അപ്പുപ്പന്റെ ചാരുകസേര – [Santhosh Nair] 923

അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഉച്ചകഴിഞ്ഞു അടിയൻ എന്റെ കലാ പരിപാടികള്‍ക്കായി തടികള്‍ രണ്ടും എടുത്തു ഞാന്‍ എന്റെ പുളിമരപ്രയോഗം (ഏറു) നടത്തി രസിക്കുകയായിരുന്നു. അകലെ നിന്ന് വെളിച്ചപ്പാട് അപ്പുപ്പന്‍ ഓടി വരുന്നത് കണ്ടു (പുള്ളി മെലിഞ്ഞു നല്ല നീളം ഉള്ള വ്യക്തിയാണ്. നല്ല ആരോഗ്യം, സ്പീഡിലേ നടക്കൂ).

എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അദ്ദേഹം ഓടി അകത്തോട്ടു കയറി മുറുക്കാന്‍ പെട്ടിയും എടുത്തു, എന്റെ അപ്പുപ്പനെ “പിള്ളേച്ചന്‍ എണീക്ക്” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്ഥിരം നടത്തുന്ന dive ചെയ്തു.

കുറച്ചു നേരത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ഇതെല്ലാം നടന്നതിനാൽ എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ സമയം കിട്ടിയില്ല. പിന്നെ കേട്ട ശബ്ദങ്ങള്‍ മലയാള വത്കരിച്ചാൽ ഏതാണ്ട് ഇങ്ങനാണ്  “ധപ്പോ ധപ്പോ ധിം (നടുവും തല്ലി വീണതാണ്) എന്റമ്മോ അയ്യോ അയ്യയ്യോ എന്റെ ഭഗവതീ എന്റെ നടു” (കരയുന്ന ഒച്ച).

ഭഗവതി വരുന്നോ എന്ന് നോക്കാതെ ഞാന്‍ ഓടി അടുക്കളയില്‍ കയറി, അവിടുന്ന് എത്തി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത് അപ്പുപ്പന്‍ എഴുനേറ്റു വന്നു വെളിച്ചപ്പാടപ്പുപ്പനെ പിടിച്ചു പൊക്കി പുറം ഒക്കെ തിരുമ്മി കൊടുത്തു. അപ്പുപ്പന്റെ കട്ടിലില്‍ കിടത്തുന്നതാണ്.

ഭാഗ്യത്തിന് പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.  ഞാന്‍ തിരികെ ചെന്ന് റൂള്‍ തടി എടുത്തു അപ്പുപ്പന്റെ കയ്യില്‍ കൊണ്ട് കൊടുത്തു മാപ്പു പറഞ്ഞു. എന്തോ അദ്ദേഹം എന്നെ എന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, അടിപൊട്ടിയതും നഹി നഹി.

എന്തായാലും, അതില്‍പ്പിന്നെ വെളിച്ചപ്പാടപ്പുപ്പന്‍  ഒരാഴ്ചയോളം വീട്ടില്‍ വന്നില്ലായിരുന്നു പിന്നെ വരുമ്പോഴെല്ലാം വളരെ മര്യാദയോടെ ചാരുകസേരയുടെ അടുത്ത് പോലും പോകാതെ അപ്പുപ്പന്റെ കട്ടിലിലെ ഇരിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ.

ഒരു പക്ഷെ അദ്ദേഹം അതില്‍ പിന്നെ ചാരുകസേരയില്‍ ഇരുന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് തന്നെ സംശയം