ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി (അവസാന ഭാഗം )[Hope] 618

“… എടാ നീ ഫോണെടുത്തില്ലാരുന്നോ???…”

അശ്വിനെന്നോട് ഫോണിനെ കുറിച്ച് ചോദിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ ഫോണിനെക്കുറിച്ചോർക്കുന്നതു തന്നെ…..

“… ഇല്ലടാ ….അന്നേരം നിങ്ങള് വന്നു വിളിച്ചപ്പോ പെട്ടെന്നിറങ്ങിയതല്ലേ അതോണ്ട് ഫോണെടുക്കാൻ മറന്നു പോയി….”

“…. ആ നന്നായി നിന്റെ ചേച്ചിയെന്നെ വിളിച്ചിട്ട് നിന്നെക്കാണാനില്ലേന്നു പറഞ്ഞപ്പോ ഞങ്ങളാകെ പേടിച്ചു പോയി…. രാഹുൽ ചേട്ടനെ വിളിച്ചപ്പോ നീ ഇറങ്ങിയെന്നു പറഞ്ഞു….

പിന്നെ ഒന്നാലോചിച്ചപ്പോ നീയിവിടെയുണ്ടാവുമെന്നു തോന്നി അതാ ഇങ്ങോട്ടു പോന്നേ….”

“… ആ അത് നന്നായി അല്ലേലിപ്പോ വീട്ടീട്ട് നടന്നു പോവണ്ടിവന്നേനെ…….”

അങ്ങനെയോരോന്നു പറഞ്ഞിരുന്നപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളെന്റെ വീട്ടിലെത്തിയിരുന്നു…..

പെട്ടെന്നു മുറ്റത്തൊരാൾക്കൂട്ടം കണ്ടപ്പോ ഞാനൊന്നു പേടിച്ചു ഇനി അമ്മക്കെന്തെങ്കിലും???…. ഇന്നലേം കൂടി ശ്വാസം മുട്ടലാന്നു പറഞ്ഞതായിരുന്നു…..

ഏയ്‌ പക്ഷെ ആരുടേം മുഖത്തങ്ങനെ

സങ്കടമെന്നുമില്ലല്ലോ ഇനിയമ്മക്കെന്തേലും പറ്റിയാ തന്നെ അവന്മാര് പറയണ്ടതല്ലേ???…

സ്വന്തമായിയോരോ തിയറിയുണ്ടാക്കി ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി മുറ്റത്തെ വെളിച്ചത്തിലെക്കെത്തിയ എന്നെ കണ്ടപ്പോതന്നെ വീടിനു പുറത്തായി നിന്ന രഘുവേട്ടനെന്നെ നോക്കി ചിരിക്കാനും തുടങ്ങി അതിന്റെ കൂടെയൊരു ഡയലോഗും….

“… ദേ മണവാളനെത്തിയിട്ടുണ്ടേ….”ന്ന്…..

!!!മണവാളനോ ഏത് മണവാളൻ???!!!!

അതൊന്നു ചിന്തിച്ചു തീരുന്നതിനും മുൻപേ ആരോ അവിടെ കൂടി നിന്നായാളുകളെയിടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചെന്റെ നേർക്കു വരുന്നതു ഞാൻ കണ്ടു…..

ഒന്നൊഴിഞ്ഞു മാറാൻ പോലുമുള്ള ഗ്യാപ്പു കിട്ടുന്നതിനും മുന്നേയാ സാധനമെന്റെ ദേഹത്തു പറ്റിപ്പിടിച്ചു നിന്നു…..

എന്നോടു ചേർന്നു നിൽക്കുന്നതെന്റെ പെണ്ണാണെന്നു മനസ്സിലാക്കാനെനിക്കൊരു നിമിഷം പോലും വേണ്ടായിരുന്നു….