“എന്താടോ ഇത്ര സന്തോഷം?”
“ഞാൻ ഇനി മുതൽ ജോലിക്ക് പോകുന്നില്ല. മടുത്തു ചേട്ടാ അപമാനം,”
“26 വയസ് അല്ലെ ഉള്ളു എല്ലാവർക്കും വേണ്ടത് എന്റെ ശരീരം ആണ് ”
“ജോലിക്ക് പോയില്ലെങ്കിൽ എങ്ങനെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കും? ”
ഞാൻ ദുഃഖത്തിൽ ചോദിച്ചു
“ഈ ബിരിയാണി കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അവരേം നമ്മൾ നോക്കണ്ട,”
“നമ്മളെ ഇങ്ങനെ ആക്കിയ ദൈവത്തിനു തന്നെ കൊടുക്കാൻ പോകുവാണ് ”
“എന്താ ഈ പറയുന്നത് ഒന്നും അറിയാത്ത മക്കളെ കൊല്ലാനോ? ”
സർവ്വതും തകർന്നു പോകുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു
“അതെ
അല്ലങ്കിൽ രണ്ടു പെൺമക്കളേം കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ നാട്ടുകാർ കൊണ്ട് നടക്കും,
കണ്ണും കാതും ഇല്ലാത്ത സമൂഹമാണ്.
ദയവു ഇല്ലാത്ത ആൾക്കാർ, ”
“വേണ്ട ഏട്ടാ ഈ ജീവിതം
അവർക്കു ഇനി വരും ജന്മം എങ്കിലും നല്ലൊരു ജീവിതം കിട്ടട്ടെ”
“ഈ പാപം ചെയുന്ന എനിക്ക് ജന്മം കിട്ടിയില്ല എങ്കിലും ”
ഞാൻ ഒന്ന് മൂളിയതെ ഉള്ളു,
കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുക ആയിരുന്നു
ഞാൻ പറഞ്ഞു എന്നും കഴിക്കും പോലെ ഞാൻ ആദ്യം കഴിക്കാം