ദൗത്യം 16 {ഫൈനൽപാർട്ട്‌}[ശിവശങ്കരൻ] 201

“അണ്ണേ… നമ്മ ഇന്ദിരാവോട പയ്യൻ ഇല്ലയാ, അവനോട തങ്കച്ചി, അന്ത പൊണ്ണും, നമ്മ വേദലക്ഷ്മിയും, വൈത്തി അണ്ണാവുടെ വീട് പക്കം നിക്കറ്ത് ഇന്ത മണി പാത്തിട്ടോമാ…”

“അതുക്കെന്നാ ഇപ്പോ… അന്ത പൈത്യക്കാരി പൊണ്ണു താനേ…”

“അതാ അണ്ണാ പ്രെച്ചനയേ… അന്ത പൊണ്ണേ പാത്തു പൈത്യം മാതിരി തെരിയിലയാ… അത് മട്ടുമല്ലേ… അന്ത പയ്യൻ… സച്ചി… പെരിയ തലൈവൻ ഇല്ലയാ… അവൻ കൂടെ ഇരുന്തതാ…”

സച്ചി എന്ന് കേട്ടതും, കൽപ്പാത്തി വാസുദേവൻ ജാഗരൂകനായി…

“ഏതോ ഒന്ന് സിക്കിത് പോലെ ഇരുക്കെ… കാശീ… നമ്മ പസങ്കകിട്ടെ സൊല്ലി, പാത്ത്ക്ക സൊല്ല് അവങ്കളെ… സുമ്മാ പാത്താ പോതും… എതുവും പണ്ണ വേണ്ടാ… കൊഞ്ചം വേടിക്കപാപ്പോം, എന്ന…”

വാസുദേവൻ അത് പറഞ്ഞു അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അയാളുടെയും കാശിയുടെയും മുഖത്ത് ക്രൂരമായ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു…

**************************

Dr. ആന്റോ ജോസഫ് ന്റെ റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന നേഴ്സ് ചോദിച്ചു,

“അരുൺ രാഘവ്… വന്നിട്ടുണ്ടോ…”

അരുൺ ഇരിക്കുന്നിടത്തു നിന്നും എഴുന്നേറ്റു, അവനെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് കൂടെ വരുണും…

ഏട്ടനെ നോക്കി ഒരുകണ്ണടച്ച് കാണിച്ചു ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ അരുൺ ഡോക്ടറുടെ റൂമിലേക്ക് കടക്കവേ, അവനരികിൽ അതേ ഭാവത്തിൽ അരുണിന് മാത്രം കാണാൻ പാകത്തിൽ അതുവരെയുണ്ടായിരുന്ന നീരജ് പതുക്കെ അരുണിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചേർന്നു… എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലായത് പോലെ വരുണിന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞിരുന്നു….