ചെകുത്താന്‍ വനം 2. റോബിയും രണശൂരൻമാരും [Cyril] 2242

“അപ്പോൾ പിന്നെ എന്തിനാണ് ഇത്രയും സംഖ്യ ആവശ്യപ്പെട്ടത്?” മനസ്സിലാവാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

അയാൾ കുറെ നേരം എന്നെ നോക്കി. എന്നിട്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു, “ആ പരീക്ഷയിലൂടെ മാത്രമേ നിന്റെ ശക്തി എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളു. ഇന്ന്‌ വരെ ഞാൻ മാത്രമാണ് അത്രയും ആയുധങ്ങള്‍ പണി കഴിച്ചിട്ടുള്ളത്.” അയാൾ ഗർവ് ഇല്ലാതെയാണ് അത് പറഞ്ഞത്.

“അത് കഴിഞ്ഞാല്‍ നിങ്ങളുടെ ശിഷ്യരില്‍ ഏറ്റവും കൂടിയ അളവ് ആയുധങ്ങൾ എത്രയാണ് ഉണ്ടാക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഒരു വില്ല്, മുപ്പത്തി എട്ട് അസ്ത്രം, അഞ്ച് കഠാര, രണ്ട് വാൾ – ഇതാണ്‌ ഉയർന്ന അക്കം. അസ്ത്ര മുനകളും ഞാണുകളും ഞാൻ പറഞ്ഞു വെങ്കിലും അത് സാരമുള്ള കാര്യമല്ല.” ചെറു ചിരിയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അയാൾ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു, “പക്ഷേ അതെല്ലാം വെറും ആയുധങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു…. ചിത്രാക്ഷരം കൊണ്ട്‌ അലങ്കരിക്കാത്ത ആയുധങ്ങൾ.”

എനിക്ക് ആശ്വാസമായി. അതുപോലെ അതിശയവും തോന്നി.

“ആ കടമ്പ മറികടന്നാൽ ആ വിശിഷ്ട ആയുധങ്ങള്‍ സൂക്ഷിക്കാനുള്ള ഒരു വിശിഷ്ട പെട്ടി ഉണ്ടാകുന്നത് ഞാൻ പഠിപ്പിക്കും. അതെല്ലാം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള കാലം വരും കുഞ്ഞേ, അതുവരെ ആ വിശിഷ്ട ആയുധങ്ങൾ മാത്രം പെട്ടിയില്‍ നിന്നും നി എടുക്കരുത്.” അയാൾ ഗൌരവത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അവസാനം എന്റെ പതിമൂന്ന്‌ വര്‍ഷ കാല പരിശീലനം കഴിഞ്ഞു. അയാൾ ആവശ്യപ്പെട്ടത് പോലെ ഞാൻ എല്ലാം ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളില്‍ ഉണ്ടാക്കി അയാളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയ ആയുധങ്ങള്‍ സൂക്ഷിക്കാനുള്ള വിശിഷ്ട പെട്ടി ഉണ്ടാക്കാനുള്ള വിദ്യ അയാൾ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു.

അവസാനമായി അയാൾ എന്റെ വലത് കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “ഇപ്പോൾ കാണുന്ന ഈ വാളിന്റെ പാട് യഥാര്‍ത്ഥല്ല കുട്ടി. നിന്റെ ജന്മനായുള്ള യഥാര്‍ത്ഥ അടയാളത്തെ മറയ്ക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്‌ ഈ പാട്ടിനെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത്.”

അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അയാൾ എന്നോട് അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന കുളത്തിൽ ഇറങ്ങി നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ അനുസരിച്ചു. ഉടനെ അയാൾ പ്രഖ്യാപനം നടത്തി.

അയാളുടെ ആ പ്രഖ്യാപനം കേട്ട്‌ ഞാൻ ഞെട്ടി. എന്താണ്‌ അയാൾ ഉദേശിച്ചത്. ഞാൻ സംസാരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞ് ഒഴുകി.

ക്രൗശത്രൻ എന്നെ അലിവോടെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അയാളുടെ കണ്ണിലും ദുഃഖം ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നിട്ട് അയാൾ തുടർന്നു, “ഇപ്പോൾ നിന്റെ കൈയില്‍ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജന്മനായുള്ള യഥാര്‍ത്ഥ ചിന്നം മിത്ര ആയുധത്തിറ്റെ സ്പര്‍ശനം കൊണ്ട്‌ മാത്രമേ വെളിപെടുകയുള്ളു എന്ന് ഞാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന. ഞാൻ ക്രൗശത്രൻ….. ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ എന്റെ അവസാനത്തെ കര്‍ത്തവ്യം പൂര്‍ത്തികരിച്ചിരിക്കുന്നു.”

ഞാൻ സങ്കടത്തോടെ അയാളെ നോക്കി.

“അവസാനമായി നിനക്ക് ഞാൻ രണ്ട് ഇഷ്ടദാനങ്ങൾ നൽകിയിരിക്കുന്നു. അത് എന്തെന്ന് ഇപ്പോൾ നിനക്ക് മനസ്സിലാവില്ല. സമയം വരുമ്പോൾ നി മനസ്സിലാക്കും. ഇനി ഒരിക്കലും എന്നെ നി കാണില്ല കുഞ്ഞേ…..” അയാൾ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു.