7 days part 2 42

മരത്തിനടുത്തായി സ്ഥാപിച്ച വിളക്കിൽ നിന്നും പ്രകാശം പുറത്തേക്കു ഒഴുകുവാൻ തുടങ്ങി.പില്ലോ മരത്തിൽ നിന്നും വീഴുന്ന പൂക്കളെ അത് പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നി. അതിനടിയിലൂടെ രണ്ടു പേര് നടന്നു പോകുന്നുണ്ട്.ചുറ്റുമുണ്ടായിരുന്ന പക്ഷികളും, ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലും അവരെ അസൂയയോടെ നോക്കി നിൽക്കു ന്നുണ്ട്.
അലീന ഒരു കല്ലെടുത്തു തൊട്ടടുത്തുള്ള തടകത്തിലേക്കു എറിഞ്ഞു.ജല കാണിക്കളെ തെറിപ്പിച്ചു മുന്നേറിയ അത് അവസാനം ഒരു ദയനീയമായ നോട്ടം നൽകി വെള്ളത്തിലേക്കു മുങ്ങിതാണു.അവർ രണ്ടുപേരും അത് തന്നെ നോക്കി നിക്കുണ്ടായിരുന്നു. ചിലപ്പോൾ അവർക്ക് അത് ഒരു നിമിഷം അവരുടെ ജീവിതമായി തോന്നിയതായിരിക്കാം.
അലീന നേരത്തെ നീ ആരായാണ് വിളിച്ചേ ഞാൻ ഒരു സംഭാഷണം തുടങ്ങാം എന്നെ രീതിയിൽ ചോദിച്ചു.
എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ്.റൂബി.അവൾ എന്നെ ഒരുപാട് വഴക്ക് പറഞ്ഞു. ഇന്ന് പ്രോഗ്രാം ചെയ്യാതെ ഇരുന്നിട്ടു.എന്നാൽ അവൾ പറയുന്നത് ഞാൻ ആണ് കോമ്പറ്റീഷനിൽ വിജയിക്കാൻ കൂടുതൽ സാധ്യത എന്നാണ്.
അത് എന്നിൽ ഒരു സന്തോഷം ഉ ളവാക്കി. കൂടാതെ ആ ഫോൺ കോളിന് ശേഷം അവളെ കുറച്ചു പ്രസന്നതയിൽ കാണപ്പെട്ടിരുന്നു.
അല്ല ഇന്ന് നീ വേഗം ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നും പൊന്നല്ലോ. അപ്പോൾ തന്റെ പ്രണയം. അതിനു വേണ്ടി അവിടെ വെയിറ്റ് ചെയുന്നില്ലേ. ആരൊ ഏത്തും എന്ന പ്രതീക്ഷ അവിടെ നിൽക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കും എന്നലെ നീ പറഞ്ഞെ.അലീന ചെറിയ കടുപ്പത്തിൽ ചോദിച്ചു.
അവളിൽ നിന്നും അങ്ങനെ ഒരുചോദ്യം ഞാൻ ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലായിരുന്നു.ആ പ്രണയം നീ ആണ് അലീന എന്ന് പറയാൻ എന്റെ ചുണ്ടുകൾ വെബ്ബൽ കൊള്ളുന്നു. മനസ്സു അതിനു വേണ്ടി കൊതിക്കുന്നു.ഞാൻ പതിയെ പേടിയോടെ വാക്കുകൾ ഒരുവിടാൻ തുടങ്ങി. ആ പ്രണയം നീ……
അത് പറഞ്ഞു മുഴുവൻ ആകുമ്പോഴേക്കും. ആകാശത്തിൽ നിന്നും മഴ തുള്ളികൾ വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.പതിയെ അത് ഭൂമിയിലേക്ക് എത്തി അവിടെ ചിന്നി ചിതറി. ഞാൻ വേഗം എന്റെ ബാഗിൽ നിന്നും കുട എടുത്തു നിവർത്തി.അപ്പോഴും അലീന ബാഗിൽ നിന്നും കുട എടുത്തില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ കുട ചെറുതായി അവളുടെ ഭാഗത്തേക്ക് കൂടി നീട്ടി.
ഇപ്പോൾ ഞാനും അവളും ഒരു കുടയുടെ കീഴിലാണ്. ഞങ്ങൾ പരസ്പ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു. അതിനു മാറ്റ് കൂട്ടാൻ ചുറ്റും മഴ വർഷിച്ചു കൊണ്ടിരുകുന്നു.. ഈ മനോഹരമായ ദൃശ്യം തടകത്തിൽ നിലാവിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ പ്രതിഫലിച്ചു കാണാം.
ഞങ്ങൾ നടത്തം ആരംഭിച്ചു. ഒരു കുടയുടെ കീയിൽ. അവൾ പതിയെ കൈ പുറത്തേക്കിട്ടു മഴ തുള്ളികൾ അവളുടെ കൈകളിൽ പതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഈ ലോകത്തു ജീവിതം ഏറ്റവും അടുത്തറിഞ്ഞത് ആരാണറിയോ. അലീന എന്നോട് ചോദിച്ചു.
അറിയില്ല.
അത് മഴയാണ്. മേഖത്തിനൊപ്പം ആകാശത്തു നിന്നു അവർ ഭൂമിയെ കാണുന്നു. ഇവിടെ നടക്കുന്ന നല്ലതും ചീത്തതുമായ എല്ലാത്തിനും അവർ സാക്ഷികളാണ്. അവസാനം അവർ മഴ ആയി പെയ്യുമ്പോൾ അതിലെ ഒരു തുള്ളികൾക്കും അവരുടേതായ കഥകൾ പറയാനുണ്ടാകും. നീ നിന്റെ കൈ ഉയർത്തി ആ കഥകൾ കേൾക്കാൻ ശ്രമിച്ചു നോക്ക്.
ഞാൻ ചെറുതായൊന്നു ചിരിച്ചു ഒരു കൈ പുറത്തേക്കിട്ടു. കൈകളിൽ ശക്തിയായി മഴ പതിക്കുവാൻ തുടങ്ങി. ഇപ്പൊ കഴിക്കു നല്ല തണുപ്പ് തോന്നുന്നു വല്ല വിരഹ സ്റ്റോറി ആയിരിക്കും മഴ പറയുന്നത് ഞാൻ ഒരു ചെറു തമാശയോടെ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.
അത് അവിടെ ഒരു ചിരിക്കു വഴി വെച്ചു.
അലീന അവർ അവരുടെ കഥകൾ പറഞ്ഞു. ഇനി നമ്മൾ അവരോടു നമ്മുടെ കഥ പറഞ്ഞാലോ.
എന്ത്. നമ്മുടെ കഥയോ. ഒരു അതിശയത്തോടെ അവളെ എന്നെ നോക്കി.
ഇനി മെലടി ഡ്രൈവിൽ എത്താൻ കുറച്ചുമിനിട്ടുകളെ ഒള്ളു.അതിനു മുൻപ് നമുക്ക് ഒരു ചേഞ്ച്‌ വേണം. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ വെറുക്കുന്ന ഒരിക്കലും ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാതെ ഓർമകളെ മറക്കാം.
എങ്ങനെ.. അലീനക്ക് ഇപ്പോഴും പൂർണമായി മനസ്സിലായില്ലായിരുന്നു.
എന്നെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കു. അത് പറഞ്ഞു ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ഞാൻ എന്റെ സ്കൂൾ ജീവിത്തത്തിലെ എന്റെ ഡാൻസ് പ്രോഗ്രാം വെറുക്കുന്നു. കാരണം അത് വലിയ ദുരന്തമായിരുന്നു.
എന്റെ ശബ്ദം മഴയുടെ ചിലമ്പൽ ശബ്ദത്തെ മാറി കടന്നു അന്തരീഷത്തിൽ താളം കെട്ടി നിന്നു.അത് വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.
നീ ഡാൻസ് കളിക്കാൻ മോശമായിരുന്നോ അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
അതെ. ഇനി നിന്റെ അവസരമാണ്. ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറ..
എന്റെ സ്കൂൾ ലൈഫിൽ എന്ന് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ അവളോട്‌ ഉറക്കെ പറയാൻ ആവിശ്യപ്പെട്ടു. കുറച്ചു കൂടെ ഉറക്കെ. പറയു.
സ്കൂളിൽ എന്റെ ഫസ്റ്റ് റേഡിയോ ഷോ കണ്ടു ചിരിച്ചവരുടെ മുഖം ഞാൻ ഇന്ന് മറക്കുയാണ്. വളരെ ഉച്ചത്തിൽ അവൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
അവർ തങ്ങളുടെ വെറുക്കുന്ന ഓർമ്മകൾ കേട്ടു അയിച്ചു വിട്ടു. നിരവധി അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ ഓർമ്മകൾ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.
ഞങ്ങൾ പതിയെ നടന്നു മെലടി ഡ്രൈവിനടുത്തു എത്തി. അവൾ തന്റെ നടത്തം അവസാനിപ്പിച്ചു.
വലതു ഭാഗത്തു ആയി കാണുന്നന്നതാണ് എന്റെ വീട് അവിടേക്കു വിരൽ ചൂണ്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മ്മ് ഞാൻ അതിനു വെറുതെ മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.
അലീന എന്റെ വച്ചിലേക്കു നോക്കി പറഞ്ഞു. ഇപ്പൊ സമയം 10.40 ആയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ തന്നെ പരിചയപ്പെടുന്നത് കൃത്യം 7.30 ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. നമ്മൾ സംസാരിച്ച സമയം ചെറുതാണെങ്കിലും അവിടെ ഉടലെടുത്ത ആശയം വളരെ വലുതായിരുന്നു.വീണ്ടു പറയുന്നു thankszz. പിന്നെ നീ പറഞ്ഞത് കറക്റ്റ് ആണ് ഈ 7 ദിനങ്ങളും ഓരോ അദ്ധ്യായങ്ങളാണ്. ഇപ്പൊ ഞാൻ അത് മനസ്സിലാക്കുന്നു.
അവൾ എന്നെ വിട്ടു പോകുകയാണ്.എന്നാൽ എന്റെ പ്രണയം അവളെ ഇതുവരെ അറിയിച്ചില്ല. അറിയിക്കണമെന്നുണ്ട് എന്നാൽ അത് ഈ സുന്ദര നിമിഷത്തെ തല്ലിക്കെടുത്തുമെന്നു തോന്നുന്നു.
ബൈ അതും പറഞ്ഞു അവൾ കുട മാറ്റി വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. മഴ അവളുടെ മേൽ ശക്തിയായി പെയ്‌തു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഇനി ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യുക. അവളോട്‌ ഉള്ള ഇഷ്ട്ടം ഞാൻ എങ്ങനെ തുറന്നു പറയും. അലീന എന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചാലോ. ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും.മനസ്സ് പോലും വിക്കുന്നു. എന്ത് അവസ്ഥയാണിത്.
അവൾ വീട്ടിലേക്കു ഓടി കിതെച്ചെത്തി. അവസാനമെന്നോണം പിറകിലേക്ക് നോക്കി.ഞാൻ അവൾക്കു നേരെ കൈ വീശികാണിച്ചു. ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടു കൂടി അവൾ തിരിച്ചും കൈ വീശി കാണിച്ചു.

ഒരു ദിവസത്തിനു ശേഷം.............


	
	
	
Pages 1 2 3 4 5