“പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ല്യാന്നുണ്ടോ ?
ഒന്നു മാറിത്തര്യാ.”
അവൾ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“നിന്റെ ഈ വടിവൊത്ത ശരീരം കാണുമ്പോൾ, ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ മറക്കുകയാണ് സുന്ദരി…”
അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് അനി പറഞ്ഞു.
മൗനം പാലിച്ച് അവൾ ശിരസ്സ് താഴ്ത്തി നിൽക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോഴും.
അന്തിച്ചോപ്പുമായി അരുണൻ പിൻവാങ്ങിയതിനു പിന്നാലെ നിലാവല ചൊരിഞ്ഞ് തിങ്കൾ ഉദിച്ചുയർന്നു.
നിലാവിന്റെ നീലവെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ പിൻകഴുത്തിലുള്ള കറുത്ത മറുകിനെ അനി ശ്രദ്ധിച്ചു. അധരങ്ങളിൽ തങ്ങിനിന്ന ജലകണികകളെ മേൽചുണ്ടുകൊണ്ട് അവൾ തുടച്ചുനീക്കിയപ്പോൾ അനി വികാരഭരിതനായി.
“എന്താ നിന്റെ പേര്.?
അടുത്തേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
“ലക്ഷ്മി..”
“കുളിച്ചോളൂ , സന്ധ്യ കഴിയാറായി ഞാൻ ഇവിടെ കാവൽ നിൽക്കാം.”
“മ് ”
ഒന്നുമൂളികൊണ്ട് ലക്ഷ്മി നിലാവിന്റെ നീലവലയൊഴുകുന്ന കുളത്തിലേക്ക് വീണ്ടും ഇറങ്ങി.
ഇടകണ്ണിട്ട് ലക്ഷ്മി അനിയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അയാൾ കൽപ്പടവിന്റെ അരികിൽ അവൾക്ക് സമാന്തരമായി ഇരുന്നു.
ഒരുതവണ മുങ്ങിനിവരുമ്പോഴും മുടിയിഴയിൽനിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന ജലം കഴുത്തിലൂടെ ഒഴുകിവന്ന് മാറിൽ ലയിച്ചുചേരുന്നത് അനി ഉമിനീരിറക്കികൊണ്ട് നോക്കിനിന്നു.
കുളികഴിഞ്ഞ് ലക്ഷ്മി ബാക്കിവന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ ചുവന്ന ബക്കറ്റിലേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് പോകാൻ ധൃതികാട്ടി.
കൽപ്പടവുകളിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന അനി എഴുന്നേറ്റ് ഈറനണിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ലക്ഷ്മിയുടെ അരക്കെട്ടിലൂടെ കൈകൾചേർത്ത് അയാളിലേക്ക് ചേർത്തുനിർത്തി.
“ആരായാലും, എനിക്ക് വേണം നിന്നെ, അത്രക്ക്… അത്രക്ക് മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്നു നിന്റെ ഈ സൗന്ദര്യം.”
“വിടൂ, ആരെങ്കിലും കാണും..”
പക്ഷെ അനി അവളെ ബലമായിത്തന്നെ പിടിച്ചുവച്ചു.
നെറ്റിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ജലകണികകളെ അയാൾ അധരങ്ങൾകൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു.