ദൗത്യം 16 {ഫൈനൽപാർട്ട്‌}[ശിവശങ്കരൻ] 201

 

നാടുകാണാനിറങ്ങിയ മകളും മരുമകളും സഹോദരനും വൈകിയിട്ടും തിരിച്ചെത്താത്തതിൽ വൈദ്യനാഥന് ആശങ്കകൾ ഏറെയായിരുന്നു…

 

ഇതേസമയം…

 

നീരജ് കൊല്ലപ്പെട്ട അതേ ഗോഡൗണിൽ… ബോധമില്ലാതെ 3 കസേരകളിലായി ബന്ധനസ്ഥരായി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു, നിരഞ്ജനയും, വേദലക്ഷ്മിയും, സച്ചിയും…

 

ആ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകലിനെ എതിർത്തതിന്റെ ലക്ഷണങ്ങളായി രണ്ടു പെൺകുട്ടികളുടെയും മുഖത്ത് പാടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു…

 

സച്ചിക്ക് നന്നായി മർദനമേറ്റിരുന്നു…

 

അവർക്ക് കാവലായി നിന്നിരുന്നത് മണിയും അശോകനും ഗിരീഷും, വാസുദേവന്റെ വിശ്വസ്തരായ ഗുണ്ടകൾ…

 

 

“മണിയണ്ണേ… എന്നാ തിമിരു പുടിച്ചവൻ അണ്ണേ… ഇവളോ അടി അടിക്കവേണ്ടിയതാ പോച്ച്…”

ഗിരീഷ് തന്റെ വേദനയെടുക്കുന്ന തോൾ വട്ടത്തിൽ കറക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

 

“ആമാലെ… അവ ഊരിലെ പെരിയ ഗെട്ടിക്കാരൻ… പെരിയ തലൈവനാ… അതാ ഇവളോ തിമിരു…”

അശോകനും കാൽ നല്ല വേദനയുണ്ടെന്നു തോന്നി…

 

 

“എവളോ പെരിയ തലൈവാനായിരുന്താ നമ്മക്കെന്നടാ… നമ്മ വാസുവണ്ണാ താനേ നമ്മ തലൈവര്… അവര് സൊന്നാ… സെയ്യരുത് നമ്മ പൊറുപ്പ്… ഇതാങ്കട, അടി… ഉങ്ക കൈവലി കാൽവലിയെല്ലാം പോകട്ടും…”

 

മദ്യമൊഴിച്ച ഗ്ലാസുകൾ കൂട്ടുകാർക്ക് നേരെ നീട്ടി മണി പറഞ്ഞു…

 

ഗ്ലാസ്‌ എടുത്തു കമിഴ്ത്തുന്നതിനിടയിൽ അശോകന് പിന്നെയും സംശയം…

 

“അണ്ണേ… എതുക്ക് ഇവങ്കളെ ഇപ്പടി കെട്ടിപ്പോട്ടു വച്ചിറുക്കെ… പോട വേണ്ടിയത് താനേ…”

 

“ആമാണ്ണേ… എതുക്ക്‌ ഇന്തമാതിരിയെല്ലാം… ഒരു വാർത്ത സൊന്നാ… എന്ത പ്രച്ചനെയും വരാമേ പോട്ട് തള്ളീട്ട് പോയിക്കിട്ടേ ഇരുപ്പേനെ… അതേ വിട്ടിട്ട് ചുമ്മാ…”

ഗിരീഷും തന്റെ അതൃപ്തി അറിയിച്ചു…

 

“ഡേയ്… നീങ്കയെതുവും അണ്ണന്ക്ക് സൊല്ലിക്കൊടുക്ക വേണ്ടാ, നമ്മ വാസുവണ്ണൻ കില്ലാടി ഡാ… ഇതുവന്ത്… ഇന്ത വേദലക്ഷ്മിക്കും നമ്മ ചിന്നമ്മാവുക്കും ഏതോ പ്രച്ചനയിരുക്ക് അത് മുടിക്കരുതുക്ക് അമ്മാ നാളെ ഇവളെ പാക്കണോന്നു സൊല്ലിയിടിച്ച്… അതാ ഇവങ്കളെ പോടാമേ വച്ചിരിക്കെ പുരിഞ്ചിതാ…” മണി കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചു തന്റെ ഗ്ലാസ്‌ കാലിയാക്കി…

 

“അശോകണ്ണെ നാ അപ്പവേ സൊന്നേനെ… ഏതാവത്  ഇറുക്കും ന്നു…”

ഗിരീഷ് പ്ലേറ്റ് മറിച്ചു…

 

ഇത് കേട്ടു എല്ലാവരും ചിരിച്ചു…

 

കുറച്ചു നേരത്തിനുള്ളിൽ അവരെല്ലാം ക്ഷീണത്തിൽ മയങ്ങിയപ്പോൾ ആ ഗോഡൗണിനു പുറത്ത് ഇരുട്ടിൽ ചിലരൂപങ്ങൾ അനങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

**************************