അപരാജിതന്‍ 20 [Harshan] 10041

അതെ സമയം

മിഥിലയിൽ നിന്നും പുറപ്പെട്ട മാലിനിയും കുടുംബവും ഇടയ്ക്കു പല ക്ഷേത്രങ്ങളും സന്ദർശിച്ചാണ് അരുണേശ്വരത്തു  എത്തി ചേർന്നത്.

അരുണേശ്വരത്തു   അവരെ കാത്തു മാലിനിയുടെ ഏട്ടൻ രാമഭദ്രൻ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

രാമഭദ്രൻ  അവരെ തന്‍റെ കാറിലേക്ക് വിളിച്ചു കയറ്റി

അവരുടെ കാർ തന്‍റെ ഡ്രൈവറെ കൊണ്ട് പുറകിൽ ഓടിപ്പിച്ചു.

അവർ അരുണേശ്വരത്തു നിന്നും തിരിഞ്ഞു

രാമഭദ്രന്‍റെ കാർ  ഹിരണ്മയിപാലത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു

അവരുടെ മുന്നിലായി ആദിയുടെ ജീപ്പും.

കാറിൽ മുന്നിലായി രാമഭദ്രനും രാജശേഖരനും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നതിനാൽ ആരും മുന്നിൽ പോകുന്ന ആദിയുടെ ജീപ്പ് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല

അതിവേഗത്തിൽ മുന്നോട്ടു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു രാമഭദ്രന്‍റെ കാർ ആടിയിട്ട് ജീപ്പിനെ ഓവർട്ടേക്ക് ചെയ്തു മുന്നോട്ടേക്ക് പോയി

മാലിനിയുടെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു മയങ്ങുകയായിരുന്ന പാർവ്വതി

പെട്ടെന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു , എന്തോ ഒരു സന്തോഷം അറിയാതെ ഉള്ളിൽ ഒരു അനുഭൂതിയായി പെയ്തിറങ്ങിയ പോലെ ,,, അവൾ ചുറ്റും നോക്കി

“എന്താ പൊന്നു ?” മാലിനി ചോദിച്ചു

“ഒന്നുല്ലമ്മെ ”  പക്ഷെ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞിരുന്നു

ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു ആനന്ദം

ആരോ തന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെയൊരു തോന്നൽ

കാർ ദേവർമഠം ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിച്ചു

നാട൯ പാട്ടു കലാകാരൻമാർ അവർക്കിറങ്ങേണ്ട സ്ഥലം പറഞ്ഞു ആദിയോട് പറഞ്ഞു

അത് കേട്ട് ആദി വണ്ടി മുന്നോട്ടു കൊണ്ട് നിർത്തി

അവരെല്ലാവരും ഇറങ്ങി

ആദിയും പുറത്തിറങ്ങി

“തമ്പി ,,,,റൊമ്പ നന്ദ്രിയിരുക്ക് ,,,ഉങ്കൾ കൂടെ ഇരുന്ത ഓരോ നിമിതവും നാങ്ക എല്ലാരുമേ നിറയാ രസിച്ചിരിക്കെ”

അതുകേട്ടു ചിരിയോടെ ആദി അവരെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“ഞാൻ ആണ് കൂടുതൽ ഹാപ്പിയായത്,,അണ്ണൻമാരെ ….. അപ്പൊ ഇനി എപ്പോ നമ്മൾ കാണും ?”

“തമ്പി ,,,നാങ്കള് കൊഞ്ചം നാൾ ഇങ്കെ ഇറുക്കെ ,,ഇന്ത പെരിയ തിരുവിളാ നടക്ക പോവറുതില്ലയാ ,,, ”

“ഓ ,,അത് ഞാനും മറന്നു ,, അതെ ,,ഇനി ഇവിടെ വലിയ ഉത്സവം ആണെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട് ,,,അപ്പൊ നമ്മൾ ഇനിയും കാണും ,, ”

“തമ്പി ,,,സിവസൈലം ,,,വൈശാലി ബോർഡർക്കു അപ്പുറം താൻ ,,,ബോർഡർ താണ്ടി ,, ഒരു നാല് കിലോമീറ്റർ ഇറുക്കെ ,,, അവിടെയാക്കു൦  സിവസൈലം ”

“ശരി ,,,,അപ്പോ നമുക് ഇനിയും കാണാം കേട്ടോ ,,,,,,,” എന്ന് പറഞ്ഞു എല്ലാരേയും അവൻ കെട്ടി പിടിച്ചു

അവരുടെ തകിലിലും വാദ്യങ്ങളിലും ഒക്കെ ഒന്ന് മുട്ടി യാത്ര പറഞ്ഞു അവൻ ജീപ്പിലേക്ക് കയറി

അവിടെ നിന്നും ജീപ്പ് എടുത്തു

<<<<<<O>>>>>>

ആദിക്ക് ആ നാടൊക്കെ ഒരു പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു, , എങ്ങും വിഷ്ണുക്ഷേത്രങ്ങൾ ,എങ്ങും ആല്മരങ്ങൾ , പാരിജാതവും കടമ്പു മരങ്ങളും പ്രകൃതിഭംഗി നിറഞ്ഞ ഭൂമി , വലിയ കോട്ടകൾ , മനോഹരമായ മാളികകൾ

കൃഷി ഭൂമികൾ ,ടാർ ചെയ്യാതെ പ്രത്യക ടൈൽ പതിപ്പിച്ച വഴികൾ ,

നല്ല ഡ്രെയിനേജ് സംവിധാനങ്ങൾ , റോഡിനു ഇരു വശവും പൂച്ചെടികൾ പൂവിട്ടു നിൽക്കുന്നു

ഓരോ മാളികകളുടെ മതിലുകളുടെ  മുന്നിലും ശംഖ് ചക്രങ്ങൾ കൊത്തിവെച്ചിരിക്കുന്നു

പോകും വഴി പലയിടങ്ങളിലും ചന്ദനഗന്ധം നിറയുന്നു

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ വാറ്റുന്ന സമുദായക്കാർ താമസിക്കുന്ന പ്രദേശമെത്തി

അവിടെയെല്ലാം വശ്യമായ സൗരഭ്യം വായുവിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പികൊണ്ടിരിക്കുന്നു

ഇത്രക്കും മനോഹരമായ ഒരു സ്ഥലം തന്‍റെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടേ ഇല്ല ,,

കുറെ കൂടി മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ ആണ്

വലതു ഭാഗത്തായി അകലെ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന പ്രജാപതികളുടെ കൊട്ടാരം കണ്ടത്

അത് കണ്ടതും ആദി അത്ഭുതം കൊണ്ട് അന്ധാളിച്ചു വാ തുറന്നു പോയി

കാരണം ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് കണ്ണെടുക്കാൻ കഴിയാത്ത വണ്ണം ഭ്രമിപ്പിച്ചു കളയുന്ന നിർമ്മാണ സൗന്ദര്യ൦

“എന്‍റെ മാഷേ ,,,,,,,ഇവിടെയൊക്കെ മനുഷ്യർ തന്നെയാണോ ജീവിക്കുന്നത് ?’

ആദി സ്വയമറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയി

അവൻ ജീപ്പ് നിർത്തി

കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്ന് ആ കൊട്ടാരത്തിന്‍റെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു

കുതിര വണ്ടികളൊക്കെ ഇടയ്ക്കു അതിലൂടെ പോകുന്നുണ്ട്

ഒരു സ്വപ്നലോകത്തു എത്തിപ്പെട്ട പോലെ

“മാലിനി കൊച്ചമ്മയുടെ നാടല്ലേ ഇത് ,,ഇത്രയും മനോഹരമായ ഒരു നാട്ടിൽ നിന്നാണല്ലോ മാലിനിക്കൊച്ചമ്മ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു അവിടെ വന്നു പെട്ടത് ” എന്നവൻ വെറുതെ മനസ്സിൽ ഓർത്തു

പിന്നെ ജീപ്പെടുത്തു നേരെ അതിർത്തിയിലേക്ക് വിട്ടു

<<<<<O>>>>>