മോഹിപ്പിയ്ക്കുന്ന ഇരകളുമായി ഒരു പാട് ചൂണ്ടയിടലുകാര്‍ വഴിനീളെയുണ്ടാവും ..
ഒന്നിലും ചതിപ്പെട്ട് പോവരുത്….
ഈ ചേച്ചിയ്ക്ക് ഇത്രമാത്രമേ മോളോട് പറയാനുള്ളൂൂ…
ഓകേ….
എനിയ്ക്കിറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പെത്തി..
ഞാന്‍ പോവുകയാണ്…
മേഘയിറങ്ങി അടുത്ത ബസ്സില്‍ അതുപോലൊരു പെണ്‍കുട്ടിയെ കഥ പറയാന്‍ തേടി….
ദിവസവുമിങ്ങനെ പത്തൊ പതിനഞ്ചോ പേര്‍ക്ക് അവള്‍ കഥ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും…
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് ശില്‍പയുടെ പ്രായത്തില്‍ അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞ കഥ കേള്‍ക്കാതെ ആരുടെയോ കൂടെ ഒളിച്ചോടിയതായിരുന്നു…
മൂന്നു മാസത്തോളം വേണ്ടപോലെ നുണഞ്ഞ് അവന്‍ മറ്റൊരിരയെ കിട്ടിയപ്പോള്‍ കരിമ്പിന്‍ ചണ്ടിപോലെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു …
നിരാശയോടെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് തിരിച്ച മേഘ
അച്ഛന്റെ കാലില്‍ തൊട്ട് മാപ്പ് പറഞ്ഞ് മരിയ്ക്കാമെന്ന് കരുതിയെങ്കിലും അതിനുമുമ്പേ ആ സാധുമനുഷ്യന്‍ ഹൃദയംപിടഞ്ഞ് മണ്ണായിരുന്നു….
ശേഷം മേഘയുടെ നിലതെറ്റി…
ഇപ്പോഴിതാണ് സ്ഥിതി….
അന്ന് രാത്രി വീട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങുന്നതിനുമുമ്പേ എന്തൊക്കെയോ പന്തികേട് തോന്നി അച്ഛന്‍ വീണ്ടുമോര്‍മ്മിപ്പിച്ച ആ കഥയുമായി,മറ്റു ഭാവമാറ്റങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ എന്നും രാവിലെ അവള്‍ വീട്ടില്‍ നിന്ന് നഗരങ്ങളിലേയ്ക്ക് ……
പ്രായപൂര്‍ത്തിയായ ഓരോ കുട്ടികളുടേയുമിടയിലേയ്ക്ക് …
സ്വന്തം അച്ഛനെ വെറുമൊരു തവളയായ് കണ്ടതിന്റെ പാപ പ്രായശ്ചിത്തത്തിലേയ്ക്ക്……