അമ്മ 657

Amma by ശിവ കൊട്ടിളിയിൽ

ആളികത്തുന്ന ചിതയിലേക്ക് നോക്കി എത്ര നേരം നിന്നു എന്നറിയില്ല. കത്തിയമരുന്നത് തന്റെ അമ്മയാണ്.. എന്നും വേദനകൾ മാത്രം നൽകിയിട്ടും തന്നെ വെറുക്കാതെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്ന അമ്മ. ഒരു നോക്ക് കൊണ്ടോ വാക്ക് കൊണ്ട് സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരു തരി പോലും നൽകിയിട്ടില്ല ഇതുവരെ….
മരണനേരത്തു ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലും……

ധാരയായ് ഒഴുകുന്ന കണ്ണുനീര് തുടച്ചു അവൻ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.

സന്ധ്യാനേരത്തു തെളിഞ്ഞിരുന്ന ആ നിലവിളക്കു കത്തുന്നില്ല…. കാരണം വീടിനായി എറിഞ്ഞുകത്തിയ കെടാവിളക്ക് കുറച്ചു മുന്നേ മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു…

ഉമ്മറപ്പടിയിൽ എത്തുമ്പോൾ കാലുകൾ ഒന്ന് വിറച്ചു…
എന്നും തന്നെയും കാത്തു നിൽക്കുന്ന അമ്മയുടെ മുഖം……….
ഇത്രയൊക്കെ വഴക്കിട്ടാലും താൻ ഒന്ന് വൈകിയാൽ അക്ഷമയോടെ ഉമ്മറത്ത് കാത്തിരിപ്പുണ്ടാകും അമ്മ…
പുഞ്ചിരിയിലും ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച ചെറിയ ദേഷ്യവുമായി…

വീടിനകത്തേക്ക് ചെല്ലുംതോറും അമ്മയുടെ ഗന്ധം മാത്രം തനിക്കു ചുറ്റും പടരുന്നതായി തോന്നി..
നിലക്കാതെ ഓടുന്ന ഘടികാരം ആയിരുന്നു എന്നും ആ വീട്ടിൽ അമ്മ… !

ഇന്ന് എല്ലാം നിശ്ചലമായിരിക്കുന്നു…

എന്നും പാത്രത്തിന്റെ ചിലമ്പലും അമ്മയുടെ വാ തോരാതെ ഉള്ള പിറുപിറുക്കലും കൊണ്ട് ശബ്ദമുഖരിതമായിരുന്ന അടുക്കള ഇന്ന് നിശ്ചലമായിരിക്കുന്നു..
കഞ്ഞി കലത്തിൽ പ്രാണികൾ പാറുന്ന പഴകഞ്ഞിയിലേക്കൊന്നു നോക്കിയപ്പോൾ
മനസ്സ് പിറകിലൊട്ടൊന്നു ഓടിയിരുന്നു..

” ചൂടോടെ വെച്ചു തന്നിരുന്ന കഞ്ഞിയിൽ തടഞ്ഞ ഒരു കല്ലിന്റെ പേരിൽ എത്രയോ തവണ എടുത്തെറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ആ കഞ്ഞിപാത്രം….
അറ്റുവീണ ഒരു മുടിയിഴ കണ്ടു പ്രാകിയിട്ടുണ്ട് താൻ അമ്മയെ പല വട്ടം…