വസന്തം പോയതറിയാതെ -12 [ദാസൻ] 469

അതു കേട്ട് അച്ഛൻ മറുപടി പറഞ്ഞു

” അവിടുത്തെ അവസ്ഥ ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞതാണ്. അഭിമാനമുള്ളവരാരും വീണ്ടും തിരിച്ചു പോകില്ല. അത്രയും പീഡനമാണ് അവിടെ നടക്കുന്നത് ”

വല്യച്ഛൻ പറഞ്ഞു.

” അതിനെന്താ, നമ്മുക്ക് ജോലി കൊടുക്കാം. നീ ആലോചിച്ചു തീരുമാനിച്ചോ ”

അച്ഛൻ വീണ്ടും

” അടുത്ത ദിവസം തന്നെ ജോലിക്ക് കയറട്ടെ അല്ലേ. തൽക്കാലം നമ്മുടെ കോട്ടേജിന്റെ ഒരു ഭാഗം താരക്ക് കൊടുക്കാമല്ലോ? തൽക്കാലത്തേക്കാണ്, നമ്മുടെ ആ പഴയ കോട്ടേജ് ശരിയാക്കി എടുക്കുന്നതുവരെ മാത്രം മതി. ”

അച്ഛമ്മ ചോദിച്ചു

” അത് വേണോ മോനെ? ”

” അമ്മക്ക് എന്താ ഒരു സംശയം. അവൾ അത്തരക്കാരി അല്ല, അവൾ അങ്ങനെ പെരുമാറിയത് കമ്പനിയുടെ നിർബന്ധപ്രകാരമാണ്. അമ്മക്ക് എന്നെ സംശയം ഉണ്ടോ? ”

” ഇല്ല മോനെ. പക്ഷേ, ആളുകൾ….. ”

” ഏതു ആളുകൾ….. ”

വല്യച്ഛൻ പറഞ്ഞു

” നിന്റെ യുക്തിക്കനുസരിച്ച് നീ, പ്രവർത്തിക്കുക ”

എനിക്ക് ഈ വിഷയത്തിൽ വിയോജിപ്പുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും, ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഇനി അമ്മ എന്തു ധരിക്കുമോ എന്തോ…….

?‍?: അന്ന് വിനുവേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും എന്നു കാണാൻ പറ്റുമോ എന്നുള്ള പ്രതീക്ഷയിൽ ഇറങ്ങിപ്പോന്നതാണ്. അതിരാവിലെ തന്നെ ഏട്ടത്തി വിളിച്ചു

” മോള് ഇവിടെ പിണങ്ങി കിടക്കുകയാണ്, ഗൗരി ഇവിടെ വരെ ഒന്ന് വാ ”

ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ മോള് കിടക്കുകയാണ്. ഞാൻ ഒരുപാട് നിർബന്ധിച്ചതിനുശേഷം ആണ് എഴുന്നേറ്റ് ഫ്രഷ് ആയത് അതും, എന്റെ കൂടെ പാലക്കാട് വന്നുനിൽക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ്. പക്ഷേ പിന്നീട് അവിടെ ഉണ്ടായ സംഭാഷണങ്ങൾ എന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.