“അനുമോളെ.. ഞാന്‍…” പിന്നില്‍ നിന്നും അഞ്ജലിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി
“മിണ്ടരുതെന്നോട്…” അനു ചീറി. അഞ്ജലിയോടാണ് എന്നോട് ഉള്ളതിനേക്കാള്‍ ദേഷ്യം അവള്‍ക്ക്
തോന്നി.
“എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും… യക്ഷിയാണ് നീ… തേവിടിശ്ശി..” അനു അഞ്ജലിയോട് അലറി.
“അനു നി എന്താണ് എന്ന് പറയുന്നത് നീ ആലോചിക്കുന്നുണ്ടോ..” ഞാനവളെ താക്കീത് ചെയ്തു
“ജിത്തുട്ടനെ എനിക്ക്… എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണെന്നു പറഞ്ഞതാ… എന്നിട്ടും എന്ത് കൈ വിഷം കൊടുത്താ എന്‍റെ ജിത്തുട്ടനെ നീ മയക്കിയെടുത്തത്” ദേഷ്യവും സങ്കടവും എല്ലാം കലര്‍ന്ന സ്വരത്തില്‍ അനു ചോദിച്ചു.
എനിക്ക് പിന്നില്‍ നിന്നും അഞ്ജലിയുടെ തേങ്ങലുകള്‍ ഉയര്‍ന്നു.
“നോക്ക്… അനു. അഞ്ജലി എന്നെ മയക്കിയെടുത്തതൊന്നും അല്ല. ഒരു ദുര്‍ബല നിമിഷത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ട് പേര്‍ക്കും ഒരു തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി. ഇതില്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും ഒരു പോലെ തെറ്റുകാരാണ്” ഞാന്‍ അഞ്ജലിയെ ന്യായീകരിച്ചു.
“അനുമോളെ.. നോക്ക്… എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്ക് മോളെ..” ഞാന്‍ അനുവിനോടു യാചന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“നോക്ക് കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്ത്. നീ ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞാല്‍ അഞ്ജലിയും കരയുകയല്ലേ ഉള്ളൂ… ആരെങ്കിലും വന്നാല്‍… അവരിതൊക്കെ അറിഞ്ഞാല്‍… പിന്നെ..” എന്‍റെ ശബ്ദവും ഇടറി..
വാക്കുകള്‍ പുറത്ത് വരാതെ ആയി. എന്‍റെ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ പെടിഞ്ഞു. അഞ്ജലിയുടെ തേങ്ങലുകള്‍ ശക്തമായി. അനുവും കരഞ്ഞു. എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും കണ്ണീരായി ഒഴുകി തിരാന്‍. ഞാന്‍ കാത്തു നിന്നു. അവസാനം തേങ്ങലുകള്‍ ഒന്നടങ്ങി.
“അനു.. നോക്കു. ഇന്ന് നടന്നത് നമ്മള്‍ മൂന്നു പേരല്ലാതെ വേറെ ആരും അറിയാന്‍ പാടില്ല.” ഞാന്‍ അനുവിനോട് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ല.. ഞാന്‍ പറയില്ല.. പക്ഷേ.. പക്ഷേ ജിത്തുട്ടന്‍ അഞ്ചു ചേച്ചിയെ കല്യാണം കഴിക്കീല്ലേ..” അനുവിന്‍റെ ശബ്ദത്തില്‍ അപ്പോഴും സങ്കടം നിറഞ്ഞിരുന്നു.
“ഇല്ല.. മോളെ.. അഞ്ചു എന്നെക്കാളും മുത്തതല്ലേ.. അത്കൊണ്ട്..” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു തരുന്നതിനു മുന്‍പ് അനുവിന്‍റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി.
“അതുകൊണ്ട്… അതുകൊണ്ട് ഇതൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും… ജിത്തുട്ടന്‍ ചതിയനാ…” അനു കിതച്ചു കൊണ്ട് നിര്‍ത്തി.
ഞാന്‍ അഞ്ജലിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി… ഇനി ബാക്കി പറയേണ്ടത് അവളുടെ കടമയാണെന്നപോലെ.
“അല്ല.. മോളെ… ജിത്തുവും ഞാനും ആയുള്ള കല്യാണം ഇവിടെ ആരും സമ്മതിക്കില്ല. അത് മാത്രമല്ല.. ചേച്ചി അവിടെ വേറെ ഒരാളെ ഇഷ്ട പെടുന്നുണ്ട്” അഞ്ജലി പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
അനു കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാകാത്ത പോലെ ഞങ്ങളെ നോക്കി.
“അധികം വൈകാതെ അവിടെ ചെന്ന് കല്യാണം കഴിക്കുകയും ചെയ്യും” കണ്ണീര്‍ തുടച്ചു കൊണ്ട് അഞ്ജലി പറഞ്ഞു.
“ആരോടും പറയില്ലെന്ന് കരുതിയതാണ്. ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ രണ്ടു പേര്‍ക്ക് മാത്രമാണ് അറയാവുന്നത്. ഇതു കഴിഞ്ഞാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഇന്നിയൊരിക്കലും നിങ്ങളെ കാണാന്‍..”അഞ്ജലിയുടെ ശബ്ദം തേങ്ങലില്‍ മുങ്ങി പോയി.
കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാന്‍ എനിക്കും കഴിഞ്ഞില്ല.. ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞ് അഞ്ജലിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. ഒരു മഴ പെയ്തു ഒഴിഞ്ഞ സമാധാനം ആ മുഖത്ത് കാണാമായിരുന്നു.
എന്‍റെ മനസ്സില്‍ എവിടെയോ മുറിഞ്ഞ പോലെ നീറി. എന്തു കൊണ്ടാണ് എനിക്കറിയില്ല. അഞ്ജലിയെ എന്‍റെതായി ഒന്ന് സങ്കലിപ്പിചുപ്പോലും ഇല്ല. എന്നാലും അവളെ ഇനി ഒരിക്കലും കാണുകയില്ലെന്നും മാറ്റാരുടേയോ സ്വന്തമാക്കുകയാണെന്നും ഉള്ള വാര്‍ത്ത എന്നെ വല്ലാതെ ഉലച്ചു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് അഞ്ജലിയെ കടന്ന് എന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. വാതില്‍ കുറ്റിയിട്ട് കിടക്കിയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.
ആലോചിക്കുന്തോറും എന്‍റെ തല ചൂടുപിടിച്ചു. അതിനിടയിലെപ്പോഴോ ഞാന്‍ ഒന്ന് മയങ്ങി.
രാത്രിയില്‍ അമ്മ വിളിച്ചപ്പോള്‍ ആണ് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റത്. താഴെ ഭക്ഷണം വിളമ്പി വിളിച്ചിട്ടാണ് എന്നെ വന്ന് വിളിച്ചത്. ഞാന്‍ താഴെ പോയി ഊണുമേശയില്‍ ഇരുന്നു.
“എന്താ.. കഴിക്കുന്നില്ലേ..? ഇപ്പോള്‍ കുറച്ച് കഴിക്ക്… അല്ലെങ്കില്‍ രാത്രിയില്‍ വിശക്കില്ലേ..?” അമ്മ പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ രാത്രി വെടിക്കെട്ടിന് പോകണോ വേണ്ടയോ എന്നാലോചിച്ചു പിന്നെ തോന്നി ഇവിടെ കുത്തി ഇരിക്കുന്നതില്‍ കാര്യം ഇല്ലെന്ന്. അതുകൊണ്ട് പോകാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു.
“ചെറിയമ്മ ഒക്കെ എവിടെ, ആരെയും കാണുന്നില്ലല്ലോ..?” ഞാന്‍ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.
Enthoru adhayadoo faisaleeee….
Ithinte bakki undooo undenkilll ethaa nameee……
Alla ithree ullengill ini ithupolathee kadha ezhutharathuuu……
Plzzzz apeksha anuuui………
ith kalyaani enna novelinte cipy alle
ഇത് വേറെ സൈറ്റിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട് . അതിൽ നിന്നും മസാല ഭാഗങ്ങൾ എല്ലാം കട്ട്‌ ചെയ്ത post ചെയ്തതാണ് ഇത് . ഒറിജിനൽ
ഇത് മുമ്പ് വേറൊരു പേരിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.
കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പേരുകളിൽ മാത്രം മാറ്റം.
നല്ല നോവൽ ആയിരുന്നു….അവസാനം കൊണ്ടേ കളഞ്ഞു