നീലിയാർ കോട്ടം 7

ന്നാ മ്മക്കോരോ ചായ കുടിച്ചാലോ.. വാന്നും പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങി.. പുറകേ പോവുകയല്ലാതെ എനിക്ക് വേറെ നിവർത്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.. നേരെ പോയത് നാരാണേട്ടന്റെ പീടികേലിക്കായിരുന്നു..

“പെയിന്റ് പണിക്കാരനാണോ ?”.. ഞാൻ അവജ്ഞയോടെ ചോദിച്ചു..

” അല്ല, ഗ്രാഫിക് ഡിസൈനറാ”..

ങേ? ഞാൻ വിശ്വാസം വരാതെ നോക്കി..

അപ്പോൾ ദൂരെ ഒരു മതിൽ ചൂണ്ടി കാണിച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു എങ്ങാനുണ്ടെന്ന്..

കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുന്നൊരു സ്ഥലത്ത് മതിലിൽ, മനോഹരമായൊരു തെയ്യത്തിന്റെ പടം.. അതിന്റെ പുറകിൽ ഉള്ള മരങ്ങൾ തിരുമുടി പോലെ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്നു.. അത്ഭുതം കൂറി ഞാൻ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു..

” ഞാൻ വരച്ചതാ”.. കണ്ണിറുക്കി ചൂട് ചായ ഊതി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

അപ്പൊ തുടങ്ങിയതാ ഈ ചായ കുടി.. കോളേജിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഓർത്തു .. ആ ചായയും, ഉച്ചക്കലെ ഊണും, മൂന്ന് മണീടെ ചായയും, അഞ്ചു മണീടെ ചായയും, പിന്നേം ഒരു ചായയും ഒക്കെ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.. ഹോസ്റ്റലിലെ പന്ന ഫുഡ് കഴിക്കണ്ട, രാത്രി കഴിച്ചോന്നു പറഞ്ഞു പുട്ടും, ചിക്കനും പാർസൽ വാങ്ങി തന്നിട്ടാണ് എന്നെ വൈകിട്ട് പറഞ്ഞ് വിട്ടത്..

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ പുള്ളി ഹാജരായിരുന്നു.. കോളേജിൽ കൊണ്ടാക്കി പതിനൊന്നു മണിക്ക് നാരാണേട്ടന്റെ പീടിയേൽ വരണട്ടോന്ന് ഓർമിപ്പിച്ചു.. ദേ ഇപ്പൊ നീലിയാർ കോട്ടവും.. ഞാൻ പോകാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു..

ഹൃദയത്തിൽ ചെറിയൊരു താളപിഴയുമായി ജനിച്ച ഭാഗ്യദോഷിയായിരുന്നു ഞാൻ.. ഒരുപാട് ചികിത്സയും, വഴിപാടും ഒക്കെ നടത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും, മരണം ഏതു നിമിഷം വേണമെങ്കിലും എന്നെ വന്നു വിളിക്കാമെന്ന ചിന്ത എപ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്നു.. അത് കൊണ്ട് ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ കിട്ടുന്ന അപൂർവമായുള്ള സാഹസികതകൾ ഒന്നും വിട്ടു കളയാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു..

അധികം സുഹൃത്തുക്കളും, ആളും, ആരവങ്ങളും ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്ന ആളായിരുന്നു വൈശാഖൻ.. വറ്റി വരണ്ട് ഉണങ്ങി കിടന്നിരുന്ന എന്റെ ജീവിതത്തിനു രണ്ട ദിവസം കൊണ്ടയാൾ പുതുജീവൻ തന്നു..