ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി (അവസാന ഭാഗം )[Hope] 618

അവൻ പറഞ്ഞതിനു തിരിച്ചൊന്നും പറയാതെ ഞാൻ വണ്ടിയെടുത്തു മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു, അവനെന്നെ ചതിക്കാൻ കൂട്ടു നിൽക്കില്ല എന്നൊരു വിശ്വാസത്തിന്റെ പുറത്തു മാത്രം…..

പക്ഷെ എപ്പോഴു വളരെ കണ്ട്രോളു ചെയ്തു മാത്രം വണ്ടിയോടിക്കുന്നയെനിക്കപ്പൊ ഇതുവരെയില്ലാത്ത സ്പീഡായിരുന്നു ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള വഴിയിൽ മുഴുവൻ വേറെയാരോ വണ്ടിയോടിക്കുന്നതുപോലെയായിരുന്നു അവിടെയെത്തിക്കഴിഞ്ഞപ്പോ

ഞാനെങ്ങനെയിവിടെയെത്തിയെന്നു പോലും ചിന്തിച്ചു പോയി……..

കോളേജ് ഗ്രൗണ്ടിനു മൂലയിലായി ബൈക്കുംമൊതുക്കി കീയും

അശ്വിന്റെ കൈയിലേക്കേറിഞ്ഞു കൊടുത്തു ഗ്രൗണ്ടിനു ചുറ്റും ഗാലറിപോലെ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടിരുന്ന പടവിലെക്കു കയറി ഞാനിരുന്നു…..

“…. എന്തോ പറ്റി മോനു സുനേലുറുമ്പു കടിച്ചതു പോലെയിരിക്കുന്നെ ….”

ഞാൻ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു

ഞാനിരുന്നതിന്റെ അടുത്തു വന്നിരുന്ന അശ്വിനെന്നെ താളിക്കാൻ തുടങ്ങി…..

പക്ഷെയെന്റെ മിണ്ടാതെയുള്ള ഇരിപ്പു കണ്ടതും കാര്യം സീരിയസാണെന്നു മനസ്സിലാക്കി അവൻ റോഹന്റെയടുത്തേക്കു നടന്നു…..

പിന്നെ കുറച്ചു നേരമവരെന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നതും അശ്വിൻ റോഹനെതിരെ ദേഷ്യപ്പെടുന്നതുമൊക്കെ ഞാനിങ്ങനെ കണ്ടിരുന്നു

അപ്പോഴും അവളെന്നെ വിട്ടു പോകില്ലെന്നൊരുറച്ച വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നതു കൊണ്ടാണോ അന്നേരമെനിക്കു വല്യ പേടിയോ സങ്കടമോ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു….

അവന്മാരവിടെ നിന്നു തർക്കിച്ചോണ്ടിരുന്നപ്പോ ഞാനിവിടെയിരുന്നു ഉറക്കം തൂങ്ങുവാരുന്നു

എല്ലാങ്കൂടിയൊരു അവാർഡ് പടം പോലെയായപ്പോ ഞാനിരുന്നിടെത്തു നിന്നെഴുന്നേറ്റവന്മാർക്കു നേരെ നടന്നു ഞാൻവന്മാർക്കടുത്തെത്തിയപ്പോ അവന്മാരു സംസാരോം നിർത്തി…..

“…. ഡാ ഇന്നാ ഹെൽമെറ്റ്‌ ഞാൻ വീട്ടീ പോവാണേ അവടെയമ്മ ഒറ്റക്കാ…….”

മുഖത്തു കാര്യമായ ഭവമാറ്റമെന്നുമില്ലാതെ പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോഴും അവന്മാരോടെന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഇപ്പൊ മനസ്സിലുള്ള ആ വിശ്വാസം കളയാൻ ഞാനൊരുക്കമല്ലായിരുന്നു…..

അവന്മാരുടടുത്തെന്നു മാറി റോഡിലെക്കിറങ്ങിയതും വീടിനടുത്തുള്ളോരു ചേട്ടനെ കിട്ടിയ കാരണം ബസ്സുകാത്തു നിക്കാതെ വീട്ടിലെത്തി….