ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി (അവസാന ഭാഗം )[Hope] 618

രണ്ടിന്റേം മുഖത്തുണ്ടായ സങ്കടം കാരണം പിന്നേം കുറച്ചു നേരംകൂടിയിരിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിച്ചു….

കോളേജിലെ ദിവസങ്ങളവസാനിച്ചതിനാൽ തമ്മിൽ കാണുന്നതു വല്ലപ്പോഴും മാത്രവവുമെന്ന പേടിയിൽ ഏത് നേരവും ഒരുമിച്ചിരിക്കുന്ന അവരുടെ മനസ്സിലെ ആശങ്കയെനിക്കു മനസ്സിലാവുമായിരുന്നു…..

കുറച്ചു നേരം കൂടി കഴിഞ്ഞതും അവളെയും നോക്കി ഒട്ടും സന്തോഷമില്ലാതെ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയ അവനെയും മങ്ങിയ മുഖത്തോടെ കൈ വീശി കാണിക്കുന്ന അവളെയും കൂടി കണ്ടപ്പോ എന്തോ പിന്നെയെനിക്കവരെ പിരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല…..

 

“… എടാ അശ്വി അല്ലെ നീയിവിടെയിരുന്നോ ഞാൻ പോയിട്ട് വരാ നീ വണ്ടീടെ കീയിങ്ങു താ…..”

 

“… ഏയ്‌ അത് സീനില്ലടാ ഞാനും വരാ….”

 

“… ഓ വേണ്ട നീയാ കീയിങ്ങു താ ഞാൻ പോയേച്ചും വരാം നീ പോയാ സാധനത്തിന്റെ കൂടെയിരുന്നോ….”

 

അവന്റെ കാമുകിയെ ചൂണ്ടി ഞാനതു പറഞ്ഞതും അവനാ വണ്ടിയുടെ കീയെനിക്കു തന്നിട്ട് തിരിച്ചു കോളേജു കോമ്പൗണ്ടിലേക്കു നടന്നു…..

 

“….. ടാ പോരാറാവുമ്പോ വിളിച്ചാ മതിയേ…..”

 

ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതിനു തലയാട്ടിയവനെന്റെ കണ്മുന്നിൽ നിന്നും മാഞ്ഞപ്പോ തൊമ്മന്റെ കടയിൽ നിന്നും രണ്ടു മിനി ഗോൾഡുമൊരു തീപ്പെട്ടിയും മേടിച്ചു ഞാൻ വണ്ടിയെടുത്തു….

നേരെ അവളുടെ വീടിനരികിലുള്ള പാടത്തിന്റെയവിടെ അവസാനിക്കുന്ന റോഡിലായി വണ്ടിയും വെച്ചു കുറച്ചു മാറി അനന്തതയിലെക്കു കണ്ണും നട്ടിരിന്ന റോഹന്റെയടുത്തേക്കു ഞാൻ നടന്നു…

 

“…എന്താണ് മോനെ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നെ എന്റെ കൊച്ചിനെ സെറ്റാക്കാനെന്തേലുമുദ്ദേശമുണ്ടോ….”

 

“… അയ്യേ മഹാരാജാസിലിതിനും കിടിലനൈറ്റംസുണ്ട്

പിന്നെയായീ പട്ടിക്കാട്ടിൽ കിടക്കുന്നൊരു പൊട്ടി പെണ്ണിനെ ഞാൻ നോക്കാൻ പോണേ… ഹും… ഇനിയെങ്ങനെ നോക്കിയാ തന്നെ നീയെന്നെ പ്രാകി കൊല്ലുലെ…..”

 

ഞാൻ കൊടുത്ത മിനിക്കു തീകൊടുത്തു റോഹനതു പറഞ്ഞപ്പോ ഞാനവന്റെ കൂടെയിരുന്നു….

 

“… അല്ലടാ ഇനിയീ പട്ടിക്കാട്ടിലെക്കില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടിപ്പോ എന്താ മോനിങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു വന്നേ….”

 

“…. അമ്മേടെ സെന്റിയടി കേട്ടുഞാൻ മടുത്തെടാ…. ഇങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നില്ല വേറെ സ്ഥലത്തു പോയപ്പോ ചീത്തയായി പോയി അങ്ങനെ കുറെ…..പിന്നേം വേറേം കുറച്ചു പ്രോഗ്രാംസുണ്ട് അതൊക്കെ പിന്നെ പറയാം….”

 

റോഹനതു പറയുമ്പോഴും എപ്പോഴും അവന്റെ മുഖത്തുണ്ടാവാറുള്ളയാ സ്ഥിരം തെളിച്ചമില്ലാരുന്നു…..

 

“…. എന്തോ പറ്റിയെടാ നിന്റെ മുഖത്തൊരു വാട്ടം….”