ദൈവം ഇടക്കിടെ എന്നെ കാണാൻ വന്നു. എന്നെ പുഞ്ചരിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു. എൻെറ വിരൽ വായിൽ വെച്ചു തന്ന് വിരലുണ്ണാൻ പഠിപ്പിച്ചു. എന്നെ താങ്ങുന്ന വള്ളിയിൽ ഞാൻ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഊയലാടി രസിച്ചു.ഗർഭപാത്രഭിത്തിയിൽ താളം ചവിട്ടി.ദൈവം ഓരോ മുദ്രകൾ കാണിചു തന്നത് എൻെറ വിരലിനാൽ ഞാൻ അനുകരിച്ചു.
ഒരുദിവസം ദൈവം പറഞ്ഞു.
“നീ ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടു നോക്കൂ… നിനക്കൊരാളുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാം”
ഞാൻ ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു.
“ഒന്നും കേൾക്കുന്നില്ല.”
“ഒന്നൂടെ ശ്രമിക്കൂ”
ഞാൻ ഗർഭപാത്രപാളിയിലെ ഭിത്തിയിലേക്ക് ചെവി ചേർത്ത് വെച്ചു.
“അമ്മേടെ കുഞ്ഞേ”ഒരു മൃദു ശബ്ദം.
എൻെറ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.ഞാൻ ദൈവത്തെ നോക്കി.
“നീയെന്താ…ആദ്യം കേട്ടേ….”
“അമ്മ”ഞാൻ പതിയെ ഉരുവിട്ടു.
“അതേ..നിൻ്റെ അമ്മയാ അത്”
“അമ്മാ….മ്മാ….മ്മാ….”ഞാൻ ഉരുവിട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു.
“ദൈവമേ .എനിക് എൻെറ അമ്മെ കാണണം”
“അതിന് സമയമായില്ലാ. ”
മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോയ്കൊണ്ടിരുന്നു.
ഞാൻ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു.
“കുഞ്ഞേ…” ആ ആർദ്രശബ്ദം.ദൈവത്തിൻ്റെ.