കാലമാടന്‍ 22

ലക്ഷ്മി മരിയ്ക്കുന്നതിനു കുറച്ചു നാള്‍ മുന്‍പേ…അടുത്ത വീട്ടിലേ ഒരു പയ്യനും ആത്മഹത്യ ചെയ്തിരുന്നു….എന്താണ് കാര്യമെന്ന് ആര്‍ക്കും ഇപ്പോഴും ഒരു അറിവും ഇല്ല….വെറുതേ ഒരു മരണം…..അല്ലെങ്കിലും ഇപ്പോഴത്തേ പിള്ളാര്‍ക്ക് മരിയ്ക്കാന്‍…. പ്രത്യേകിച്ച് കാരണമൊന്നും വേണ്ടാലോ……അഭിയുടെ മരണത്തിന്‍റെ നടുക്കും നാട്ടുക്കാരില്‍ നിന്നു മാറുന്നതിന് മുന്‍പ്…..ദേ…ലക്ഷ്മിയും…
പുറത്ത് മഴയും കാറ്റും വാശിയോ തിമിര്‍ത്തു പോരാടുന്നുണ്ടായിരുന്നു….അടുത്തെവിടെയോ മരങ്ങള്‍ കടപുഴകി അലച്ചു വീഴുന്ന ശബ്ദം….കനകന്‍ മയക്കത്തില്‍ നിന്നും… പതിയേ മിഴികള്‍ തുറന്നു….ഉരുകി തീരാറായ മെഴുകുതിരിയില്‍ നിന്നും വീണ്ടും ഒരെണ്ണത്തിനു കുടി വെളിച്ചം പകര്‍ന്നു….കഷ്ടം ഈ നാശം പിടിച്ച കറണ്ട് ഇതു വരേ വന്നില്ലല്ലോ..?….ഇനി തല്‍ക്കാലം വരുമെന്ന് തോന്നണില്ല…..നേരം ഒരു പാടായിരിയ്ക്കുന്നു…..മയങ്ങി പോയതിനാല്‍ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല…..രാവിലേ നേരത്തേ എഴുന്നേല്‍ക്കേണ്ടതാണ്…അവന്‍ വീണ്ടും പതിയേ കട്ടിലിലേയ്ക്കു ചാഞ്ഞു….
പിച്ചി പൂവിന്‍റെ വല്ലാത്ത സുഗന്ധം അവിടമാകേ പതിയേ നിറയാന്‍ തുടങ്ങി…..ഈ നേരത്ത് ഇങ്ങിനെ ഒരു സുഗന്ധം പതിവില്ലല്ലോ..? ചിലപ്പോള്‍ പുറത്തെവിടേ യെങ്കിലും പൂക്കള്‍ വിരിയുന്നുണ്ടാവും….രാത്രിയിലാണല്ലോ ഇത്തരം പൂക്കള്‍ വിരിയാറ്…..നല്ല തണുപ്പ് അവന്‍ പുതപ്പെടുത്ത് തലവഴി മൂടി ചുരുണ്ടു കുടി ഉറങ്ങാന്‍ തയ്യാറായി……ബസ്സില്‍ വരുന്ന തരുണി മണികളില്‍ പലരും അവന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളിലേ കൂട്ടുകാരികളായി മാറി…..അവരോടൊത്തുള്ള ലീലാവിലാസങ്ങള്‍ക്ക് വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് കതകില്‍ ആരോ തട്ടി….
തുടരേ…തുടരേ…..നിര്‍ത്താതേയുള്ള തട്ടുക്കേട്ട് അവന്‍ സ്വപ്ന ലോകത്തുനിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു……ആരാണാവോ ഈ നേരത്ത് വതിലില്‍ മുട്ടുന്നത്…..അടിച്ചു പൂസായ വല്ല പാമ്പുകളാകുമോ…?..തെല്ലു നീരസത്തോടേ അവന്‍ മെഴുകുതിരിയുമായി വാതിലിനടുത്തേയ്ക്കു നീങ്ങി…..അപ്പോഴും വാതിലിന്മേലുള്ള മേളം തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു……കതക് തല്ലി പൊളിക്കണ്ട…..ദേ വരുന്നു…എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടവന്‍ വാതിലിന്‍റെ ഓടാമ്പല നീക്കി വാതില്‍ പതിയേ തുറന്നു…..മെഴുകുതിരിയുടെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ പുറത്തു നില്‍ക്കുന്ന ആ കറുത്ത രൂപത്തിന്‍റെ മുഖം …..ഒരു മിന്നായം പോലേ കാണുവാനേ അവനു കഴിഞ്ഞുള്ളു…..അപ്പോഴേയ്ക്കും വീശിയടിച്ച കാറ്റിനാല്‍ ആ തിരി നാളം പോലിഞ്ഞു പോയി…..ആടുത്തുവന്ന ആ കറുത്ത രൂപത്തേ കണ്ടപാടേ ഒരു വൃത്തികെട്ട അലര്‍ച്ചയോടേ തറയിലേയ്ക്കവന്‍ കുഴഞ്ഞു വീണു…….
……..തുടരും…….