും ചോരയും നീരിനാൽ.. മുതലാളി എന്ന് നടിച്ചു നടക്കുന്നവൻ ഒരുപാട് ഉയരങ്ങളിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടാവും..
വരുന്ന പത്തോ പതിനഞ്ചോ തലമുറ കഴിയാനുള്ളതെല്ലാം കൂട്ടി പിടിച്ചു കൊണ്ട്.
അവർക്കറിയാമായിരിക്കും ഇതെല്ലാം ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് നിലം പൊത്തുന്ന കുമിളകളാണെന്ന്…
എന്നിട്ടും….]
ഓണത്തിനിടയിൽ പുട്ട് കച്ചവടം നടത്താതെ താൻ ആ ഉമ്മാന്റെ നിക്കാഹിന്റെ ബാക്കി ഇട്…
❤️?
Very good story. But ending not enough. I am very happy you are only regularly story uploading this site. Thanks..
ഉമ്മാൻ്റെ നിക്കാഹിൻ്റെ അടുത്ത ഭാഗം എവിടെഡാ ഹമുക്കെ
ഉമ്മാന്റെ നിക്കാഹ് എഴുതുന്നു ???
Innu varumo bro