ദൗത്യം 16 {ഫൈനൽപാർട്ട്‌}[ശിവശങ്കരൻ] 201

പിറ്റേദിവസം…

പായിക്കാട്ട് നമ്പൂതിരിയും, ഗുരു സൂര്യസേനഭട്ടതിരിയും വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് കണ്ടു ഒരു ഞെട്ടലോടെ, ദിവാകരൻ മാഷ് മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്നു അവരെ അകത്തേക്ക് ആനയിച്ചു. ഭട്ടതിരിയുടെ കൈകളിലെ മൺകുടം ദിവാകരൻ മാഷ് സാകൂതം വീക്ഷിച്ചു.

ആരൊക്കെയോ വീട്ടിലേക്ക് വന്നതറിഞ്ഞു ടീച്ചറും മകളും ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നു. തിരുമേനിമാരെ കണ്ടു ഇരുവരും കൈകൂപ്പി.

“ഈ മൺകുടം ഇവിടെ ഏല്പിക്കാൻ വന്നതാണ്. ഇവിടുത്തെ മകന്റെ ആത്മാവ് ഇതിലുണ്ട്. യഥാവിധി അന്ത്യകർമങ്ങൾ കൂടി നടത്തി ആലുവ മഹാദേവക്ഷേത്രത്തിനു സമീപം ബലി തർപ്പണങ്ങൾ ചെയ്തു ഈ മൺകുടം നിമഞ്ജനം ചെയ്യുക. അവനു മഹാദേവപാദം പൂകാം…”

“തിരുമേനി കർമങ്ങൾ അവസാനിപ്പിച്ചെന്നു പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ, അന്ന്…” മാഷ് അത്യധികം സങ്കോചത്തോടെ ഭട്ടതിരിയെ നോക്കി.

“അതേ, ആദ്യമായാണ് എനിക്ക് അങ്ങനെയൊരു തീരുമാനം എടുക്കേണ്ടി വന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ രണ്ടു ദിവസത്തിന് ശേഷം എനിക്ക് ഒരു ഉൾവിളി പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ വിട്ടുകളഞ്ഞില്ല. എന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നാരോ പറഞ്ഞു, സമയമായി എന്ന്. അതാണ്‌ ശ്രമിച്ചത്. പക്ഷേ എന്റെ മന്ത്രങ്ങൾക്ക് സമീപത്തുപോലും ചെല്ലാൻ കഴിയാതിരുന്ന ആത്മാവ്, സ്വമേധയാ എനിക്ക് കീഴടങ്ങി. അവന്റെ ദൗത്യം, അവന്റെ നിയോഗം… അതവൻ പൂർത്തിയാക്കുകയോ വിശ്വസ്തമായ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ടാകും.”

ഭട്ടതിരിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് മാഷിന്റെയും ടീച്ചറിന്റെയും കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതം വിരിഞ്ഞപ്പോൾ, അച്ചു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നീരജിന്റെ മുറിയിലേക്കോടി.

************************