ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി (അവസാന ഭാഗം )[Hope] 618

 

“…. അങ്കിളെ വാ കൊണ്ടെന്തെങ്കിലും പറയോണോങ്കി പറഞ്ഞോ പക്ഷെയവനെ തല്ലാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കത്തില്ല….”

 

അവളുടെയച്ഛനെനിക്കു നേരെ വീണ്ടും കൈയോങ്ങിയതും റോഹനെന്നെ സംരക്ഷിക്കാനെന്ന പോലെയെനിക്കു മുന്നിൽ കേറിനിന്നു പറഞ്ഞു….

 

എന്നാലവനെയൊരു സൈഡിലേക്കു മാറ്റി നിർത്തി അവളുടെ അച്ഛനു മുൻപിലായി നിന്നുഞാൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

 

“…..നാലഞ്ചു വർഷമായിട്ട് ഞങ്ങളുതമ്മിലിഷ്ട്ടത്തിലാണ് ഇപ്പോഴുമിഷ്ട്ടമാണ് പൊന്നുപോലെ നോക്കാൻ പറ്റുമെന്ന വിശ്വാസവുമുണ്ട്….എന്നെലുമൊരിക്കെ നിങ്ങളിവളെയന്റെ കൈ പിടിച്ചു തരുന്നതു വരെ ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം… നോക്കിക്കോളാം ഒരാളെക്കൊണ്ടും മോശം പറയിക്കാതെ നിങ്ങളു നോക്കിയതിലും നോക്കുന്നതിലും നന്നായിട്ട്….

ഇപ്പൊ വേ….”

 

“… എനിക്കറിയാം എന്റെ മോളെ നോക്കാൻ….”

 

ഞാൻ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനും മുൻപേ പുള്ളിയുടെ മറുപടി വന്നിരുന്നു….

 

“…. ഇവളെയിവിടെയുള്ള ആർക്കും എന്റെ മോളെ കെട്ടിച്ചു കൊടുക്കാൻ ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നില്ല ഒട്ടു കൊടുക്കാത്തുമില്ല നിന്നെ പോലൊരാനാഥ ചെക്കനോരിക്കിലും….”

 

പുള്ളി അവസാനം പറഞ്ഞതെന്നെ തളർത്തി കളഞ്ഞു….’ അനാഥചെക്കൻ ‘

ജീവിതലേറ്റോം വെറുത്ത വാക്കുകളിലൊന്ന് സ്കൂളിൽ നിന്നും കോളേജിൽ നിന്നുമൊക്കെ കൊറേ കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോഴുമതെന്നെ വല്ലാതെ, വല്ലാതെ തളർത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു പോലെ…….

പറയാൻ വന്ന വാക്കുകൾ പോലുമാ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ടെവിടെയോ തടഞ്ഞു നിൽക്കപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു….

 

എന്റെയാ അവസ്ഥ അവൾക്കുമവന്മാർക്കും പെട്ടെന്നു തന്നെ മനസ്സിലായിരുന്നു….. അവരുടെയെല്ലാം നോട്ടത്തിലതു പ്രതിഭലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

 

“…..വാ മോളെ നമുക്കു തിരിച്ചു പോവാം….”

 

ഇതുവരെ നടന്നതൊന്നുമറിയാത്തതു പോലെയവളുടെയമ്മ അവളെ തിരിച്ചു കാറിൽ കേറ്റാനോരുങ്ങിയതും അവളവരിൽ നിന്നും കുതറി മാറി….

 

“…..നമുക്കിവിടെ വേണ്ട മോളെ…. വേറെ ഏതെങ്കിലും നല്ലൊരു നാട്ടിൽ പോയിട്ട് നന്നായിട്ട് ജീവിക്കാം….”

അവളവരെ വിട്ടു മാറിയതു കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു അവളുടെ മുഖം കൈയിൽ താങ്ങി വീണ്ടുമവളോട്‌ വിശദീകരിക്കാനെന്ന പോലൊരു ശ്രമമവരു നടത്തി…..