ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി (അവസാന ഭാഗം )[Hope] 618

“…. ടാ രണ്ട് മിനിറ്റ് അതേ കൂടുതൽ മിണ്ടാനും പറയാനുമൊന്നും പറ്റൂല….

എന്നാന്ന് വെച്ചാ പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞുതീർത്തിട്ടിറങ്ങിവാ….”

ഞാനവളുടെ മുറിയിലേക്കു കാലെടുത്തു വെക്കുന്നതിനും മുന്നേ എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തിയവൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം തലകുലുക്കി കേട്ടവളുടെ റൂമിലേക്കു ഞാൻ കയറി…..

ബെഡിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നേതോയൊരു പുസ്തകം വായിച്ചോണ്ടിരുന്ന അവളെന്റെ കാലൊച്ച കേട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു തലപൊക്കി നോക്കി…..

അപ്രതീക്ഷിതമായിയെന്നെ കണ്ട സന്തോഷം കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു എന്റെ പെണ്ണിന്റെ മുഖമാകെ പ്രകാശിപ്പിച്ചുകൊണ്ടൊരു ചിരിയാ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞു പക്ഷെ ഒന്നോ രണ്ടോ സെക്കന്റുകളുടെ വ്യത്യാസത്തിലാ

മുഖത്തൊരു പേടി നിറഞ്ഞു പിന്നെയതു പതിയെയൊരു വിങ്ങിപൊട്ടലിലേക്കു പതിച്ചു…….

കൈയിലിരുന്ന ബുക്കും കട്ടിലിലെക്കിട്ടെന്റെനേരെ കുതിച്ചു വന്നയവളെ കണ്ടപ്പോ കുറച്ചു നാളിങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്തകൊണ്ടു തല്ലാൻ വരുവാണെന്നാണു സത്യം പറഞ്ഞാ ഞാനോർത്തത് പക്ഷെ ഞൊടിയിടയിലെന്റെ ശരീരത്തിലേക്കിടിച്ചു കയറിയെന്നെയിറുക്കിപിടിച്ചു നെഞ്ചിലെക്കവൾ ചാഞ്ഞപ്പോ ഞാനവളെ ഒന്നുകൂടിയെന്നിലേക്കിറുക്കി ചേർത്തു പിടിച്ചു ….

കണ്ണിൽനിന്നുമൊഴുകിവന്ന കണ്ണീരിനെ ഞാൻ കാണാതിരിക്കാനെന്റെ റ്റിഷർട്ടിൽ തന്നെ തൂത്തു വെച്ച്

തലയുയർത്തി അവളെന്റെ ചുണ്ടിലൊരു ഉമ്മ തന്നപ്പോഴേക്കും ഞാൻ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി…..

“…. എന്തിനാ കുഞ്ഞോയിപ്പോ കരഞ്ഞേ????….”

“…. എത്ര ദിവസായിയൊന്നു കണ്ടിട്ട് ….കാണാതിരിക്കുമ്പോ ഇരിക്കുമ്പോ സങ്കടം വരും അങ്ങനിരുന്നപ്പോഴാ റോഹൻ ചേട്ടനെ കണ്ടേ പുള്ളിയോട് പറഞ്ഞാ എട്ടനെയിവിടെ എങ്ങനേലും കൊണ്ടുവരൂന്നറിയാമായിരുന്നു അതോണ്ടാ….. ഞാൻ….”

എന്റെ ഞെഞ്ചിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്താതെ അവളതു പറഞ്ഞതുമാ മുഖത്തെ കൈയിലെടുത്ത് അവള് തന്നതു പോലൊരുമ്മയാ നെറ്റിയിൽ ഞാനും കൊടുത്തു…..

“… എക്സാമും അതിനിടയിൽ വന്ന ഡൽഹി ട്രിപ്പും അതിനു പുറകെ വന്ന ഫുഡിന്റെ പ്രശ്നങ്ങളും….ഞാനെല്ലാം കുഞ്ഞൂനോടു പറഞ്ഞതല്ലേ….”

“…. അറിയാ എന്നാലുമിത്രേം നാളും കാണാണ്ടിരിക്കുമ്പോ……

അതുമാത്രല്ല ഇന്നലെയിവിടെ അത്യാവിശം വല്യോരു പ്രശ്നോണ്ടായി

അവസാനം ഞാനാണെ നമ്മടെ കാര്യമമ്മയോടു പറഞ്ഞും പോയി….”