മരുപ്പച്ച [നൗഫു] 135

 

“നാല് അഞ്ഞൂറിന്റെയും രണ്ടു ഇരുന്നൂറിന്റെയും മൂന്നു നൂറിന്റെയും കുറച്ചു പത്തിന്റെയും നോട്ടുകൾ ആയിരുന്നു അതിൽ..

 

ഏറി പോയാൽ ഒരു നൂറ്റി ഇരുപതോ മുപ്പത്തോ റിയാലിന്റെ മൂല്യം ഉള്ളത്..

 

മൂന്നോ നാലോ കിലോ മിഠായി വാങ്ങിയാൽ പോലും ആ പൈസ തീരും…”

 

“എന്റെ കൈയിൽ നിന്നും പൈസ കിട്ടിയതും നാളെ രാവിലെ മദീനയിലേക്ക് പോകുന്നത് കൊണ്ട് ഇനി സമയം കിട്ടിയില്ലെങ്കിലോ എന്ന് കരുതി അവർ നേരെ അടുത്തുള്ള മിഠായി കടയിലേക്ക് കയറി ചെന്നു ഓരോ സാധനത്തിന്റെയും വില ചോദിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു..

 

കൂടേ കയ്യിലുള്ള പൈസ കൂട്ടി നോക്കുന്നതും കണ്ടു…

 

എനിക്കവരെ ആ സമയം അവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചു വരാൻ തോന്നാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാനും അവരുടെ പുറകെ കടയിലേക്ക് കയറി…

 

അവർക്ക് വേണ്ടത് എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചു അവരുടെ കയ്യിലെ പൈസ വാങ്ങി ഓരോന്നും വാങ്ങിച്ചു കൊടുത്തു…

 

പൈസ കുറവാണെന്നു അറിയുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവർക്ക് കുറച്ചു സാധനങ്ങളെ വാങ്ങിച്ചിരുന്നുള്ളു..

 

എന്നിട്ടും ഞാൻ കൊടുത്തതിനേക്കാൾ കുറച്ചു അധികം പൈസ അവിടെയായി…

 

ഇനി വേണ്ട മോനേ എന്നും പറഞ്ഞു ആ സാധനങ്ങളുമായി പുറത്തേക് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആയിരുന്നു ഒരു ഫാൻസി ഷോപ്പിലേക്ക് അവർ നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടത്..

 

അവിടെ പുറത്ത് കുറച്ചു കളി കോപ്പുകൾ നിര നിരയായി വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…

 

കയ്യിലെ പൈസ എല്ലാം തീർന്നെന്ന് അറിയുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു നെടുവീർപ്പു മിട്ട് അവർ അവിടെ നിന്നും ഹോട്ടലിലേക് നടന്നു…”

 

“ഉമ്മാ കുട്ടികൾക്ക് കളിക്കാൻ എന്തേലും വേണോ…

 

മുന്നോട്ട് നടക്കുന്ന അവരോടായി ഞാൻ ചോദിച്ചതും അവർ തിരിഞ്ഞു നിന്നു എന്നെ നോക്കി..

 

അവരുടെ മുഖത് ആ സമയം എനിക്ക് പറയാൻ പറ്റാത്ത ഒരു ഭാവമായിരുന്നു..

 

പെട്ടി ഒലിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന മഴമേഘം പോലെ…

 

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു വേഗം അവരുടെ അടുത്തേക് ചെന്നു..

 

എന്താണുമ്മ ഇങ്ങള് കരയാണോ ഞാൻ അവരോട് ചോദിച്ചതും റോട്ടിൽ ആണെന്ന് പോലും ഓർക്കാതെ അവർ വിങ്ങി പൊട്ടി..

 

കണ്ണുകൾ രണ്ടും മൊക്കന കൊണ്ട് തുടച്ചു..

 

വേണ്ട മോനേ…

 

ഉമ്മാക്ക് മോൻ മോന്റെ കയ്യിലെ പൈസ കൊണ്ട് കുറേ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിച്ചെന്ന് അറിയാം…

 

പൈസ ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണ് ട്ടോ…

 

ഇതെന്നെ ഉംറക് വന്നത് ഒരാളുടെ സഹായം കൊണ്ടാണ്…

 

കുറേ കാലമായുള്ള ആഗ്രഹവും പൂതിയും കൊണ്ടാണ് സ്വന്തം പൈസ അല്ലാഞ്ഞിട്ടും അവർ പറഞ്ഞപ്പോൾ പോന്നത്…