—— ഗ്രാമിണി – നിയോഗം —–2 [Santhosh Nair] 1007

നമ്മൾ കുറച്ചു മുമ്പ് കണ്ട ഭീകരൻ ചെന്നായ കുറെ ദൂരം ഓടി വനാതിർത്തി കടന്നു ഒരു നദി നീന്തിക്കടന്ന ആ ചെന്നായ അടഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ഗുഹാ കവാടത്തിനു മുൻപിൽ ചെന്നു നിന്ന് ഉറക്കെ ഊളയിട്ടു.  അതിന്റെ ഭയാനകമായ ഊള ശബ്ദം കേട്ട് ഗുഹാ കവാടത്തിനടുത്തുള്ള മരത്തിൽ കൂടു കെട്ടിപ്പാർത്തിരുന്ന പക്ഷികൾ ഭയപ്പെട്ടു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറന്നകന്നു.

പെട്ടെന്ന് ഗുഹാ കവാടത്തിൽ ഒരു പന്തം തെളിഞ്ഞു.  രൂക്ഷമായ ഗന്ധമുള്ള ഏതെല്ലാമോ എണ്ണകളുടെ ഗന്ധം അവിടെ പടർന്നു.  ഒരു വല്ലാത്ത ശബ്ദത്തോടെ ആ ഗുഹാ കവാടത്തിലുള്ള കതകു പോലെയുള്ള പാറക്കല്ല് തുറക്കപ്പെട്ടു.  എന്തൊക്കെയോ കൊഴുപ്പുകൾ, നെയ്യ്, പച്ച മരുന്നുകൾ ഇവയുടെ മണത്തോടൊപ്പം കസ്തുരി ഉൾപ്പെടെയുള്ള ചില സുഗന്ധ ദ്രവ്യങ്ങളുടെ സുഗന്ധവും അന്തരീക്ഷത്തിൽ കലർന്നു.

ഗുഹക്കുള്ളിൽ നിന്നും ദീർഘകായനായ ഒരു വ്യക്തി വെളിയിൽ വന്നു. കാണാൻ അതി സുന്ദരൻ, ദൃഢഗാത്രൻ, അജാനബാഹു, ഉരുക്കു പോലത്തെ ശരീരം. നീല നിറമുള്ള ആരെയും വശ്യപെടുത്തുന്ന കണ്ണുകൾ.  ഒരു ദേവനോ ഗന്ധർവനോ മാത്രമേ ഇത്ര സൗന്ദര്യം ഉണ്ടാവൂ എന്ന് തോന്നിപ്പോകും.  (ഇതാണ് മുമ്പേ പറയപ്പെട്ട കാമാസുരൻ).

ആ വ്യക്തിയെക്കണ്ട ചെന്നായ മുൻകാലുകൾ നീട്ടി തല മുന്നോട്ടു നീട്ടി ഒരു പ്രത്യേക ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു ബഹുമാനം അറിയിച്ചു.

വിരലുകൾ മടക്കി എന്തോ കണക്കു കൂട്ടി മയം മനക്കുന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ അയാൾ ആ ചെന്നായയോട് ചോദിച്ചു “വൃകാ, അവൾ പോയി, അല്ലെ? സാരമില്ല, ഇനിയും നമുക്ക് അവസരം കിട്ടും.  നീ എടുത്തുചാടി എതും ചെയ്യാതെ ഇങ്ങോട്ടു പൊന്നു നന്നായി.  എന്റെ കൂടെ അകത്തേക്കു വരൂ”

അനുസരണയോടെ ആ ചെന്നായ കാമാസുരനെ പിന്തുടർന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നു.  ഗുഹയുടെ അകത്തു നല്ല വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു.  ഏതോ പൂജയിൽ നിന്നും വന്നതാണെന്നു  തോന്നുന്നു, അകത്തുള്ള അഗ്നികുണ്ഡത്തിൽ തീയെരിയുന്നു.  തെള്ളിപ്പൊടി, മരോട്ടി എണ്ണ, വേപ്പെണ്ണ, നെയ്യ്, ചില സുഗന്ധ ദ്രവ്യങ്ങൾ  എല്ലാം ചേർന്നെരിയുന്ന സുഖകരമായ ഒരു ഗന്ധം അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

നല്ല വൃത്തിയും വൃസ്താരവുമുള്ള ആ ഗുഹയുടെ കിഴക്കു ദിശയിൽ കാളീ വിഗ്രഹം പോലെ തോന്നിക്കുന്ന, ഒരു കയ്യിൽ വാളോട് കൂടിയ ഒരു മൂർത്തീ വിഗ്രഹം അലങ്കരിച്ചു വെച്ചിരുന്നു.  മുൻപിൽ ചില തട്ടുകളിൽ (പരന്ന വലിയ പാത്രങ്ങൾ) സിന്ദൂരവും ഭസ്മവും ചെറിയ കൂനകൾ പോലെ വെച്ചിരുന്നു.  അതിനടുത്തു ചില പഴങ്ങളും കായ്കളും ചുവപ്പു നിറമുള്ള പൂക്കളും  വെച്ചിരുന്നു.  നല്ലെണ്ണ പോലെ എന്തോ ഒരു എണ്ണ ഒഴിച്ചു കത്തിച്ച നിലവിളക്കൊന്നു അവിടെ എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

കാമാസുരൻ ചില പുഷ്പങ്ങൾ വലതു കയ്യിൽ എടുത്തു നെഞ്ചോടു ചേർത്തു ചില മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ട ശേഷം ഭക്തിപൂർവ്വം ആ വിഗ്രഹത്തിന്റെ പാദത്തിലേക്കു സമർപ്പിച്ച ശേഷം പദ്മാസനത്തിൽ അമർന്നു ധ്യാന നിരതനായി.

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു ധാനത്തിൽനിന്നും ഉയർന്ന അയാൾ ആ ചെന്നായയോട് എന്തോ പറഞ്ഞിട്ട് തട്ടിൽ ഇരുന്ന സിന്ദൂരവും ഭസ്മവും അതിന്റെ മേൽ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് എറിഞ്ഞു.  മന്ത്ര വസ്തുക്കൾ ശരീരത്തിൽ വീണയുടനെ ആ ചെന്നായ മനുഷ്യരൂപം പ്രാപിച്ചു.  ഇരു നിറമാർന്ന കരുത്തനായ സുന്ദരനായ ഒരു മനുഷ്യൻ. അവന്റെ കണ്ണുകൾ രത്നങ്ങൾ പോലെ   തിളങ്ങി.