ഒരു ദരിദ്ര കർഷക കുടുംബമായിരുന്നു, അച്ഛൻ , അമ്മ, ചേച്ചി , അനിയൻ.
കുഞ്ഞുനാൾ മുതലേ പണത്തിന് ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ നേരിട്ടിരുന്നു. ഞങ്ങൾ മക്കളെ പട്ടിണിക്കിടാതിരിക്കാൻ മാത്രമായിരുന്നു അച്ഛന്റെ ശ്രമം. അന്നത്തെ കൂലി കൊണ്ട് അന്നത്തെ നിത്യച്ചിലവുകൾ നടത്തിയിരുന്ന അച്ഛന് അതിനുമപ്പുറം ഒന്നും പറ്റില്ലായിരുന്നു. ഗവണ്മെന്റ് സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കാൻ ചിലവില്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് പഠിപ്പിന് മാത്രം മുടക്കം വന്നില്ല. മറ്റുള്ള കുട്ടികൾ ബ്രൗൺ പേപ്പർ കൊണ്ട് പുസ്തകം കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അത് ന്യൂസ് പേപ്പർ കൊണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരും ബുധനാഴ്ച്ച നല്ല കളർ ഡ്രസ്സ് ഇടുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ അന്നും യൂണിഫോം ആയിരുന്നു. സ്‌കൂളിൽ നിന്ന് വീഗാലാന്റിലേക്ക് ടൂർ പോയപ്പോൾ എന്റെ ക്ലാസിൽ നിന്നും പോകാഞ്ഞത് ഞാൻ മാത്രമായിരുന്നു. ടൂർ പോയി വന്ന കൂട്ടുകാർ അവിടുത്തെ റൈഡുകളെ പറ്റി പറയുമ്പോൾ എല്ലാം ആകാംഷയോടെ കേട്ടിരുന്നു എങ്കിലും വീട്ടിലെ തലയിണ മാത്രമേ എന്റെ സങ്കടം കണ്ടുള്ളു. മറ്റുള്ളവരെ പോലെ ഒരു ജീവിതം ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചു എങ്കിലും എനിക്ക് അത് അപ്രാപ്യമായിരുന്നു. സ്വപ്നം കാണുന്നത് പോലെയുള്ള ഒരു ജീവിതം കിട്ടില്ലെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ പാഠപുസ്തകത്തെ മാത്രം കൂട്ടുകാരാക്കി.
ചേച്ചി പഠിത്തത്തിൽ കുറച്ച് പിന്നിലായിരുന്നു, ചേച്ചിക്ക് അമ്മയും അടുക്കളയുമായിരുന്നു ഇഷ്ടം. പതിനെട്ട് വയസ്സ് തികഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ചേച്ചിയെ കെട്ടിച്ച് വിട്ടു, അതിനായി വീടിന്റെ ആധാരം സഹകരണ ബാങ്കിൽ പണയം വച്ചു.
ആ ആധാരം തന്നെയാണ് എന്റെ കല്യാണം നടത്താനും ഉള്ളത് എന്ന് മനസ്സിലായി, അത് കടം തീർത്ത് എടുക്കാൻ കൊല്ലങ്ങൾ വേണ്ടിവരും അത് വരെ എന്തായാലും എന്റെ കല്യാണം നടക്കില്ല. അപ്പൊ ഇനി പഠിത്തം മാത്രേ മുന്നിലുള്ളൂ. നല്ല മാർക്കോടെയാണ് പ്ലസ് ടു പാസായത്, സ്‌കൂളിലെത്തന്നെ ഉയർന്ന മാർക്ക്. അത്കൊണ്ട് ഗവണ്മെന്റ് കോളേജിൽ തന്നെ അഡ്മിഷൻ കിട്ടി. വീട്ടിൽ എപ്പോഴും ഇല്ലായ്മയുടെ കണക്ക് മാത്രമേ പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു, അത് കേൾക്കാതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് താമസം മാറിയത്. അവിടെ കൂട്ടുകാർക്കിടയിൽ ലയിച്ച് ചേരുമ്പോൾ ചിലതൊക്കെ മനപ്പൂർവം മറക്കും. പണം അവിടെയും ചിലപ്പോഴെങ്കിലും വില്ലനായി വന്നെങ്കിലും എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന കുറച്ച് കൂട്ടുകാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
അനിയൻ പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞ് പണിക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ കുറച്ച് മെച്ചപ്പെട്ടു.