വസന്തം പോയതറിയാതെ -14 [ദാസൻ] 514

അവർ മൂന്നുപേരും വളരെ സന്തോഷത്തിലാണ് എന്നാൽ ഞാനൊ അവരുടെ ഇടയിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടപോലെ. ഇടയ്ക്കിടക്ക് മോള് വന്ന്

” കേട്ടോ അമ്മേ, അച്ഛൻ പറയുന്നത് ”

ഞാൻ മോളുടെ സന്തോഷത്തിനുവേണ്ടി വെറുതെ ചിരിച്ചുവെന്നു വരുത്തും. ഏകദേശം പകുതി ദൂരം എത്താറായപ്പോൾ നല്ലൊരു ഹോട്ടൽ നോക്കി വിനുവേട്ടൻ വണ്ടി നിർത്തി. ഇപ്പോൾ അമ്മമ്മയും മോളും ഏകദേശം കുട്ടികളെ പോലെയാണ് പെരുമാറുന്നത്. മോള് പറഞ്ഞ അതേ ഐറ്റം തന്നെയാണ് അമ്മയും വാങ്ങിയത്. ഞാനും വിനുവേട്ടനും വെജിറ്റേറിയൻ ശാപ്പാടാണ് പറഞ്ഞത്. അപ്പോൾ വിനുവേട്ടൻ എന്നോട്

” എന്തെങ്കിലും സ്പെഷ്യൽ വേണമെങ്കിൽ വാങ്ങിക്കോളൂ കേട്ടോ കളക്ടറെ ”

പക്ഷേ ഞാൻ ഒന്നും വാങ്ങിയില്ല. ഇന്നേദിവസം തന്നെ ഈ യാത്ര തെരഞ്ഞെടുത്തത് എന്നോടുള്ള പ്രതികാരമാണോ എന്ന ചിന്ത എന്റെ മനസ്സിനെ അലട്ടാൻ തുടങ്ങി. അതുകൊണ്ട് ആഹാരം പോലും എനിക്ക് ഇറങ്ങിയില്ല. എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ച് വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു മൈസൂർ എത്തിയപ്പോൾ ഏകദേശം വൈകുന്നേരം അഞ്ചുമണിയോടെ അടുക്കുന്നു. മൈസൂർ പാലസും മറ്റും കണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഇരുട്ടി, അവിടെനിന്നും ഹോട്ടൽ അന്വേഷിച്ച പോയത് അന്നു ഞങ്ങൾ തങ്ങിയ സ്ഥലത്തേക്കാണ് പക്ഷേ, ആ ഹോട്ടൽ നിന്നിരുന്ന സ്ഥലത്ത് ഇപ്പോൾ വലിയൊരു ഫ്ലാറ്റ് ആണ്. അടുത്തു തന്നെയുള്ള മറ്റൊരു വലിയ ഹോട്ടലിൽ ഒരു ട്രിപ്പിൾ റൂമും ഒരു സിംഗിൾ റൂം എടുത്തു. സിംഗിൾ റൂമിൽ വിനുവേട്ടനും മറ്റേ മുറിയിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും കൂടി. കിടക്കാൻ പോകുന്നതിനു മുമ്പ് വിനുവേട്ടൻ

” നാളെ രാവിലെ തന്നെ പുറപ്പെടണം. രാത്രിയിൽ എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ വിളിച്ചാൽ മതി ”

ഞങ്ങൾ കിടക്കാൻ പോകുമ്പോൾ ഫാമിലെ അണ്ണന്മാരിൽ ആരെയോ വിളിച്ചു വിവരങ്ങൾ തിരക്കി അദ്ദേഹം പുറത്തു തന്നെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിക്കാൻ സൗകര്യമാണല്ലോ എന്നോർത്ത് ഞാനവിടെ നിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ മോള്

” വായോ അമ്മേ കിടക്കാം, നല്ല ക്ഷീണമുണ്ട് “