അകലെ 12 {Rambo} അവസാനഭാഗം 1823

സമയമെടുത്താണ് അവിടുന്നിറങ്ങിയെ…
ഏതായാലും എന്തും നേരിടാൻവേണ്ടി തയ്യാറായി തന്നെയാ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചെ..

കഴിവതും ആരെയും ഒന്നുമറിയിക്കാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രദ്ദിച്ചു…

പക്ഷെ..ഇടക്ക് കയറിവരുന്ന അവളുടെ ചിന്തകൾ എന്റെ മനസ്സിനെയാട്ടിയുലക്കുന്നത് എന്റെ മുഖത്ത് തെളിവാകുന്നുണ്ടെന്നാണ് തോന്നണെ…

അമ്മച്ചി ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാ ഞാനുമത് മനസ്സിലാക്കിയെ…
മുഖം മനസ്സിന്റെ കണ്ണാടിയെന്നാണല്ലോ..!!

ഏതായാലും പ്രാതലും കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ അവളുടെ വിളിക്കായി കാത്തിരിപ്പായി…

പക്ഷെ…സമയം പന്ത്രണ്ടായിട്ടും വിളിയൊന്നും വന്നില്ലതാനും…അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാൻ തോന്നിയെങ്കിലും ഏട്ടത്തി പറഞ്ഞായിരുന്നു..ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കുമ്പോ എടുത്താൽ മതിയെന്ന്..

അങ്ങനെയങ്ങനെ ഏകദേശം വൈകീട്ട് നാലിനോടടുക്കുമ്പോഴാണ് വിളി വരണേ…
എടുത്തപാടെ..അവളുടെ തേങ്ങിയുള്ള കരച്ചിലാണ് കേൾക്കണെ…

എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും…അവളൊന്നും പറയുന്നുമുണ്ടായീല..!!

എന്തോ..എന്റെ മനസ്സിലും അതൊരു കരിനിഴൽ വിതറുകയായിരുന്നു…!!!

അപ്പോഴേക്കും ഏട്ടത്തി എന്റടുക്കെയെത്തിയിരുന്നു…
അവരും അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കുന്നുണ്ടെലും…

പൂർണമായി നിർത്തിയില്ലേലും തേങ്ങലുകൾക്കിടയിൽഅവള് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു…