ആ ഉണ്ണീ.രാഘവൻ തമിഴ് നാട്ടിലേക്ക് പോവാത്രേ.അവിടെ ബിസിനസ് സംബന്ധമായ എന്തോ ആവശ്യം.ഒരു കൂട്ടിന് കുമാരനേം അയക്കാം വച്ചു.
കൃഷ്ണ മേനോന്റെ വാക്കുകൾക്ക് അഭി യാന്ത്രികമായി തല കുലുക്കി.
അവന്റെ കണ്ണുകൾ രാഘവന് മേലും.ചിന്ത രാത്രിയിൽ താൻ കണ്ട കാഴ്ച്ചയിലുമായിരുന്നു.
രാഘവൻ തനിക്ക് നേരെ വരുന്നത് കണ്ട അഭി പിന്നോട്ട് നടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.എന്നാൽ തറയിൽ ഉറഞ്ഞത് പോലെ അവന്റെ കാലുകൾ അവിടെ നിന്നും അനങ്ങിയില്ല.
ഒരു ധൈര്യത്തിന് കാളകെട്ടിയിലെ രുദ്ര ശങ്കരൻ നൽകിയ രക്ഷയിലേക്ക് അവന്റെ കൈകൾ നീണ്ടു.പക്ഷേ രക്ഷ കൈയ്യിൽ തടഞ്ഞില്ല.
അവിശ്വസനീയതയോടെ അവൻ കഴുത്തിലേക്ക് നോക്കി.ഇല്ലാ കഴുത്തിൽ രക്ഷയില്ല.എവിടെയോ നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
രാഘവൻ അവന് മുൻപിൽ വന്ന് നിന്നു.അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കും തോറും അഭിയുടെ മനസ്സിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു.
നീ പേടിക്കണ്ടാ.ഞാൻ നിന്റെ പെണ്ണിനെ ഒന്നും ചെയ്യാനോ മിണ്ടാനോ ഒന്നും പോന്നില്ല.
അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് എന്തോ പറഞ്ഞു.നീയത് വിട്ട് കള.അയാൾ അവന്റെ തോളിൽ കൈ വച്ചു.
അഭിയുടെ ഉള്ള് കിടുങ്ങി. രാഘവന്റെ കൈകൾക്ക് വല്ലാത്ത തണുപ്പ്.ഒരു ഐസ് കട്ട തോളിൽ വച്ചത് പോലെ.
അവന് എന്ത് പറയണമെന്ന് മനസ്സിലായില്ല.തൊണ്ട വരളുന്നു.
എല്ലാം വിളിച്ചു പറയണമെന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഒന്നും പറയാൻ പറ്റാതെ അവൻ തറഞ്ഞു നിന്നു.
അല്ല.കുഞ്ഞിന്റെ രക്ഷ എവിടെ. കുമാരന്റെ ചോദ്യം അഭിയെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി.
പറഞ്ഞത് പോലെ രക്ഷ എവിടെപ്പോയി.ശ്രദ്ധ ഇല്ല്യാണ്ട് കൊണ്ടേ കളഞ്ഞു ല്ല്യേ.കൃഷ്ണ മേനോന്റെ സ്വരം കടുത്തു.
ഇനിയിപ്പോ ന്താ ചെയ്ക.കുമാരൻ സംശയം ഉന്നയിച്ചു.ഒടുവിൽ അയാൾ തന്നെ വഴി കണ്ടെത്തി.
തത്കാലം ന്റെ രക്ഷ തരാം. ഞങ്ങൾ പോകുന്ന വഴി കാളകെട്ടിയിൽ കയറി തന്ത്രിയദ്ദേഹത്തെ കണ്ട് മറ്റൊന്ന് മേടിച്ചോളാം.
കുമാരന്റെ ആ തീരുമാനം എല്ലാവർക്കും സ്വീകാര്യമായി. അയാൾ തന്റെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന രക്ഷ ഊരി അഭിക്ക് നൽകി.
അപ്പോ മേനോനെ ഇനി വന്നിട്ട് കാണാം.രാഘവൻ മേനോന് നേരെ കൈ വീശി.