എന്‍റെ ആതിര 1 22

ഞാൻ അമ്മയുടെ ഈ മാസ്‌ക്കണിയൽ ശ്രദ്ധിച്ച. നേരമാണ്
അവളുടെ ഒരു തരം പരിഭ്രാന്തിയും അവളുടെ മുഖത്തൂടെ ഒഴുകിവരുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികളും എന്റെ കണ്ണിലുടക്കിയത്
ഞാൻ അമ്മയെ പതുക്കെ എന്റെ കൈ കൊണ്ട് തോണ്ടിവിളിച്ചു കണ്ണുകൊണ്ട് മുദ്രകൾ എയ്തു ശ്രദ്ധപ്പിച്ചു
അമ്മ. ആ കുട്ടിയെ പതുക്കെ ചുമലിൽ തട്ടി വിളിച്ചതും ആ കുട്ടി വിങ്ങിപൊട്ടികൊണ്ടു. അമ്മയുടെ ചുമലിലേക്ക് ചാഞ്ഞു
ഞാൻ ബസ്സിനുള്ളിലൊന്ന് വീക്ഷണം നടത്തി ഈ സീൻ കണ്ട് കുട്ടിയുടെ കൂടെയുള്ള ആരെങ്കിലും ഇത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോന്നറിയാനായി ആരുമില്ല
ഈ ബംഗാളികൾ പോലും ഇങ്ങോട്ട് ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്ന് മനസ്സിലായി
ഞങ്ങൾക്ക് ഇറങ്ങുവാനുള്ള സ്ഥലമെത്തി പുത്തനത്താണി ഇറങ്ങുവാനുള്ളവർ ഇറങ്ങുക എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബസ്സവിടെ നിന്നതും
ആദ്യം ഞാൻ സീറ്റിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ചു എഴുന്നേല്പിക്കുവാനായി അമ്മ എഴുന്നേറ്റതും
അമ്മയുടെ കയ്യിൽ ആ കുട്ടി അതായത് എന്റെ ആതിര മുറുകെ പിടുത്തമിട്ടു കൊണ്ട് അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് ദയനീയമായ ഒരു നോട്ടവും നോക്കി നിൽക്കുന്നു അമ്മയാണെങ്കിൽ ആ കൈ വിടുവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടൊട്ടും ആ കുട്ടിയാണെങ്കിൽ പിടി വിടുന്നുമില്ല
അവസാനം. അമ്മയുടെ മുഖഭാവവും മാറി ഇപ്പൊ കരയുമെന്ന ഭാവത്തിലായി
എന്നിട്ടെന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് എന്തോ സംസാരിക്കുവാനായി തുനിഞ്ഞതും ഞാനതിനെ തടയിട്ടുകൊണ്ട് അവളെയും
കൂടെ ഇറക്കുവാനായി വീണ്ടും കണ്ണുകളാൽ
മുദ്രകൾ കാട്ടിക്കൊടുത്തു
ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ. ഈ ബസ്സിലിപ്പോൾ നല്ലൊരു സീനുണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി
കാരണം ,,
എന്താ നിങ്ങളമ്മയും മകളും
ബസ്സിൽ വെച്ചാണോ സ്നേഹപ്രകടനം കാണിക്കുന്നെ അതൊക്കെ വീട്ടിലെത്തിയിട്ടു പോരേയെന്ന് ഏതോ ഒരു തെണ്ടി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു
തുടരും