അപരാജിതൻ -46 5203

ശങ്കരൻ ഒന്ന് നടുങ്ങിയെങ്കിലും , അവളുറക്കമുണരില്ലെന്നയുറപ്പോടെ തന്റെ വലത്തെ കരം, തന്നെയെന്നും മോഹിപ്പിച്ചിരുന്ന പാർവ്വതിയുടെ മാറിണകൾക്ക് മേലെയമർത്തി.

പെട്ടെന്നു തന്നെ പാർവ്വതി ഉപബോധത്തിൽ വലത്തേകൈയുയർത്തി ശങ്കരന്റെ കരത്തെ തന്റെ മാറിൽ നിന്നും തട്ടിനീക്കി.

ഇരുകരങ്ങളും മടക്കി തന്റെ മാറുകൾക്ക് മേലെ വെച്ച് മയക്കം തുടർന്നു.

അവളുടെ ഉറക്കത്തിലുള്ള ഈ പ്രതികരണം അവനെ ഒട്ടേറെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.

ഉറക്കത്തിൽ പോലും ഒരാളെയും അവൾ തന്റെ മേനിയിൽ സ്പർശിക്കാൻ പോലും അനുവദിക്കുന്നില്ല.

ഉള്ളിൽ എരിയുന്ന കാമത്തിലവൻ പാർവ്വതിയുടെ ദേഹത്തേയ്ക്ക് ചേർന്ന് കിടന്നവളേ കെട്ടിപുണർന്നു അവളുടെ കഴുത്തിൽ തന്റെ മുഖം ചേർത്തു.

“മാറ്,,,,” എന്ന് വാശിയോടെ അർദ്ധബോധത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ കൈ കൊണ്ട് ശങ്കരന്റെ നെഞ്ചിൽ പിടിച്ചു തള്ളിനീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ശക്തിയോടെ അവൾ ശങ്കരന്റെ നെഞ്ചിലും കഴുത്തിലും പിടിച്ചു തള്ളി തന്റെ ദേഹത്ത് നിന്നും അകറ്റി.

“എത്രയൊക്കെ നീയെന്നെ തള്ളി നീക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും നിന്നെയിന്ന് നന്നായിയറിഞ്ഞേ ഞാൻ പോകൂ” കാമച്ചൂടിൽ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ വികാരവിവശതയോടെ അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

വീണ്ടും അവളെ തന്റെ ദേഹത്തോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് കൈകൾ അവളുടെ അഴകൊത്ത തുടകളിൽ പിടിച്ചമർത്തി.

“വേണ്ടാ ,,,,,,,: എന്ന് പറഞ്ഞവൾ കൈ കൊണ്ട് തന്റെ തുടകൾക്കു മേലെ പിടിച്ചിരുന്ന ആദിയുടെ കൈ ശക്തിയിൽ പിടിച്ചു മാറ്റിയ നേരം

ശബ്ദത്തോടെ വാതിൽ തുറന്നു.

മാലിനി അകത്തേക്ക് കയറി.

അവർ പാർവ്വതിയുടെ അടുത്ത് വന്നവൾ ഉറങ്ങുന്നത് നോക്കി നിന്നു.

അവളെ പുതപ്പിച്ചു തിരികെ വാതിലിനു അടുത്തെത്തി ഒന്ന്കൂടെ തിരിഞ്ഞു.

കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലെന്നുറപ്പ് വരുത്തി അവർ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വാതിലടച്ചു.

വാതിലടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ആദി പിടിച്ചു വെച്ചിരുന്ന ശ്വാസം ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ നിശ്വസിച്ചു.

വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കാതിൽ പതിഞ്ഞ നേരം തന്നെ അതിവേഗം തിരിഞ്ഞവൻ നിലത്തു കൈകുത്തി ഇറങ്ങി കട്ടിലിനടിയിൽ ഒളിച്ചിരുന്നിരുന്നു.

പത്തു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ

അവൻ വീണ്ടും മെത്തയിലേക്ക് കയറികിടന്നു വീണ്ടുമവളെ കെട്ടിപ്പുണർന്നു.

കൂടുതൽ ബലത്തോടെ അവളുടെ ചരിച്ചു കിടത്തി, മാറിന്മേൽ കരമമർത്തി അവളെ ശക്തിയോടെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു.

“വേണ്ടാ,,,,വേണ്ടാ ,,,” എന്നവൾ അവ്യക്തമായി കരച്ചിലോടെ മൊഴിഞ്ഞു ശക്തിയിൽ അവന്റെ ദേഹത്തു നിന്നും അടർന്നു മാറി  അവന്റെ കൈ എടുത്തു മാറ്റാൻ പരിശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.