ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി (അവസാന ഭാഗം )[Hope] 618

പക്ഷെ എനിക്കൊന്നറിയാം അവളെന്നേലും ഒരിക്കെ തിരിച്ചു വരും…..”

“… വന്നില്ലെങ്കിലാ????…”

“…. വന്നില്ലെങ്കി… വന്നില്ലെങ്കി

കുറച്ചു നാളിങ്ങനെ ഡിപ്രെഷനടിച്ചു നടക്കും പിന്നെ ഓക്കേയാവും…. അല്ലെ തന്നെ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ എന്റെ ലൈഫീന്നു പോയിക്കഴിഞ്ഞാ അവർക്കു പകരം ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വരും…

അമ്മക്കു പകരം സൗമ്യമ്മ വന്നപോലെ….

പക്ഷെ നിങ്ങക്കു രണ്ടിനും പകരമാവാൻ വേറാർക്കും പറ്റില്ലട്ടോടാ…….”

ഞാനത്രേയും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മുറുകിയിരുന്ന അവന്മാരുടെ മുഖമൊക്കെ ഒന്നഴഞ്ഞിരുന്നു….

“… എടാ എന്നാലും അവളെയത്രേമിട്ടു കഷ്ട്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടും പിന്നേമവളെന്തിനാ അവരുടെ കൂടെ പോകുന്നെ???.. സ്നേഹം കൊണ്ടു മാത്രമാന്നെനിക്കു തോന്നുന്നില്ലെടാ അവളന്നു പോകുന്ന കാര്യം പറയുമ്പോഴും നല്ല കരച്ചിലാരുന്നു… അവൾക്കു നിന്നെ പിരിയുന്നെനു നല്ല സങ്കടോമുണ്ടാരുന്നു അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോ ഇത്രോം സ്നേഹിക്കുന്ന നിന്നെയിട്ടിട്ടു പോകുന്നതും അവളെക്കൊണ്ടു താങ്ങാൻ പറ്റുവോടാ????…”

“…. താങ്ങാൻ പറ്റുവാരിക്കും അല്ലെ പറ്റണം…. പിന്നെയവളവരുടെ കൂടെ പോവാൻ സ്നേഹം മാത്രമാണോ കാര്യംന്നു ചോദിച്ചാ അല്ലട…..

അന്നവളുടനിയൻ മരിച്ചപ്പോ അവൾക്കു പ്രാന്തായെന്നു മാത്രേമല്ലേ എല്ലാർക്കുമറിയൂ എന്നാ അതേറ്റോം അഫെക്ക്റ്റു ചെയ്തതവളുടെ അമ്മക്കായിരുന്നു

മകന്റെ മരണം അതുമൂലമവരെ പിടികൂടിയ ഡിപ്രെഷൻ മെന്റൽ പ്രോബ്ലസ്….

മോൾക്കു പുറകെ അമ്മക്കു കൂടി പ്രാന്തായിയെന്നറിയപ്പെടാതിരിക്കാനായിരിക്കും അവളുടെ അച്ഛനീക്കാര്യം പുറത്താരോടും പറഞ്ഞുമില്ല…. അമ്മക്കങ്ങനെ സംഭവിക്കാനുള്ള കാരണമവളണെന്നുള്ള സങ്കടമവൾക്കും വല്ലാതെയുണ്ടായിരുന്നു….

കുറച്ചു കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കുമവരു റിക്കവറായെങ്കിലും ഇടക്കിടക്കു വരുന്ന സങ്കടമവളുടമ്മ തീർത്തോണ്ടിരുന്നതവളിലാരുന്നു എന്നിട്ടും അവരുടെ കൂടെയിത്രേം കാലം ജീവിച്ചതുമിപ്പോ ഇവിടുന്നു പോകുന്നതുമെല്ലാമൊരു പ്രായശ്ചിത്തം പോലെയാ അവളെറിയാതെ പറ്റിയതിനാണെങ്കി പോലും…..

അവളെന്നോടോരിക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്തൊക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ടാലും അവർക്കു ജീവനുള്ള കാലംവരെ അവരുടെ കൂടെയുണ്ടാവണമെന്ന്…..