വസന്തം പോയതറിയാതെ -12 [ദാസൻ] 469

മോളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാനുള്ള ആകാംഷയിൽ ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാൻ പോലും എവിടെയും കയറി സമയം കളഞ്ഞില്ല. വിശപ്പുണ്ടായിട്ടും അവരുടെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ഒരു ഗ്ലാസ് ചായ മാത്രം കുടിച്ച് ഞങ്ങൾ യാത്രയായി. പോകുന്ന വഴി ഡിന്നർ പുറത്തുനിന്നായിരുന്നു. മോളുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരമുള്ള ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്തു. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വീട് എത്തിയപ്പോൾ രാത്രി 11 മണി. രാവിലെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ സംസാരം അദ്ദേഹത്തിലേക്ക് പോയി. മോൾ പറഞ്ഞു

” അധികം വൈകാതെ അച്ഛൻ എത്തും എന്ന് തോന്നുന്നു ”

ഞാൻ ചോദിച്ചു

” മോളെ വിളിക്കാറുണ്ടോ ”

” എവിടെ ഞാൻ അത്രയും വെറുപ്പിച്ചല്ലേ വിട്ടത്. എന്നാലും എന്റെ വിവരങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് വലിയച്ഛൻ പറഞ്ഞായിരുന്നു ”

ഞാൻ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു

” എന്റെ കൂടെ വന്നു നിൽക്കുന്ന വിവരം അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമോ ”

മോള് എന്നെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി, എന്റെ ആ വിളിയാണ് അതിന് കാരണം എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. മോള് മറുപടി പറഞ്ഞു

” ഇതൊന്നും അച്ഛനെ അറിയിച്ചിട്ടില്ല ”

എനിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോൾ നിരാശയായി. ഞാൻ കരുതിയത് അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞു വരുന്നതാണ് എന്നാണ്, അങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നോട് അദ്ദേഹത്തിന് വിശ്വാസമായി, എനിക്ക് ഇനി ധൈര്യപൂർവ്വം മുൻപിൽ ചെന്ന് മാപ്പ് അപേക്ഷിക്കാം എന്നാണ് കരുതിയത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറിവോടെ എനിക്ക് മകളിൽ അധികാരമുണ്ട് എന്ന് ധരിച്ചു. ഇനി അറിഞ്ഞാൽ ഈ ബന്ധം തുടർന്നു പോകാൻ അദ്ദേഹം അനുവദിക്കുമോ? അനുവദിച്ചില്ലെങ്കിൽ…… ഓർമ്മിക്കാൻ കൂടി വയ്യ, മോളെ നഷ്ടപ്പെടുന്ന കാര്യം. ഇങ്ങനെ ഓരോന്നാലോചിച്ചാണ് ദിവസം തള്ളിനീക്കിയത്. രാത്രി ഭക്ഷണത്തിന് ഇരുന്നപ്പോൾ മോള്

” എന്താണ് അമ്മയുടെ മുഖം വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നത്? ഓഫീസിൽ വല്ല പ്രശ്നവും ഉണ്ടോ? “