അമ്മയുടെ ലോകം [മനൂസ്] 2703

സാരി മൂക്കിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു ഞാൻ അമ്മയുടെ ഗന്ധം ആഞ്ഞു ശ്വസിച്ചു.

 

കർപൂരത്തിന്റെ ഗന്ധം എന്റെ ഇന്ധ്രിയങ്ങളിൽ പടർന്നു..

 

അമ്മയുടെ അതേ ഗന്ധം…

 

മനസ്സിന്റെ കടിഞ്ഞാണ് നഷ്ടപ്പെടുന്നത് പോലെ… ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത ഭാരം..

 

“ഉണ്ണി..”

 

അച്ഛൻ വിളിച്ചിട്ടും മറുപടിയായി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

 

ആ കൈകൾ എന്റെ കൈകളെ തഴുകി തലോടി..

 

“ലോകത്തിന്റെ ഏത് കോണിലേക്ക് പോയാലും എന്നെയും കാത്ത് അമ്മ എന്നും ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടാകുമെന്ന് കരുതി..

 

ആ അമിത വിശ്വാസം ആണ് ഇത്രയും നാളും അമ്മയ്ക്കരികിലേക്ക് ഓടിയെത്താൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കാഞ്ഞത്… തെറ്റായിപ്പോയല്ലോ അച്ഛാ…”

 

വിതുമ്പലോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു…

 

“ആറ് മാസങ്ങൾക്ക് മുന്നേ നിന്റെ ഒരു തെറ്റിനെ ഞാൻ എതിർത്തപ്പോൾ അത് നിന്നോടുള്ള സ്നേഹക്കുറവ് കൊണ്ടാണെന്ന് കരുതി ഈ വീടും എന്നെക്കാളേറെ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന അവളെയും വിട്ട് നീ ഇറങ്ങിപോയി.

 

കൊഞ്ചിക്കാനും കണ്ണടയും വരെ കാണാനും ഞങ്ങൾക്ക് നീ മാത്രേ ഉള്ളു എന്ന തിരിച്ചറിവിന്റെ കരുതലായി നീ അത് കണ്ടില്ല..”

 

അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ ഒരു കുറ്റവാളിയെ പോലെ തല താഴ്ത്തി ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു..

 

അവിടം കുറച്ചുനേരത്തേക്ക് നിശ്ശബ്‌ദതയിൽ മുങ്ങി.

 

“എന്തായാലും അവളുടെ ചിതയ്ക്ക് തീ കൊളുത്തുക എന്ന പാപം നീ എന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിച്ചില്ലല്ലോ ഉണ്ണി.

 

അപ്പോഴേക്കും നീ ഓടിയെത്തിയില്ലേ.. അതിൽ അച്ഛന് സന്തോഷം ഉണ്ട്ട്ടോ.. എന്റെ ദേവിക്ക് ആത്മശാന്തി കിട്ടൂല്ലോ… ഇതിൽപ്പരം എന്താ ഞാൻ അവൾക്ക് കൊടുക്കാ..”

 

നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ കണ്ണുകൾ ഞാൻ കാണാതെ തുടച്ചുകൊണ്ട് അച്ഛൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു..