സുൽത്വാൻ 7 [ജിബ്രീൽ] 446

ഭടൻ ഉച്ചഭാഷിണി പോലെ തോന്നുന്ന ഒരു ഉപകരണം എടുത്ത് സംസാരി ക്കാൻ തുടങ്ങി

“ജിന്നുകളേ …….. ഇന്നലെ രാത്രി ഇവൻ സൈനികർക്കു നേരെ അയുധമെടുക്കുക വഴി രാജ്യ ദ്രോഹം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഇവനെ കഴുമരത്തിൽ അണിയടിച്ചു കൊല്ലാനുള ഹുസൂർ ജലീൽ അബ്ദുഷംസ് ഗദ്ദാഫിയുടെ ആക്ഞ നിറവേറ്റുകയാണ് ”ഒരു  ഭടൻ വന്നു അവന്റെ കയ്യിലെ വിലങ്ങഴിച്ചു . പെട്ടന്നയാൾ ആ സൈനികന്റെ മുക്കിന് കുത്തി എന്നിട്ട് സൈനികന്റെ അരയിലെ കത്തിയെടുത്ത് സ്വന്തം കഴുത്തിൽ വച്ചു
അപ്പോഴേക്കും കഴുമരത്തിനു താഴെയുളള പതിനഞ്ചോളം സൈനികർ വാളുമായി അവനെ വളഞ്ഞി രുന്നു
അയാൾ മുമ്പിലുളള ആളുകളെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചു
“ജയ് സുൽത്വാൻ ” കത്തികൊണ്ട് കഴുത്തിലെ ഞരമ്പു മുറിച്ചുകൊണ്ടയാൾ ആക്രോഷിച്ചു. അതൊരു മന്ത്രമായി തടിച്ചു കൂടിയിരിക്കുന്ന ജനങ്ങളുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്നും പുറത്തു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു

കവലയിൽ നിന്നും കുറച്ചപ്പുറത്ത് മുള കൊണ്ടുള്ള ഒരു സത്രത്തിന്റെ മട്ടുപ്പാവിൽ നിന്നും അതു കണ്ടു കൊണ്ടിരുന്ന ഉസ്താദ് വാലിയും കാട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന അമീറും നിറകണ്ണുകളോടെ തങ്ങളുടെ ഇടതു കൈ ഹൃദയ ഭാഗത്ത് വെച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു “ജയ് സുൽത്വാൻ ”

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

ബോട്ടിൽ ജിത്തു ഒഴികെ ബാക്കിയെല്ലാവരുമുണ്ടായിരുന്നു. ടികറ്റെടുത്ത ആളുകളെ കടലിൽ കറങ്ങാൻ കൊണ്ടു പോവുന്ന ആ ബോട്ടിൽ അവരെ കൂടാതെ വേറെയും കുറെ ആളുകളും സ്ഥാനമുറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.അവരുടെ യാത്ര പാതി വഴി പിന്നിട്ടപ്പോഴേക്കും റാഹി ശർദ്ദിച്ചു തുടങ്ങി ബോട്ട് മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിനനുസരിച്ച് അവൾ ശർദ്ദിച്ചവശയായിരുന്നു.

ഷാനു അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പ്രസരിപ്പ് നിറഞ്ഞിരുന്ന അവളുടെ മുഖത്ത് ക്ഷീണം ബാധിച്ചിട്ടുണ്ട് അതു കാണെ അവന്റെ മനസ്സിൽ അവന് അറിയാത്തൊരു വേദന തോന്നാൻ തുടങ്ങി. അവളിപ്പോൾ മാളുവിന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടക്കുകയാണ്
ഷാനു പെട്ടന്നെഴുന്നേറ്റ് ബോട്ടിന്റെ ഡ്രൈവറുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു
“ബോട്ട് പെട്ടെന്ന് തിരിക്കണം ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലൊരാൾക്ക് തീരെ വയ്യ …… ”
“എന്താ ഭായ് പ്രശ്നം ”
ഷാനു കാര്യം പറഞ്ഞു