ഗുരുവും ശിഷ്യനും [Jojo Jose Thiruvizha] 53

ശിഷ്യൻ:ബാലൻ മിഠായിയും യുവാവ് പണവും വൃദ്ധൻ യൗവനത്തിനുള്ള മരുന്നും എടുക്കും എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.

ഗുരു:നീ ശരിയായി തന്നെ പറഞ്ഞു.മനുഷ്യരുടെ ജീവിതാവസ്ഥ ആനുസരിച്ച് അവർക്ക് ആനന്തം നൽകുന്ന വസ്തുക്കൾക്ക് മാറ്റം വരാം.പക്ഷേ എൻെറ അഭിപ്രായം അനുസരിച്ച് ആഗ്രഹം ഒഴിവാക്കുകയാണ് ആനന്തം നേടാൻ വേണ്ടി ചെയ്യേണ്ടത്.എന്തെങ്കിലും ആഗ്രഹം നേടി എടുക്കാൻ തോന്നിയാൽ അതിനുള്ള വ്യഗ്രതയിലാവും അയാളുടെ ജീവിതം.ജീവിത വ്യഗ്രത അയാളുടെ മനശാന്തി നശിപ്പിക്കും.ഇനി ആഗ്രഹം സാധിച്ചില്ലെങ്കിൽ അത് ദുഃഖത്തിന് കാരണമാകും.ഫലം ഇച്ഛിക്കാതെ കർമ്മം ചെയ്യുക അതാണ് വേണ്ടത്.എപ്പോഴും മനസ്സിൻെറ ശാന്തിയും ആനന്തവും നിലനിർത്താൻ പരിശ്രമിക്കുക.ഓരോ മനുഷ്യൻെറയും ആനന്തം അവൻെറ ഉള്ളിൽ നിന്നാണ് വരുന്നത്.ഇത് കണ്ടെത്തി കഴിയു൩ോൾ നിനക്ക് ബോധോദയം ലഭിക്കുന്നു നീ ബുദ്ധനായി തീരുന്നു.
ഗുരു പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിച്ചു.

ഗുരു – ശിഷ്യ സംവാദം കേട്ട് നിന്നിരുന്ന കിഴക്കൻ കാറ്റ് തല ഇളക്കി പൂച്ചെടികളോട് എന്തോ പറഞ്ഞു അതു കേട്ട് പൂക്കൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.

ഈ ഗുരു കോടി കോടി ജനങ്ങളുള്ള ഏതെങ്കിലും മതത്തിൻെറ മേലധ്യക്ഷനോ,അത്യത്ഭുങ്ങൾ കാട്ടുന്ന മാന്ത്രീകനോ ആയിരുന്നില്ല.കൊടുകാടിനു നടുവിലെ മലയിടുക്കിലെ തൻെറ കുടിലിൽ കഴിഞ്ഞ് കാട്ടിൽ നിന്ന് ഉപജീവനം കഴിച്ച് ജീവിച്ച ഒരു യോഗി ആയിരുന്നു.പണത്തിന് വേണ്ടി സത്യത്തെ മിഥ്യയാക്കുകയും മിഥ്യയെ സത്യം ആക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വാധ്യാൻമാർക്ക് ഇടയിൽ മനസ്സിൻെറ തമസ്സിനെ അകറ്റി ജ്ഞാന പ്രകാശത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ബുദ്ധനായിരുന്നു