ചെകുത്താന്‍ വനം 2. റോബിയും രണശൂരൻമാരും [Cyril] 2242

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്റെ പോക്കറ്റില്‍ ഇരുന്ന പേന എടുത്ത് ഞാൻ അവന്റെ കൈയിൽ വരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് എന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും അവന്റെ കൈയിൽ മാത്രം ആയിരുന്നു. എല്ലാം മറന്ന് ഞാൻ അവന്റെ കൈയിൽ വരച്ചു. ഒരു ചെറിയ വാൾ രൂപം ആയിരുന്നു ഞാൻ വരച്ചത്. പക്ഷേ എന്റെ കൈയിൽ ഉള്ളത് പോലെ തോന്നിക്കും എങ്കിലും ചെറിയ വിത്യാസം ഞാൻ വരുത്തിയിരുന്നു. എന്റെ കൈയിൽ ഉള്ളത് പോലത്തെ നിറമോ ചെറിയ തിളക്കമോ മത്രം ഇല്ലാത്ത വാൾ. അവസാനം ചിത്രാക്ക്ഷരം ഭാഷയിൽ അവന്റെ പേര് ഞാൻ എഴുതി.

വരച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആളുകൾ ഞങ്ങൾക്ക് ചുറ്റും കൂടി നിന്നത് എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടത്. എല്ലാവരും കൗതുകത്തോടെ റിഥുവിൻറ്റെ കൈയിൽ നോക്കി നില്ക്കുകയായിരുന്നു. റിഥു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഓടി അവന്റെ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കൊണ്ട്‌ തല ചെരിച്ച് എന്നെ നോക്കി.

ഞാൻ പേന എന്റെ പോക്കറ്റില്‍ വെച്ചു.

“സർ കഴിക്കു…..” ഒരു സ്ത്രീ എനിക്ക് മുന്നില്‍ ആഹാരം കൊണ്ട്‌ വെച്ചു. ആളുകൾ മാറി മാറി എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്ന് കൊണ്ട്‌ എന്നോട് സംസാരിച്ചു. പിന്നെ ഓരോരുത്തരുടെ അനുഭവ കഥ പറയാൻ തുടങ്ങി. ഞാനും കഴിച്ച് കൊണ്ട് എല്ലാം കേട്ടു. അഡോണിയുടെ മനസ്സ് വായിച്ചത് കൊണ്ട് കുറെ കാര്യങ്ങൾ എനിക്ക് അറിയാമെങ്കിലും ഞാൻ അറിയാത്ത ഒരുപാട്‌ കാര്യങ്ങൾ അവരില്‍ നിന്നും കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. കഴിച്ച ശേഷം ഞാൻ അവിടേ നിന്നും ഇറങ്ങി.

ഞാൻ ക്വൊട്ടെസിൽ വന്ന് കേറുംപോൾ സമയവും ഒന്നര കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞാൻ കഴിച്ച ആഹാരത്തിന് കാശ് വാങ്ങാൻ ഹോട്ടൽ ഉടമ കൂട്ടാക്കിയിരുന്നില്ല. എന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും കാശ് വാങ്ങില്ല എന്ന് അയാൾ തീര്‍ത്ത് പറഞ്ഞു.

അന്ന് രാവിലെ തൊട്ട്‌ എന്നെ പലരും ഫോണിൽ വിളിച്ചിരുന്നു പക്ഷേ വാണി മാത്രം വിളിച്ചില്ല. അവളെ വിളിക്കാൻ തോന്നിയെങ്കിലും അവള്‍ എന്നില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞ് മാറാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് അവളെ ശല്യം ചെയ്യേണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ വിളിച്ചില്ല.

എന്തുകൊണ്ടോ എനിക്ക് ഒരിടത്ത്‌ ഇരുപ്പ് ഉറച്ചില്ല. എന്തുകൊണ്ടോ വനത്തില്‍ ചുറ്റി തിരിയണം എന്ന ഒറ്റ ചിന്ത മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ മനസില്‍. ഞാൻ ജീപ്പ് എടുത്തുകൊണ്ട് കാട്ടിനുള്ളിൽ കടന്നു. അതിര്‍ത്തിയിലൂടെ കുറെ ദൂരം ഞാൻ ചുറ്റിക്കറങ്ങി. എന്നിട്ട് ഉൾ കാട്ടില്‍ പോകുന്ന പാതയില്‍ ഞാൻ വണ്ടി വിട്ടു. സാധാരണയായി ഉൾ കാട്ടിനുള്ളിൽ ആരും ഒറ്റക്ക് പോകാറില്ല. പക്ഷേ എന്റെ മനസ്സില്‍ എന്തോ ഒന്ന് എന്നെ ഉൾ കാട്ടിനുള്ളിൽ പോകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ച് കൊണ്ടേയിരുന്നു. എന്റെ ജീപ്പിൽ ശബ്ദനിരുദ്ധമാക്കിയ എഞ്ചിന്‍ ആയിരുന്നു. ചെറിയ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമെങ്കിലും മൃഗങ്ങള്‍ ഇത്ര ചെറിയ ശബ്ദം കേട്ട് പേടിച്ച് വിറളുകയൊന്നും ചെയ്യില്ലായിരുന്നു. എന്റെ മനസ്സ് പോയ പോക്കിൽ ഞാൻ വണ്ടി വിട്ടു.