സുൽത്വാൻ 7 [ജിബ്രീൽ] 446

“കുടുംബത്തിന്റെ അഭിമാനം ,മൊത്തം ബിസ്നസ് , മാമന്റെ ജീവിതവും ചിലപ്പോ ജീവനും എല്ലാം നശിക്കും ഇത് പുറത്തറിഞ്ഞാൽ” ജിത്തു ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു

“അവരുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നമ്മളറിഞ്ഞിരിക്കണം. മൊബൈലിലൂടെയല്ല അവരുടെ കമ്മ്യൂണികേഷനെന്നല്ലെ നീ പറഞ്ഞത്  ”

ജിത്തു തലയാട്ടി

“ അപ്പോൾ സാറ്റലൈറ്റ് ഫോണിലൂടെയായിരിക്കും. അതു ചോർത്താൻ ഒരു എക്സ്പേർട്ടിനെ എനിക്കറിയാം അത് നീ എനിക്കു വിട്ടേക്ക് ” ഷാനു പറഞ്ഞു നിർത്തി

“എടാ കോളേജ് തുടങ്ങാൻ സമയമായി ” ഷാനു വാച്ചിൽ നോക്കി പറഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു

“മോനെ സൂക്ഷിച്ചൊക്കെ പോണേടാ…….. നീ പഠിച്ചു വല്യ നിലയിലെത്തിയിട്ടു വേണം കോടികൾ ആസ്തിയുള്ള നിന്റെ കുടുംബത്തിനു കഞ്ഞി കുടിക്കാൻ , അതുകൊണ്ട് പഠിത്തത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുക , പല പെൺകുട്ടികളും മോനെ വഴി തെറ്റിക്കാൻ വന്നെന്നിരിക്കും അതിലൊന്നും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കരുത്, ഇല വന്നു മുള്ളിൽ വീണാലും മുള്ള് വന്നു ഇലയിൽ വിണാലും മുള്ളിനാണ് കേട് മുനയൊടിഞ്ഞു പോവും ”ജിത്തു വലിയ ആൾക്കാർ ഉപദേശം നൽകുന്ന ശബ്ദത്തിൽ അവനെ കളിയാക്കി

അത് കേട്ട് ഷാനുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു ആ പഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ ജിത്തുവിനെ എറിയാൻ വേണ്ടി കല്ലെടുത്തതും അവൻ അവന്റെ ബെക്കിൽ കേറി ഓടി

ജിത്തു പോകുന്നത് നോക്കി നിന്ന അവന്റെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞ് ദേശ്യം നിറഞ്ഞു തന്റെ ചങ്ങാതിയെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരുടെ ചിത്രങ്ങൾ അവന്റെ മനസ്സിലെത്തി പതിയെ ദേശ്യം ഒരു ക്രൂരമായ പുഞ്ചിരിയായി മാറി ആ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെയവൻ അവന്റെ ബൈക്കിനടുത്തേക്ക് നടന്നു

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

ആലക്കാട്ട് തറവാട് 

കളരി കളത്തിൽ തന്റെ ശിഷ്യൻമാർ പരിശീലനം നടത്തുന്നത് നോക്കി നിൽക്കുകയാണ് ഹുസൈൻ ഹാജി

“ഉപ്പാ……….”