സുൽത്വാൻ 7 [ജിബ്രീൽ] 446

“ഡോ … ആമ്പുലൻസുമായി ഫാർമസിയുടെ ഗോഡൗണിലേക്ക് ച്ചെല്ല് ” ആമ്പുലൻസിന്റെ വാതിലിൽ തട്ടി ഒരാൾ വന്നു പറഞ്ഞു

ജിത്തുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു

കഴിഞ്ഞ നാലു ദിവസമായി അവൻ അവിടെ പലവേഷത്തിൽ കറങ്ങി തിരിയുന്നു. ഒടുക്കമാണ് അവന്റെ ശ്രദ്ധ ഇടക്കിടെ പോയി വരുന്ന ആമ്പുലൻസിൽ പതിഞ്ഞത്

ഇടക്കിടെ ആമ്പുലൻസുകൾ വന്നു പോകാൻ മാത്രം രോഗികൾ അവിടെ യില്ലെന്നവനറിയാം അതുകൊണ്ടാ ണവൻ ഒരാമ്പുലൻസ് ഡ്രൈവറുടെ വേഷത്തിൽ ഇന്നെത്തിയത്

ആമ്പുലൻസ് ഫാർമസിയുടെ ഗോഡൗണിലെത്തിയതും വാതിൽ തുറന്ന് എന്തോ അമ്പുലൻസിലേക്ക് എറിയുന്ന ശബ്ദം ജിത്തു കേട്ടിരിന്നു

അവൻ തല ഉയർത്തി അകത്തേക്കു നോക്കി

രണ്ടു വലിയ പെട്ടികളായിരുന്നത്

അമ്പുലൻസിന്റെ പുറത്ത് രണ്ടു കൊട്ട് കൊട്ടിക്കൊണ്ട് പുറത്തു ള്ളവൻ തിടുക്കം കാട്ടി. ജിത്തു ഒരു ചിരിയോടെ വണ്ടിയെടുത്തുപോയി

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

റാഹിയും ഷാനുവും നൗഷാദും റെസ്റ്റോറന്റിൽ മുഖാമുഖം ഇരിക്കു കയാണ്

നൗഷാദ് എന്തൊക്കയോ ഷാനുവി നോട് പറയുന്നുണ്ട് ഷാനു അതി നെല്ലാം മുളികൊണ്ടാണ് മറുപടിപറയു ന്നത് കാരണം അവന്റെ നോട്ടം നൗഷാദിന്റെ മുഖത്താണെങ്കിലും ശ്രദ്ധ റാഹിയിലാണ്

അവളാണെങ്കിൽ ഭക്ഷണത്തിൽ നിന്നും തല ഉയർത്തുന്നതേയില്ല

അപ്പോഴാണ് നൗഷാദിന്റെ ഫോൺ റിംഗു ചെയ്തത്. അതെടുത്ത് കുറച്ച് മാറി നിന്ന് നൗഷാദ് സംസാരിച്ചു

“ഓഫീസിൽ ചെറിയൊരു എമർജ ൻസി ഇഫ് യു ഡോന്റ് മൈന്റ് ഞാൻ പെട്ടന്നൊന്നു അവിടം വരെ പോയി വന്നോട്ടെ ” ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് നൗഷാദ് ഷാനുവിനോടു ചോദിച്ചു

“റാഹി നീ ഫുഡ് കഴിക്ക് ഞാൻ പോയി വരാം “ഷാനു തല കുലുക്കി സമ്മദമ റിയച്ചപ്പോൾ നൗഷാദ് റാഹിയോടു പറഞ്ഞു അവിടെ നിന്നുമിറങ്ങി ”

സാർ വേറെന്തെങ്കിലും ” നൗഷാദിനു പോയതിനു പുറകെയെത്തിയ വെയിറ്റർ ചോദിച്ചു

“റാഹി ……. വേറെന്തെങ്കിലും വേണോ ” ആദ്യമായി ഷാനു അവളോട് സംസാ രിച്ചു

റാഹി തല പൊക്കി വെയ്റ്ററെ നോക്കി വേണ്ടയെന്നു പറഞ്ഞ ശേഷം വീണ്ടും ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് തല താഴ്ത്തി

അവളുടെ പ്രശ്നമെന്താണെന്നവനു മനസ്സിലായില്ല അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവനും അവന്റെ ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു