വസന്തം പോയതറിയാതെ -12 [ദാസൻ] 469

മോള് ഒരുപാട് നിർബന്ധിച്ചു അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ പക്ഷേ, വിനുവേട്ടൻ വരുന്നതോടെ അനുബന്ധിച്ച്, ആരൊക്കെ അവിടെ ഉണ്ടാകുമെന്ന് നിശ്ചയമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് പോയില്ല. രാവിലെ 9 മണിക്കാണ് ഫ്ലൈറ്റ്, വെളുപ്പിനെ മകൾ വിളി തുടങ്ങി.എയർപോർട്ടിലേക്ക് പോകാനായി മോളുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തുമ്പോഴും നെഞ്ച് പടപട ഇടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ എത്തുമ്പോൾ പോകാൻ റെഡിയായി മോളും വല്യച്ഛനും കാറിനടുത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്. അടുത്തുതന്നെ ഏട്ടത്തിയും അമ്മയും അച്ഛനും അച്ചുവും നിൽപ്പുണ്ട്. അച്ചുവിന് പരീക്ഷ ഉള്ളതുകൊണ്ട് എയർപോർട്ടിൽ വരുന്നില്ല. ഫ്ലൈറ്റ് ലാൻഡ് ചെയ്യാൻ അരമണിക്കൂർ കൂടി ഉള്ളതുകൊണ്ട്, ഏട്ടൻ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാൻ നിർബന്ധിച്ചു. ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഏട്ടന്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ഹോട്ടലിൽ കയറി. ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഒന്നും കഴിച്ചില്ല. എയർപോർട്ടിലേക്ക് കയറി വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്തു ഞങ്ങൾ ചെല്ലുമ്പോൾ ചെക്കിംഗ് കഴിഞ്ഞു ഓരോരുത്തരായി ഇറങ്ങിവരുന്നു. പിന്നെയും പത്തിരുപത് മിനിറ്റ് കാത്തുനിന്നതിനു ശേഷമാണ് അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് വന്നത്. അതാ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ ചിരിച്ചു കുഴഞ്ഞ് ഏകദേശം എന്റെ അതേ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന സുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീ. രണ്ടുപേരും ഓരോ ട്രോളി തള്ളിയാണ് വരുന്നത് എങ്കിലും രണ്ടിലും വിനുവേട്ടന്റെ കൈയുണ്ട്. ആ സ്ത്രീ ശരിക്കും ഒരു ഭാര്യയുടെ ഭാവത്തോടെയാണ് നടക്കുന്നത്. ഇതുകണ്ടപ്പോൾ എന്റെ മുഖം ഒന്ന് വാടിയോ, ഏതായാലും എനിക്ക് ഫീൽ ചെയ്തു അതു മുഖത്തു പ്രതിഫലിച്ചും കാണും. ഞാൻ മോളുടെ മുഖത്തു നോക്കിയപ്പോൾ ആ മുഖം, ദ്വേഷ്യംകൊണ്ട് ആകെ വിറളി പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ട്രോളിയും തള്ളയും വന്ന് ചേട്ടനോട് എന്തോ പറഞ്ഞിട്ട് ആ സ്ത്രീയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി. അവർക്ക് വാഹനം അറേഞ്ച് ചെയ്തു അതിൽ അവരുടെ ലഗേജുകൾ എടുത്തു വച്ചിട്ടാണ് തിരിച്ചുവന്നത്. അപ്പോൾ ഏട്ടൻ ഞങ്ങളെ ലഗേജ് ഏൽപ്പിച്ച് വണ്ടി എടുക്കാൻ പോയിരുന്നു. വണ്ടിയിൽ കയറിയിരുന്നിട്ടാണ് അദ്ദേഹം, അവർ ആരാണെന്ന് പറയുന്നത്. ഞങ്ങൾ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം എന്നുള്ള തോന്നലാകാം ഇങ്ങനെ ഒരു വിശദീകരണത്തിന് അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.