അപരാജിതന്‍ 33 [Harshan] 8011

അവന്‍റെ കാതിലും അദ്ദേഹം എന്തോ പറഞ്ഞു

അതുകേട്ടു അവൻ  ഞെട്ടലോടെ തളർന്നു നിലത്തിരുന്നു പോയി

എന്താണ് അവനോടു പറഞ്ഞതെന്നും പാര്‍വ്വതിയ്ക്കു കേള്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല.

ജയദേവന്‍ രാജശേഖരൻറെ സമീപത്തേക്ക് വന്നു.

ഇടറുന്ന ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു

“ആകെ ഒന്നായി ഇവനെ ഉള്ളൂ , നന്നായി പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയായിരുന്നു , ഇങ്ങനെ ഒരു ദ്രോഹം ഈ കുട്ടിയോട് ചെയ്യണമായിരുന്നോ ,,,നിങ്ങള്ക്കും മക്കളുള്ളതല്ലേ ”

ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ രാജശേഖര൯ തലകുമ്പിട്ടു നിന്നു.

“സായി ആശ്രമത്തിലാ ഞാൻ വളർന്നത് ,, കള്ളം ജീവിതത്തിൽ കാണിക്കില്ല ,, തലവിധി ഇങ്ങനെയായി പോയി ,, എൻറെ  വീടും പറമ്പും ഒക്കെ എഴുതി വാങ്ങിയല്ലോ , ഞാന്‍ മോഷ്ടിച്ചതിനേക്കാള്‍ പത്തു മടങ്ങ് നേടുകയും ചെയ്തല്ലോ ,,

ഇതാ ,, ഈ സഞ്ചിയില്‍  നിറയെ കാശുണ്ട് , ,,എല്ലാം എടുത്തോളൂ ,,ഒരു നഷ്ടവും സഹിക്കണ്ട “  തോള്‍ സഞ്ചി ജയദേവന്‍ അയാളുടെ കാല്‍ക്കല്‍ വെച്ചു.

“ജയാ ,,,,ഞാൻ ,,,,,എനിക്കിതൊന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു ,,” വിഷമത്തോടെ രാജശേഖരന്‍ പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

‘ഒന്നും പറയണ്ട ,, എന്‍റെ  മോന്‍റെ  കാര്യമോർത്തിട്ടാ സങ്കടം ,, അവന്‍റെ ഭാവി നിങ്ങൾ ഇല്ലാതെയാക്കിയല്ലോ ,, എൻറെ ലക്ഷ്മി ,,ഒരല്പം ദയവു കാണിച്ചിരുന്നെകിൽ കുറച്ചു കാലം കൂടെ അവൾ ജീവിച്ചിരുന്നേനെ ,, ഞാനൊരിക്കലും ഉണ്ണുന്ന ചോറിൽ കല്ലെടുത്തിടാന്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല  , അതിത്ര കാലമായിട്ടും മനസിലാക്കിയില്ലല്ലോ എന്നൊരു വിഷമ൦ മാത്രേ ഉള്ളു ,, ”

രാജശേഖരന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു. മഹാപാപം പ്രവര്‍ത്തിച്ച പോലെ കുറ്റബോധം ആ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു.

ജയദേവന്‍ വിഷമത്തോടെ അപ്പുവിനെ നോക്കി

“ ശിക്ഷ കഴിഞ്ഞുവെങ്കില്‍ , ഇനി ഞാനെന്‍റെ മോനേ കൊണ്ട് പോയിക്കോട്ടെ, അഞ്ചുകൊല്ലമായില്ലെ എന്‍റെ കുഞ്ഞനുഭവിക്കുന്നു , “

രാജശേഖരന്‍ വിഷമത്തോടെ അപ്പുവിനെ നോക്കിനിന്നു

“അപ്പൂ ,,,,,,,മോന്‍റെ സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ എടുത്തോ ,,ഇനി ഇവിടെ അടിമയായി എന്‍റെ മോന്‍ പണിയെടുക്കണ്ട ,, ഞാൻ കാരണം എന്‍റെ  മോന്‍റെ  ജീവിതം ഇങ്ങനെയായല്ലോ ,, “ആ മനുഷ്യൻ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു.

മാലിനിയും പാര്‍വ്വതിയും വ്യാകുലതയോടെ ആ കാഴ്ച കണ്ടു നിന്നു.

“വേഗം വാ  മോനെ ,, ഇനി നമ്മൾ ഇവിടെ നിന്നാൽ ഒരുപക്ഷെ ഈ വീട് പോലും വെന്തുരുകി പോയേക്കാം ”

അത് കേട്ട് അപ്പു വേഗം ഓടി പോയി വസ്ത്രം മാറി തന്‍റെ  ബാഗും സാധനങ്ങളും എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു