മെല്ലെ ആ രൂപം നിലാവെട്ടത്തിലേക്ക് നീങ്ങി…
നിമ്മിയുടെ ശ്വാസഗതി വേഗതയിലായി…
ഒപ്പം നിമ്മിയുടെ കണ്ണുകളും വിടര്‍ന്നു…
`അത് ബെറ്റിയല്ലേ….?’
ബെറ്റി നിമ്മിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു..
കാറ്റത്ത് അവള്‍ ധരിച്ചിരുന്ന ഗൗണും മുടിയിഴകളും ആടി ഉലയുന്നു..
അവളുടെ കണ്ണുകളുടെ തീവ്രത നിമ്മി ശ്രദ്ധിച്ചു…
ഒരു ആന്തലോടെ നിമ്മി കട്ടിലില്‍ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു…
`മാഡം…’ ഒരു വിറയലോടെ നിമ്മി മേട്രനെ തട്ടി വിളിച്ചു…
ഒരു ഞെരുക്കത്തോടെ മേട്രന്‍ ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നും ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു…
മുന്നില്‍ ഭയവിഹ്വലയായി നില്‍ക്കുന്ന നിമ്മി…
`എന്ത് പറ്റി നിമ്മി…?’ മേട്രന്‍ ചോദിച്ചു…
`ബെറ്റി.. അവിടെ…’ ജന്നലിന് നേര്‍ക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടി നില്‍ക്കുന്ന നിമ്മിയുടെ അപൂര്‍ണ്ണമായ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് മേട്രന്‍ ആനി നെറ്റി ചുളിച്ചു…
`ഞാന്‍ ബെറ്റിയെ അവിടെ കണ്ടു…’
നിമ്മിയുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ടതും ആനി ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റു…
മേശവലപ്പില്‍ നിന്നും ടോര്‍ച്ച് വലിച്ചെടുത്ത് മുറിയുടെ കതക് തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി…
പിറകെ നിമ്മിയും…
പുറത്ത് നല്ല കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
മേട്രന്‍ നിമ്മി ചൂണ്ടി കാണിച്ച ഭാഗത്തേക്ക് ടോര്‍ച്ച് തെളിച്ച് നോക്കി…