ഐസ (മനൂസ്) 2557

ആ മനസ്സിലേക്കാണ് ഫർഹാൻ എന്ന അവളുടെ കാക്കു കൂട് കൂട്ടിയത്..

പല വിശേഷ സ്ഥലങ്ങളിൽ വച്ച് കണ്ടുള്ള പരിചയം…ഇടക്കൊക്കെ ഒരു നോട്ടത്തിലോ ചിരിയിലോ തീർക്കുന്ന ബന്ധം..

വാപ്പയുടെ സ്വഭാവം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ആണ് കുട്ടികളുമായുള്ള ചങ്ങാത്തം കുറവായിരുന്നു..

പിന്നെ എപ്പോഴോ ബന്ധുവാണെന്നു അറിഞ്ഞു..

പിന്നീട് കാണുമ്പോൾ പുഞ്ചിരിക്കാനും മിണ്ടാനും തുടങ്ങി..

അപ്പോഴും ആ കണ്ണുകളിലെ കുസൃതി അവളെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചിരുന്നു..

ആരെയും പെട്ടെന്ന് സൗഹൃദത്തിലാക്കാൻ കഴിവുള്ളവനായിരുന്നു അവൻ.. നിഷ്കളങ്കമായ പുഞ്ചിരിയും വാചാലമായി വാക് ചാതുര്യവും അവളിൽ അവനോടുള്ള കൗതുകത്തിന്റെ ആക്കം കൂട്ടി..

അരക്ഷിതമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന അവൾക്ക് അവന്റെ സാമിഭ്യം വലിയൊരു ഊർജ്ജമായി..

പക്ഷെ എല്ലാം തനിക്ക് വേദന മാത്രമേ നല്കുകയുള്ളു എന്നോർത്തപ്പോൾ പതിയെ അത് കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു…

പിന്നീടെപ്പോഴോ അയാൾ തന്റെ ഇഷ്ടം അറിയിച്ചു..

തന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ രീതികൾ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് വേദനയോടെ അവൾ ഒഴിഞ്ഞുമാറി..

വീണ്ടും അവളുടെ ഇഷ്ടം നേടാൻ അവൻ പരിശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

പക്ഷെ തന്റെ അവഗണന മൂലം അയാൾ തന്റെ ജീവൻ സ്വയം ഇല്ലാതാക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ അവൾ തകർന്ന് പോയി…

ഇനിയും അവൾക് അവനോടുള്ള ഇഷ്ടം മറച്ചു വയ്ക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല..

തന്റെ മനസ്സിലുള്ള സ്നേഹം അവൾ അയാൾക്ക് പകർന്ന് കൊടുത്തു…

ഈ ഭൂമിയിൽ ആര് നിന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചാലും നിനക്ക് ഞാനുണ്ടെന്ന അവന്റെ ഉറപ്പ് മതിയായിരുന്നു അവൾക്ക്…

തന്റെ മനസ്സ് എന്താണെന്ന് അറിയാൻ ഒരാളെങ്കിലും ഈ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ടല്ലോ എന്ന സന്തോഷമായിരുന്നു മനസ്സ് നിറയെ…

കുട്ടിക്കാലം മുതൽ കണ്ട കിനാവുകൾ എല്ലാം അവൾ അവനോട് പങ്കുവച്ചു…

ഒരുപാട് പഠിക്കാനും അവളുടെ സ്വപനങ്ങളെ സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ ഒരു കൂട്ടായും താൻ എന്നുമുണ്ടാകും എന്ന അവന്റെ വാക്കുകൾ ജീവിതത്തോട് ഉള്ള അവളുടെ കാഴ്ചപ്പാട് മാറ്റിച്ചു..

ഇത്രത്തോളം മറ്റൊരാൾക്കും തന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് തോന്നുന്ന തരത്തിൽ അയാൾ അവളെ സ്നേഹം കൊണ്ട് വീർപ്പു മുട്ടിച്ചു…

കാലങ്ങൾ കടന്ന് പോകുന്നതോടൊപ്പം അവരുടെ പ്രണയത്തിന്റെ തീവ്രത പതിന്മടങ്ങ് വർദ്ധിച്ചു വന്നു…

പക്ഷെ പൊടുന്നനേ തനിക്ക് വലുത് വീട്ടുകാരാണെന്നും അവരെ ധിക്കരിച്ചുകൊണ്ടൊരു ജീവിതം ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്നും പറഞ്ഞവൻ അവളുടെ ഒരു പിൻവിളിക്ക് പോലും കാതോർക്കാതെ പറന്നകന്നു…