അപ്പുപ്പന്റെ ചാരുകസേര – [Santhosh Nair] 923

എന്റെ അപ്പുപ്പന്റെ ഒരു ഒരു നെരുങ്ങിയ അല്ലെങ്കില്‍ അടുത്ത ഒരു സ്നേഹിതന്‍ അപ്പുപ്പന്‍ (close and best friend) തന്നെ അപ്പുപ്പന് പോട്ടിയായി (compete – മത്സരം) വരും.

ആ അപ്പൂപ്പൻ ഞങ്ങളുടെ നാടിലെ ദേവി ക്ഷേത്രത്തിലെ വെളിച്ചപ്പാടും മേല്പറഞ്ഞതുപോലെ എന്റെ അപ്പുപ്പന്റെ ഉറ്റ സ്നേഹിതരില്‍ ഒരാളും ആയിരുന്നു. പുള്ളി ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ അപ്പുപ്പനെ കാണാനും പിന്നെ അവരുടെ ചീട്ടുകളി സംഘത്തില്‍ ഒരു കൈ കൊടുക്കാനും ഒക്കെ വരാറുണ്ടായിരുന്നു. (അവരൊക്കെ അന്നൊക്കെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പേര് + ജാതിപ്പേര് പറഞ്ഞാണ് വിളിക്കുന്നത്.  അതൊരു കൗതുകമാണ് കേട്ടോ. ഞാൻ എല്ലാവരുടെയും പേര് + ജാതിപ്പേര് + അപ്പുപ്പൻ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ഇപ്പോൾ അതൊക്കെ ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യ)

ഈ വെളിച്ചപ്പാടപ്പുപ്പൻ വന്നാല്‍  ഉടനെ എന്റെ അപ്പൂപ്പന്റെ പാവം ചാരുകസേരയിലേക്ക് ഒരു dive ആണ്. അതൊരു dive അല്ല ഒരൊന്നര രണ്ടു രണ്ടര dive ആണ്.   ആ പാവം ചാരുകസേരക്ക്‌ ജീവന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്ങില്‍ അത് ജീവനും കൊണ്ട് ഓടി ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടേനെ.

എന്റെ അപ്പുപ്പന് ആ dive അത്ര  ഇഷ്ടം ഇല്ലായിരുന്നു കാരണം ആ പാവം കസേരക്കും വയസ്സായിട്ടില്ലേ അതിനെന്തിന്കിലും പറ്റിയാലോ എന്നത് ആണ് കേട്ടോ.  പക്ഷെ അദ്ദേഹം ഒന്നും പറയാറില്ല കാരണം കൂട്ടുകാരല്ലേ.

പക്ഷെ മറ്റേ അപ്പുപ്പന്‍ വന്നാല്‍ പിന്നെ അപ്പുപ്പന്റെ ചാരുകസേര, മുറുക്കാന്‍ പെട്ടി, മുറുക്കാന്‍ കോളാമ്പി എല്ലാം അദ്ദേഹം കയ്യടക്കും. ഭാഗ്യത്തിന് അപ്പുപ്പന്റെ കടുക്കനില്‍ മാത്രം കൈ വെച്ചിട്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നു.

അപ്പുപ്പന്റെ മുറിയുടെ വെളിയില്‍ ഒരു വലിയ പുളിമരം ഉണ്ടായിരുന്നു. അതില്‍ പുളി ഉണ്ടായതായി എനിക്ക് ഓര്‍മ്മയില്ല പക്ഷെ അതിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാനായി മഹാമനസ്കനായ ഞാന്‍ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കല്ലും തടിയും ഒക്കെ എടുത്തു എറിയുമായിരുന്നു.  (സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ എന്റെ ഒരേ ഒരു വിനോദം അത് മാത്രം ആയിരുന്നു, പിന്നെ മരത്തിൽ കയറുന്ന പുളിയുറുമ്പുകളെ കുറച്ചൊക്കെ ഓപ്പറേഷൻ ചെയ്യുന്ന പണിയും – അതൊക്കെ ഞാൻ കാലക്രമേണ നിർത്തി നല്ലവനായ ഉണ്ണിയായിമാറി കേട്ടോ).

പുളിമരത്തിൽ എറിയാൻ മിക്കവാറും ഉപയോഗിക്കുന്ന ആയുധം  ചാരുകസേരയുടെ പാവം റൂള്‍ തടികള്‍ ആയിരുന്നു.  അപ്പുപ്പന്‍ വഴക്ക് പറയാതിരിക്കാന്‍ എന്റെ കലാപരിപാടി ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് അപ്പുപ്പന്‍ മയങ്ങാന്‍ കിടക്കുമ്പോഴോ ഒക്കെ ആണ്.  അപ്പുപ്പന്‍ അറിയാതിരിക്കാന്‍ റൂള്‍ തടികള്‍ എടുത്തിട്ട് ആ തുണി നന്നായി വലിച്ചു ഇടും, എന്തായാലും ആ സമയത്ത് അപ്പുപ്പന്‍ കസേരയില്‍ കിടക്കില്ല എന്നെനിക്കറിയാം

അദ്ദേഹത്തിന്റെ മയക്കം തീരുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ കമ്പുകള്‍ ഭദ്രമായി ചാരുകസേരയെ ഏൽപ്പിച്ചു (തിരികെ വെച്ച്) ഞാന്‍ സ്ഥലം വിടും.