കൂടെ 2 [ഖുറേഷി അബ്രഹാം] 112

“ ഇന്നേക്ക് ഒരു വർഷവും എഴുപത്തി രണ്ടു ദിവസവും “. ഞാനൊന്ന് നെറ്റി ഒരു വര്ഷം കഴിഞ്ഞോ അതു നടന്നിട്ട്.
“ ചേട്ടൻ ആക്സിഡന്റായ അന്നുമുതൽ ഓരോ ദിവസവും ഓരോ മണിക്കൂറും എങ്ങനെ കഴിച്ചു കൂട്ടിയതെന്ന് എനിക്കറിയൂ അത് കൊണ്ട് എത്ര ദിവസമായെന്ന് എനിക് കറക്ട് ആയി അറിയാം “. അവൾ പറയുന്നതിന് ഒന്നും ഞാൻ മറുപടി നൽകിയില്ല.

“ അന്ന് ഞാൻ സ്കൂൾ വിട്ട് വീട്ടിലേക് വന്ന ഞാൻ അറിഞ്ഞത് ചേട്ടൻ ഒരു ആക്സിഡന്റ് സംഭവിച്ചു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് എന്നതാണ്. ഞാനും അമ്മയും മേരിയമ്മയും ജെയാനും കൂടി ഹോസ്പിറ്റലിലേക് ഓടി പിടഞ്ഞു അപ്പോൾ തന്നെ ചെന്നു. അവിടെ നമ്മുടെ അച്ഛനും ജോർജ് അച്ഛനും ഉണ്ടായിരുന്നു, വേറെയും ചില പേരും ഉണ്ടായിരുന്നു ഹോസ്പിറ്റലിൽ. അവിടെ എത്തിയപ്പോളാണ് അറിയുന്നത്…. “. ആതിര അത് പറഞ്ഞു നിർത്തി കൊണ്ട് കരയാൻ തുടങ്ങി.

“ പൊന്നു യെന്ത നിനകു പട്റ്റിയെ, എന്താണ് അവിടെ ഉണ്ടായേ പറ “. ആകാംഷനായി ഞാൻ അവളെ തട്ടികൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ നമ്മുടെ ജോണേട്ടൻ… ജോണേട്ടൻ മരിച്ചെന്ന് “. ഒരു നടുക്കത്തോടെയാണ് ഞാനത് കേട്ടത്.
“ നീ യെന്ത ഇപ്പൊ പറഞ്ഞെ “. കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ ആവാതെ ഞാനവളോട് ചോദിച്ചു.

“ അതെ ഏട്ടാ,,, ആ ആക്സിഡന്റിൽ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്,,, വരുന്ന വഴിയിൽ വച്ചു,,, തന്നെ ജോണേട്ടൻ മരിച്ചിരുന്നു. കാറിലേക്ക് വന്ന് വീണ വീഴ്ചയിൽ ജോണേട്ടന്റെ,,,, വാരി എല്ലുകൾ പൊട്ടി,,,, ഹൃദയത്തിലേക് കയറിങുയിരുന്നു,,,, ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും ചോര നഷ്ടപെട്ടാണ്,,, ജോണേട്ടൻ മരിച്ചത് “. അവൾ കരയുന്നതിനിടക്ക് വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ എങ്ങനെയൊക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
അത് കേട്ട് ഞാനാകെ മരവിച്ച അവസ്ഥ ആയിരുന്നു.

“ ഏട്ടൻ ആ,,, റോട്ടിൽ മുഖം,,,, ഉരഞ്ഞ്‌ ഏട്ടന്റെ,,, മുഖോക്കെ ആകെ വികൃതമായിരുന്നത്രെ,,,, “ അവൾ വീന്ദും പരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. എല്ലാം ഞാൻ നിശ്ചലനായി കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ ഏട്ടനെ രക്ഷിക്കാൻ,,, വേണ്ടി ഡോക്ടർമാർ,,, പറഞ്ഞതാണ് ചേട്ടനെ,,, പ്ലാസ്റ്റിക് സര്ജറി ചെയ്യണമെന്ന്,,,, ജോണേട്ടന്റെ മുഖം നൽകിയ,,, ചേട്ടൻ രക്ഷപെടൂന്ന പറഞ്ഞെ,,, അപ്പൊ എല്ലാവരും അതിനു,,, സമ്മതിച്ചു, അങ്ങനെയാ ചേട്ടൻ,,, ജോണേട്ടന്റെ മുഖം ആയത് “. അത്രേ അവൾ പറഞ്ഞുള്ളു പിന്നെ ഒരു പൊട്ടി കരച്ചിലായിരുന്നു.

“ നമ്മടെ ജോണേട്ടൻ പോയി ഏട്ടാ…. “ അവൾ കരച്ചിൽ അടക്കി പിടിച്ചു പിന്നെയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.

ഞാൻ ആകെ മരവിച്ച അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു. അന്ന് ഞാൻ ഒന്നും കഴിച്ചില്ല അവളുടെ കൂടെ അവിടെ തന്നെ നിന്നു. എല്ലാം തളർന്നവനെ പോലെ എനിക് കൂട്ടായി സമാധാനിപ്പിച്ചു ആരതിയും.
അവൾ ഭക്ഷണം ഒക്കെ കൊണ്ട് തന്നെങ്കിലും ഞാൻ കഴിച്ചില്ല എനിക്കതിനായില്ല. ഞാൻ രാത്രിയിൽ ഉറങ്ങാതെ കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവളും എനിക് കൂട്ട ഇരുന്നു.

പക്ഷെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ അവൾ ഉറങ്ങി ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കാത്തത് കൊണ്ടവളും കഴിച്ചിരുന്നില്ല അതിനു പുറമെ ഒരുബാടവൾ കരഞ്ഞിരുന്നു അത് കൊണ്ടവൾ പെട്ടെന്ന് ഉറങ്ങി.
ഞാനാണ് ജോണിനെ കൊന്നെതെന്ന കുറ്റ ബോധം എന്നെ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങി ഞാനവളുടെ റൂമിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അടുക്കളയിൽ പോയി ഒരു കത്തി യെടുത്ത് എന്റെ റൂമിൽ കയറി കൈ മുറിക്കാൻ നിന്നു.

“ ഇപ്പോൾ നിന്നിൽ അവശേഷിക്കുന്നത് നിന്റെ മാത്രം ജീവനല്ല ജോണിന്റെയും കൂടിയാണ് അവന്റെ മുഖമാണ് നിനക്കുള്ളത് അജിനാൾ