കയ്യിൽ ഓട്ട കാലണ പോലും ഇല്ലാത്ത ഞാൻ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാണ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല… ആരോ എന്നെ പറയിപ്പിക്കാൻ പ്രരിപ്പിച്ചു എന്നതായിരുന്നു സത്യം…
“എന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ മൂപ്പരുടെ മുഖത് ഒരു ചിരി നിറഞ്ഞു..
പുച്ഛം നിറഞ്ഞ ചിരി..
ഫീലിംഗ് പുച്ഛം…”
( പക്ഷെ അദ്ധേഹത്തിന്റെ കഥ കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് മനസിലായി അത് എനിക്കുള്ള ചിരിയല്ലന്ന്..)
“എന്റെ മോളെ നിക്കാഹിനു സഹായം ചോദിക്കാൻ ഹനീഫിക്ക യുടെ അടുത്ത് വന്നതാണ്….”
[ഹനീഫിക്ക ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ഒരു പുത്തൻ പണക്കാരൻ ആയിരുന്നു… ഏകദേശം പത്തു കൊല്ലം കൊണ്ട് നാട്ടിലെ ഒരു വിധം എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളും സ്വന്തം പേരിലേക് ആക്കിയിരുന്നു.. ആളൊരു പരോപകാരി കൂടിയാണ്.. മൂപ്പരെ പൊക്കി പറഞ്ഞു കൂടേ നിന്ന് മണി അടിക്കുകയോ… അല്ലേൽ നാട്ടുകാരെ അറിയിക്കാൻ പറ്റുന്ന സഹായത്തിനോ കയ്യും മെയ്യും മറന്നു മൂപര് ചിലവാകും..]
എന്റെ കാഴ്ച പാടിൽ ആളൊരു പൊങ്ങച്ചക്കാരൻ അത്ര മാത്രം…
ഓണത്തിനിടയിൽ പുട്ട് കച്ചവടം നടത്താതെ താൻ ആ ഉമ്മാന്റെ നിക്കാഹിന്റെ ബാക്കി ഇട്…
❤️?
Very good story. But ending not enough. I am very happy you are only regularly story uploading this site. Thanks..
ഉമ്മാൻ്റെ നിക്കാഹിൻ്റെ അടുത്ത ഭാഗം എവിടെഡാ ഹമുക്കെ
ഉമ്മാന്റെ നിക്കാഹ് എഴുതുന്നു ???
Innu varumo bro