നിശാഗന്ധി പൂക്കുമ്പോള്‍ [വിനു മഠത്തില്‍] 118

⁠⁠⁠നിറഞ്ഞ ചിരിയുമായി എന്റെ ചാരത്ത് നിന്ന ദേവൂനെ ഞാൻ എന്നോട് ചേർത്തുപിടിച്ചു കൊണ്ട് പിടച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ എന്റെ കണ്ണുകളാഴ്ത്തി
നിൽക്കുമ്പോൾ ആമിയുടെ ശബ്‍ദം കേട്ടു.

അവൾ ആരോടോ ഫോണിൽ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് മുറ്റത്തുകൂടെ ഉലാത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു .

“വിനൂട്ടന് ഒരു കാര്യവറിയോ…”

എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്തുവെച്ച് അവൾ ചോദിച്ചു

“ഉം… എന്താ.”

“അവൾക്ക് വന്ന ആലോചനയില്ലേ..”

“ഉം..”

“അനിരുദ്ധ് ചേട്ടനുമായ് മൂന്ന് കൊല്ലമായിട്ട് അവള് ഇഷ്ടത്തിലാ അച്ഛനറിയില്ല..”

ചുറ്റുപാടും നോക്കിക്കൊണ്ട് ശബ്ദം താഴ്ത്തിയിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“നിനക്കും ആരെയങ്കിലും പ്രേമിച്ചൂടായിരുന്നോ നീയവള്‍ടെ മൂത്തതല്ലേ..”

പെട്ടന്ന് അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു. കണ്ണുനിറഞ്ഞു.. സകല ശക്തിയുമെടുത്ത് അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ആഞ്ഞു കടിച്ചു.

“അമ്മേ… വിട്.. വിട്.. മതി… മതി… അയ്യോ… ദേവൂട്ടാ നോവുന്നു വിട്…”

മുഖം ഉയർത്തി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“ഇനി അങ്ങനെ പറയോ ങേ.. ? പറയുവോന്ന്. ഓർമവെച്ച കാലംതൊട്ടേ കേട്ടുവളർന്നതാ ഞാൻ ദേവു വിനൂട്ടനുള്ളതാന്നു. പതിമൂന്നുകൊല്ലം ദേവു ഹൃദയത്തിൽ ആ പന്ത്രണ്ട് വയസുകാരന്റെ മുഖം കൊണ്ടുനടന്നത് വിനൂട്ടൻ ദേവൂന്റേം ദേവു വിനൂട്ടന്റേം ആണെന്ന് ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചിട്ടാ… അല്ലാതെ വല്ല കോന്തന്മാരേം പിന്നാലെ പോവാനല്ല. വിനൂട്ടറിയോ ഞാൻ എങ്ങനാ ഇത്രേം കൊല്ലം ജീവിച്ചേന്ന്..”

കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ടവൾ എന്നെ നോക്കി

“എനിക്കൊരു സംശയം തോന്നിയാ ഞാൻ മനസ്സിൽ വിനൂട്ടനോട് ചോദിക്കും ഇതിങ്ങനെയല്ലേ വിനൂട്ടാന്ന്. എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോവാൻ ഡ്രെസ് മാറുമ്പോ ഞാൻ ചോദിക്കും ഇതിൽ ഏതാ വിനൂട്ടാ എനിക്ക് ചേരാന്ന് ഉത്തരം ഞാൻ തന്നെ കണ്ടുപിടിക്കുമായിരിക്കും എന്നാലും അത് വിനൂട്ടൻ പറഞ്ഞുതന്നതാണെന്ന് ഞാൻ കരുതും. ദില്ലീലെ തണുപ്പുള്ള രാത്രികളിൽ തനിച്ചു കിടക്കുമ്പോ എന്നെയൊന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്ക് വിനൂട്ടാന്ന് കൊഞ്ചും. പിന്നെ…”

“മതി പെണ്ണേ… ”

അവളെ തുടരാനനുവദിക്കാതെ ഇറുകെ പുണർന്നുകൊണ്ട് ഇരു കണ്ണുകളിലും മൃദുവായ് ചുംബിച്ചു.

” ദേവൂട്ടാ… കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ ഞാൻ എന്ത് പുണ്യം ചെയ്തിട്ടാ പെണ്ണേ നിന്നെ എനിക്ക് കിട്ടിയത്. പതിമൂന്ന് കൊല്ലം എന്നെ ഞാനിറിയാതെ ഹൃദയത്തിൽ കൊണ്ട് നടന്ന നിനക്ക് ഞാൻ എന്താ തരിക…”

“എനിക്കീ നെഞ്ചിലെ ചൂട് മതി വിനൂട്ടാ.. പിന്നെ ന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരു താലീം നെറുകേൽ ഈ കൈ കൊണ്ടൊരു നുള്ള് സിന്ദൂരോം അതു മാത്രം മതി ദേവൂന്.”