അനശ്വരം[Abhi] 87

 

ഫ്രണ്ട് ആയിട്ടാണെങ്കിലും അവൾ എന്നും കൂടെ ഉണ്ടാവുമല്ലോ. എന്നോട് സംസാരിക്കുമല്ലോ. അതുതന്നെ ഒരു ആശ്വാസം…….എന്നിരുന്നാലും അവലെ കൂട്ടുകാരി മാത്രമായി കാണാൻ എനിക്ക് കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല….അത്രക്ക് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ അവൾ എന്റേത് മാത്രമാകുന്നത്……..

 

അവളെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ പതിയെ ഓർമകളിലേക്ക് പോയി… അവളെ ആദ്യമായി കാണുന്ന ആ ദിവസത്തിലേക്ക്…………..

 

«««?»»»

 

അന്ന്….ഞാൻ ആറാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം….. ഒരു ബന്ധു വീട്ടിലെ കല്യാണത്തിന് പോയതാണ് ഞാൻ. പോകാൻ താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കാരണം അച്ഛന്റെ ബന്ധുക്കളെ അതികം അറിയുകയോ അവരുമായി അത്ര കമ്പനിയോ ആയിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മുഴുവൻ സമയവും ഞാൻ ഒറ്റക്ക് തന്നെ ഇരിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് അറിയാം…….

എന്നിട്ടും അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും നിർബന്ധം കാരണം ആണ് ഞാൻ പോയത്. എന്നെ വീട്ടിൽ ഒറ്റക്ക് നിർത്താൻ അവർക്ക് കഴിയില്ല. അവരുടെ ഏക പുത്രൻ ആയി പോയില്ലേ……മാമ്പിള്ളി വീട്ടിലെ രാജന്റെയും ലക്ഷ്മിയുടെയും ഏക പുത്രൻ അഭിരാം ആണ് ഞാൻ… ഞങ്ങൾ താമസിക്കുന്നത് കോട്ടയം ജില്ലയിലെ ഏറ്റുമാനൂരിന് അടുത്താണ്.

 

അവരുടെ നിർബന്ധം കാരണം ഞാൻ കല്യാണത്തിന് പോയി.അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ മുതൽ ‘പെട്ടു പോയി ബാലകൃഷ്ണാ ” എന്നാ ഡയലോഗ് ആണ് എനിക്ക് മനസ്സിൽ വന്നത്. കൂട്ടുകൂടാൻ ആരുമില്ല. എനിക്ക് പരിചയമുള്ള ഒരു മുഖം പോലും ആ കൂട്ടത്തിൽ കാണുന്നില്ല. എന്നിട്ടും ഞാൻ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..

 

ഇവിടെ വരുന്നത് വരെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓരോരുത്തരെ കണ്ടു വർത്തമാനം പറയാൻ പോയ രണ്ടു പേരെയും പിന്നെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല…

 

അങ്ങനെ വരുന്നവരെ ഓരോരുത്തരെ ആയി നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഒരു പെൺകുട്ടി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്… അവളെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിൽ എന്തോ ഇരിത് തോന്നി. ഒരുതരം സ്പാർക്ക്…അവൾ എന്റെ അടുത്തെത്തി..

 

ഹായ്…അഭിരാം, ഞാൻ അനു. എന്നെ അറിയാമോ???

 

അനു?? സോറി ഞാൻ കണ്ടതായിട്ട് ഓർക്കുന്നില്ല….

 

അത് കുഴപ്പമില്ല. ഇനി ഓർത്തോളും.. ഞാൻ അഭിയുടെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മകളാണ്… ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ പല തവണ വന്നിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ അപ്പോഴൊന്നും ഇയാളെ അവിടെ കണ്ടിട്ടില്ല. അതാ എന്നെ അറിയാത്തത്….

 

?? എനിക്ക് ഫുൾ time വീട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നത് അലർജി ആണ്…

 

അത് നന്നായി….അത് പോട്ടെ എന്താ ഇവിടെ ഒറ്റക്ക് വന്നിരിക്കുന്നെ…..

 

അത് പിന്നെ. എനിക്ക് ഇവിടുള്ള ആരെയും അറിയില്ല അതാണ് ഇവിടെ വന്നിരുന്നത്…