ചെകുത്താന്‍ വനം 2. റോബിയും രണശൂരൻമാരും [Cyril] 2242

ഞാനും എല്ലാവരെയും നോക്കി. എല്ലാ മുഖത്തും ദുഃഖം ഉണ്ടായിരുന്നു.

“അവസാനമായി ക്രൗശത്രൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞത് ആവര്‍ത്തിക്ക് റോബി.” അച്ഛൻ എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

ഞാൻ ആരുടെയും മുഖത്ത് നോക്കാതെ ക്രൗശത്രൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ആവര്‍ത്തിച്ചു :

“ഞാൻ ക്രൗശത്രൻ….. എന്റെ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ വിശിഷ്ട രക്തവും, എന്റെ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ശത്രുവിന്റെ ദുഷിച്ച ശക്തിയേറിയ രക്തവും പേറിയ യോഗ്യതയറ്റ നിനക്ക് – എന്റെ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ വിശിഷ്ട പരിശീലനം പൂര്‍ണ്ണമായും നല്‍കി, നിന്റെ പരിശീലനം പൂർണതയിൽ എത്തിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് – ഞാൻ ക്രൗശത്രൻ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. അതിന്റെ അനന്തര ഫലമായി എന്റെ അന്ത്യം കുറിക്കപ്പെട്ട് ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ എന്റെ അവസാനത്തെ കര്‍ത്തവ്യവും പൂര്‍ണമായും നിറവേറ്റി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നും ഞാൻ ക്രൗശത്രൻ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു.
ഇപ്പോൾ നിന്റെ കൈയില്‍ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജന്മനായുള്ള യഥാര്‍ത്ഥ ചിന്നം മിത്ര ആയുധത്തിറ്റെ സ്പര്‍ശനം കൊണ്ട്‌ മാത്രമേ വെളിപെടുകയുള്ളു എന്ന് ഞാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന. ഞാൻ ക്രൗശത്രൻ….. ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ എന്റെ അവസാനത്തെ കര്‍ത്തവ്യം പൂര്‍ത്തികരിച്ചിരിക്കുന്നു.”

അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ തല കുനിച്ചിരുന്നു. ‘ക്രൗശത്രൻറ്റെ അന്ത്യത്തില്‍ നിനക്ക് പങ്കില്ല.’ എന്റെ ബോധം പറഞ്ഞു.

“കൈയില്‍ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജന്മനായുള്ള യഥാര്‍ത്ഥ ചിന്നം മിത്ര ആയുധത്തിറ്റെ സ്പര്‍ശനം കൊണ്ട്‌ മാത്രമേ വെളിപെടുകയുള്ളു……. എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ. എന്താണ് അതിന്റെ അര്‍ത്ഥം?” ഒരു രണശൂരൻ ചോദിച്ചു.

“ആദ്യം റോബിയുടെ കൈ തണ്ടയിൽ ലോകവേന്തൻറ്റെ പാരമ്പര്യത്തില്‍ കണ്ടിരുന്ന പ്രതികാര ചിന്നമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അത് കണ്ടിട്ട് ഞങ്ങൾ റോബിയെ രണകഠാര കൊണ്ട്‌ ആക്രമിച്ചു. പക്ഷേ രണകഠാരക്ക് റോബിയെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവസാനം പിടിവലിക്കിടയിൽ രണകഠാര റോബിയുടെ വലത് കൈ തണ്ടയിൽ കണ്ടപ്പോഴാണ് ലോകവേന്തൻറ്റെ അടയാളം മാറി ഇപ്പോൾ കാണുന്ന ഈ വാൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്.” അച്ഛൻ പറഞ്ഞ്‌ നിർത്തി.

“അപ്പോൾ ക്രൗശത്രൻ ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞിട്ട് മൂന് കൊല്ലം ആയി.” ആന്ത്രിയസ് ദുഃഖത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“പതിമൂന്ന്‌ കൊല്ലം ആയി.” എന്നെയും അറിയാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ആ വെളിപ്പെടുത്തല്‍ കേട്ട് എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കി. അച്ഛൻ എന്നെ സൂക്ഷ്മതയോടെ നോക്കി.

“ആദ്യം മുതലുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും റോബി ഞങ്ങളോട് പറയു.” തിരുമേനി ആവശ്യപ്പെട്ടു.

ഞാനും എന്റെ ആചാര്യനും തമ്മിലുള്ള കാര്യങ്ങൾ, ചിലത് ഒഴികെ, ഞാൻ എല്ലാം പറഞ്ഞു. ഞാൻ സംസാരിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും അവരവരുടെ ചിന്തകളില്‍ മുഴുകി.